Όμορφη μέρα / Καρυωτάκης Νίκος

Όμορφη και γλυκιά σαν σάρκα μήλου η μέρα

παράξενο για μια εναρκτήρια Δευτέρα,

πήρα αίσθηση δροσερή από το πρωί,

εικόνες εναλλάσσονταν σε ελεγχόμενη ροή.

Να ειπώ πως δεν ζητώ πολλά, ο ήλιος φτάνει

κάθε πρωί την θέση του εκεί ψηλά να λαμβάνει,

να ντύνει τα πράγματα με τη χρυσή του λάμψη

τα μη και τα δεν της νύχτας να προσπαθεί να κάμψει.

Τα σύννεφα παχιά και αφράτα σαν μαρέγκες

κομιστές χαρμόσυνων αγγελιών όπως οι έγκυες

ξεπροβοδίζουν το μπλάβο της απεραντοσύνης

της νηνεμίας του ουρανού και της αγαθοσύνης.

Στο δρόμο μου άνθη εποχής και αγιοκλήμα

όλα αυτά τα όμορφα στο περιποιημένο κτήμα,

στέκω για λίγο αλλά κάθε άνθος αλλού με ταξιδεύει

στο ταξίδι εκείνο που θές αλλά ξέρεις σε παιδεύει.

Η εμπερίστατη θάλασσα μαβιά και εντυπωσιακή

σε μεθάει βαθιά, κατάνυξη αρχαία, διονυσιακή

με τη φούρια της λαξεύει τους φοβισμένους βράχους

τους δίνει τη μορφή που θέλει-τους έχει συμμάχους.

Η επιστροφή δεν είναι επιθυμητή αλλά επιβεβλημένη

με τα ίδια πράσινα ρούχα της νοσταλγίας ενδεδυμένη,

από το κρύσταλλο το σύθαμπο κοιτάς τα αυτοκίνητα

που καρέ καρέ αντίκρυ σου περνάς με μάτια ακίνητα..