Τ’ ΑΦΡΙΣΜΑ / Ανδρέας Διγενής (το Πέταγμα του Γλάρου)

Φεύγεις....
Τα μάτια πλημμυρίζουν
στις μπόρες πού ‘ρχονται.
Τα χείλη γεύονται την πίκρα
του τίποτα που προσμένει.
Του καημού τα βέλη
φωλιάζουν στην καρδιά.
Το σκίρτημα της ψυχής
περιμένει τ’ άγνωστο μέλλον,
ενώ το παρόν ξοδεύεται άσκοπα....

Σ’ αρρωσταίνουν οι φάμπρικες,
κοιτάς τα σύννεφα καπνού
...τα μπερδεύεις με τους γλάρους,
με το γαλανόλευκο άφρισμά Της,
κι έτσι ξεγελάς τον εαυτό σου,
δίνεις κουράγιο στο είναι σου.
Παλεύεις ν’ αντέξεις....
Καρτεράς την Άνοιξη
μιας άλλης φεγγαρόστρατας.
Θά ‘ρθει ;....