στο πυκνόφυλλο δέντρο
Η ζωή φωλιάζει ανάμεσα απ' τη ρίζα κι ίσαμε τα κλαδιά
Κάπου κάπου, ακούγονται φουρφουρίσματα
Το μπόϊ της σιωπής του ...γίγαντας,
Καθώς η ώρα του δειλινού φέρνει το ξαπόσταμα
θροϊσματα απαλά του άνεμου
αντηχούν την ευφράδεια...
Αποκαμαμωμένα όλα
γέρνουν στο σιωπηλό της πρόσωπο ..
αφουγκράζεσαι και καρτερείς...
Βαθυϊσκιωτη πλάση...
Τα φράγματα του φόβου γκρεμίζονται
Ακόμα μια νύχτα αγρύπνιας ...
για τούτα και για τ'άλλα
για 'κείνα που έσβησαν,
που χάθηκαν,
που νοιώθεις
που αγγίζεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου