Πόσο απέχει το πότε από το πάντα?

Πόσο βιάζεται το γρήγορο να βρει το μετά?
Τόσα καλοκαίρια, με τόσους χειμώνες
πια ύπαρξη ακουμπά τα όνειρα!

Με μια ώθηση οι μικρές ευτυχίες πετάνε
σε μέρη που δεν έχουν φιληθεί
που μυρίζει δακρύβρεχτη Eλλάδα,
που την σκεπάζουν η νύχτες της
κι ο χρόνος να γράφει μηδέν
κάπου στην φαντασία μας.....

Τι σημασία έχει το απέναντι
όταν φυσάει ανάποδα αεράκι
ανοιξιάτικο, εμείς ενώσαμε τις ευχές
με χαρά με χορό,
για ν΄αντέξουμε ως το άλλο ξημέρωμα.

Γρηγορία Πελεκούδα