του Χριστόφορου Τριάντη
Ο σταυρός στέκει καρφωμένος στις σπηλιές
που γέννησαν τη φωτιά .
Σηματωρός της αρχής :
η αλήθεια έχει μόνο τέλος .
Το φεγγάρι προλογίζει το πάθος
σαν ξεκινά στα εργαστήρια των ψυχών
να γεννά κόκκινα ρόδα .
Τ’ αστέρια περιμένουν τις ευχές
των ετοιμοθάνατων,
όχι την εκπλήρωση , αλλά το
μέγεθός τους .
Ο δρόμος γέμισε πετάμενα βιβλία .
Τα ‘ριξαν τύραννοι με τα ξυρισμένα
κεφάλια .
Οι γυναίκες έχασαν την αθωότητά τους
δίπλα σε δειλούς εραστές .
Οι άνδρες βρήκαν την ευχαρίστηση
στα μελοδράματα των εικόνων .
Έμεινα μόνος σ’ έναν κόσμο
που δολοφονεί τους λύκους της στέπας
τις νύχτες του καλοκαιριού .
Ξαφνικά ακούγονται τα βήματά σου ,
έξω απ’ τα σπίτια των τρελών
κι οι λυγμοί των μαρτύρων
που χρωματίζουν
τις θάλασσες της Ουτοπίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου