1.
Ήταν μια θάλασσα πλατιά
η πρώτη μου εικόνα
που με καλούσε στα βαθιά
ν' αρχίσω τον αγώνα.
Μα η θάλασσα αγρίεψε
και σκίστηκαν τα ουράνια
ο τρόμος μας κυρίεψε
κι η εθνική ορφάνια.
Με βρήκαν μέρες της ντροπής
και μου 'παν "καλημέρα"
κι η Ελλάδα έμοιαζε θαρρείς
θλιμμένη περιστέρα.
Καράβι πήρα κι έφυγα
στο χάος για ταξίδι
σε νέους κόσμους έφτασα
ν' αρχίσω άλλο παιχνίδι.
ΡΕΦΡΑΙΝ :
Μες στα μάτια σου αρμενίζει
του Αιγαίου η μοναξιά
κι η ψυχή σου φτερουγίζει
σε μια Ελλάδα που ξεψυχά.
Κι αν ο έρωτάς μας τώρα
στα πελάγη έχει κλειστεί
σε δυο χούφτες άγιο χώμα
είναι όμορφη η ζωή.
2.
Ποιοι ήπιανε τις θάλασσες,
ποιοι κλέψανε τα ουράνια,
ποιοι φτιάξαν ύπουλες σκιές
για των παιδιών τα μάτια;
Τους πόθους μας παγίδεψαν
οι γυάλινες οάσεις
αφού μ' αυτές μας έθρεψαν
του κόσμου οι τηλεοράσεις.
Στα κλαμπ μας υποδέχτηκαν
πολύχρωμα φεγγάρια
μα απ' την ψυχή μας κόπηκαν
τα πιο όμορφα κλωνάρια.
Κι αν πρόωρα γεράσαμε
ζητώντας μιαν αγάπη
μονάχοι ξεπεράσαμε
άλλων γενιών τα πάθη.
3.
Η μοίρα μάς αρνήθηκε
των γιασεμιών το βλέμμα
μια πολιτεία πνίγηκε
στου χρόνου τ' άγριο ρέμα.
Ξερίζωσαν τις λεμονιές
από τις Κυριακές μας
και σε κουτιά μείναν κλειστές
οι παιδικές φωνές μας.
Τους στίχους μου τους κλείδωσα
σε μυστικά συρτάρια
τα χάδια σου αναζήτησα
που έχασα στα ζάρια.
Κι αν μοιάζει μ' άγονη γραμμή
η περιπλάνησή μου
εσύ είσαι δέντρο και πηγή
στη μέση της ερήμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου