Σχεδόν αθόρυβα
Μια ήσυχη ονειρεύτηκα ζωή,
σχεδόν αθόρυβη
χωρίς οχλοβοή, με δίχως κρότο
σαν το ποτάμι που κυλά ήρεμο προς τη θάλασσα
με δίχως τύψεις πως παρέσυρε δεντρά
ή πως ξερίζωσε στο διάβα του καλάμια.
Τόσο απλωτό που τα πουλιά να πίνουν ανεμπόδιστα
και τα όνειρα τα χάρτινα να ταξιδεύουν μέσα του
δίχως τον φόβο μιας αιφνίδιας δίνης
ή και μιας μοιραίας ακόμη καταβύθισης.
Κι έτσι θέλω να το θυμούνται όλοι
το πέρασμά μου από τον κόσμο τούτον,
αθόρυβο…
Γιατί καλά γνωρίζω - μ’ έχει διδάξει η σοφή ζωή -
πως ό,τι ασκόπως θορυβεί
κινεί την προσοχή κι έλκει τα βλέμματα
για λίγο μόνο,
μονάχα για όσο διαρκεί ο θόρυβος
για όσο γροικιέται ο κρότος…
Μπορείτε να διαβάσετε ποιήματα της Συλλογής πατώντας πάνω στον παρακάτω σύνδεσμο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου