που στα κλαράκια μπουμπουκιάζεις
κάθε σκέψη,
μες τις χαρές της φύσης με κατάνυξη
φωτίζει ο ήλιος αμυδρά σαν θεία
στέψη
κρινάκια, ρόδα μοσχοβόλησαν
κι η ντροπαλή η παπαρούνα πήρε ύφος,
καθώς τα όνειρα ενός μεσήλικα ροβόλησαν
τρυγώντας τις χαρές απ της ζωής
τον μοσχοβόλο κήπο
κι εγώ ανέμελα στις στράτες περπατώ
θωρώντας μπρος την όμορφη εικόνα,
το καταπράσινο χαλί πατώ και στέκομαι
εκστατικός μπροστά στην παιχνιδιάρα
ανεμώνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου