τ' απάντημά σου
που ανάσες μου δίνει
φτερά πανώρια
να ταξιδέψω
σε αιθέρες του ονείρου.
μ ' ευλογεί
κάθε που τα φιλιά σου
με γλυκοανασταίνουν
ο κόσμος μοιάζει
με παράδεισο
όπου έκπτωτοι
δεν υπάρχουν
μόνο η ευωδία του Έρωτα
που ανίσχυροι στην προσταγή του
παραδινόμαστε.
πικράνει το λογισμό μου
πάντα να ξέρεις , πάντα
το παράθυρο της ψυχής μου
θα' ναι ανοικτό
στης προσμονής σου
την παρουσία
στη λάμψη των ματιών σου
που'ναι σαν στάλες βροχής
στην άνυδρη καρδιά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου