(Αιωνια παρούσες ...)

Αιωνια παρούσες
Τρεις μοίρες Θεούσες
Στου Ομήρου την αορατη πένα
Στου Οδυσσέα,τον ατελειωτο νόστο
Στου Πατρόκλου τον αδικο θάνατο
Στου Αχιλλεα,της φυλης μας την φτερνα
Σ´επικήδειες ιαχες Μηρμιδόνων
Στις κραυγες,φαλαγγιτών Μακεδόνων
´´μηδεν αιωρακεναι δεινοτερον´´..
Κλοπων,ονομάτων..αγώνων
Αγκαθια, στις μικρες μας,πατουσες
Στων Μυρίων καθόδους
Που ακολουθουσες..
Παλλακιδες,στο νου ερυνίες
Της Πυθιας..ηξεις αφίξεις
Εξαρτημένοι απο χαδια..ερμηνείες
Ουκ,´´εν πολέμω θνίξεις´´..
Στου Καλχα την τύφλα..πονταραμε
Θυσιαζαμε,του Ηλιου τα βόδια
Του Αιολου ανέμους σκορπάγαμε
Οπως,σπαγαμε ρόδια..
Καθε φορα,που σαλπάραμε
Αργοναυτες η ..πρόσφυγες
´´Συνωστισμενοι´´..μας λενε,σαλταραμε
Σε ιστιοφορα σε..άπνοια βαπόρια
Σε ξέζεχτα κάρα..σε Δούριους
Σε συμμαχους,που βαφτιζαμε ούριους
Στις μεγάλες του γένους..στιγμές
Παρερμηνευαμε,του Ρήγα τους Θούριους
Για επικές κατακτήσεις..
Εθνικες..συμφορές
Με τις πρωτες,φοβίες ..δεήσεις
Καταφθάνουν μοιραίες..Κασσανδρες
Οταν κατι πας να γεννήσεις..
Με σπαθι όταν κόβεις τους γορδιους..
..Τους υποχονδριους..λώρους
Να χρίσουν,το μελλον με ..οράματα
Να Υποθηκευσουν,ξανά υπό όρους
Του εμφυλιου..βωμού προσανάματα
Με διφορουμενες..ρήσεις
Των μαντειων,χαλκείων..ατάκες
Διαχρονικοι,με μιας αυρας στεφάνια
Της διαδοχής..δαχτυλιδια
Απο αρχαια τζάκια..ντουμανια
Μεταλλαγμένοι απο κούνια και μάνα
Απο γιαγια μια αρχαια πουτανα
Στης εξουσιας,την αιώνια κρεπαλη
Ανθελληνες γόνοι .σατράπες
Με ιδεοληψιες απάτες
Θα σε πείσουν και πάλι..
Θα εξαργυρωσουν τάλαντα, μνες
Θα επαργυρώσουν, μί αρχαία δραχμή
Εναν μύθο θα εχει,στην πρόσοψη
Ευαναγνωστο μονο,στων τυφλών την αφή
Δυστυχισμενη την Ελλη,μοναχή στο κριαρι
Στην αθέατη, ο Φροιξος τ´αγορια Σου
Που ο Μινωταυρος ,ήλθε να πάρει
Πριν ακομη ενωθουν με την μοιρα σου
Τα παναρχαια βασιλεια στολίδια σου
Φεουδαρχες,με δώρα και ταματα
Σε ´´ασημώνουν´´με το κιβδηλο νόμισμα..
Βαπτιστες,εταιροι,ανάδοχοι
Αναβιώνουν τ´αρχαια Σου δράματα
Νεογεννητη,βρυχασαι με κλάματα
Μ´εν´αδραχτι,οταν νοιωθεις να πλεκουν
Τις φασκιές Σου να σφιγγουν,με ράμματα
Η γρια,με τη ρόκα να γνεθει..
Τον ιστό των ταμπού και της άγνοιας
Η μεσαία σε Ιουδες να γνεφει
Με πιστούς οπαδούς της μετάνοιας
Της Ιστορίας τον ρου ν´αντιστρεφει
Να οδηγεί στους γκρεμούς της αφάνειας
Η Τρίτη απο ζήλια θανάσιμη
Με του φιδιου τη θηλειά,να σε δένει
Εξ ορισμου μπροστά Σου,πανάσχημη
Τις ομορφιές Σου να καταπιει,επιμένει
Το μελλοθανατο πνεύμα σου
Και ότι απομένει..
Καταριεται την Γη σου σαν ´´κάρια ´´
Στου Καρυωτακη ,επιμνημόνιο,ποίημα
Πριν οι στίχοι φωτισουν,σκοτάδια
Σε τελευταιες,σημειωσεις Του,προχειρες
Μ´εναν αμετρο λογο,πενθεί..
Εθελοντες,που θ´..ακολουθησουν
Σαν Φρουροι,Διγενεις Σου..αυτόχειρες
Στα επομενα χρονια τα..´´Νηπενθή´´
..Κί´αν οι μοίρες..Κασσανδρες σου
Αρχιερεις,των μαντειων..χαλκείων
Οι ευνούχοι,μνηστήρες σου
Οι ερμαφρόδιτοι..άνδρες σου
Αδυνατουν να σου δειξουν,συμπονοια
Η ,Αριαδνη,μια κορη σου..μένει
Η Πιστή ,η φυλή σου..η αιώνια
Αιώνες δεμένη με ξόρκια ,προσμενει
Να ξεμπλεξει τον μίτο της βιάζεται
Απ´της Κλωθούς,τα παναρχαια..νήματα
Της Διανειρας φαρμάκι ´απειλες
Τις λεοντες μας,που έκαναν μνήματα
Γκρεμίζει λαβιρυνθους,των άλλοθι αυλές
Τα πανιά μας προσταζει,ν´αλλάξουμε
Πριν ισχνες αγελάδες βελάξουνε
Πριν ρημαξουν,τα παντα Εφιαλτες
Απλές Ελληνίδες ´´ξεσκονίζουν ´´τις στάχτες
Γενάρχες Ελλήνων,ξεχωρίζουν..Μορφές
Σε γάμους φτωχους,γενναιων ερώτων ..
Στις Ιερές Τους Μητρες τους πλαθουν
Στων Ναών τις εξοδους,βαφτιζονται
Ξαναγεννιούνται σε πανθεα Ηρώων
Ηρωίδες Μητέρες,στα κρυφα τους σχολεία
Με φωτοκοπιες,αντί για βιβλία
Σε Δαναους,Αχαιους δεν..διχαζουν
Διαμορφώνουν ,Επικουριους..αθώων