Η εποχή των ηρώων..............Ματαγός Πάρις

Το αίμα ηρώων δαμάζει γενιές που είναι να ’ρθούν.
Χέρια ακίνητα φυτρωμένα σε κορμιά.
Θάνατος επαναλαμβανόμενος τα όπλα τους.
Η λιτανεία τους, βαριά βλασφημία, που ως τ’ άστρα θα μας φτάσει.
Εποχή που θα μας βρει πρώην ανθρώπους ν’ ανασαίνουμε άρρυθμα
οξυγόνο και θειάφι.

Έρωτα μην αναπνέεις λοιπόν.
Άκου μιαν άσωτη βοή πυρακτωμένη,
μιαν ηχώ κεντημένη σπαρακτική,
μια λύση επιμελημένης αλήθειας.
Το βάρος δέξου μιας χροιάς που βαδίζει μπροστά, μόνο μπροστά•
αρχαίας πλώρης που χαράζει λάσπη κοχλαστή•
που ψάχνει στην ομίχλη των εποχών,
το κατεχόμενο κίτρινο του βάλτου•
μαζί μ’ άμυαλα φαντάσματα του μπορεί και του ποτέ.

Κηλίδες διπλής όψεως οι διάδρομοι των χρόνων•
αμφίστομο ταξίδι η κάθε ρουφηξιά ανάσας,
αντάμωση γλυκιάς νοσταλγίας και πόνου
η κάθε που έπεται στιγμή.

Ήρωας ο καθένας απ’ εμάς που υπάρχει για τ’ αδιέξοδά του.
Ηρωικό και το τώρα, το διπλωμένο ταξίδι,
όνειρο ηρωικό σ’ ένα κάδρο περιθώριο.

Το σχοινί της ισορροπίας, μας έχει γραπώσει.
Σε κήπους δίχτυα πιάσαν τ’ αγάλματα να μην αφήνουν ίχνη.
Σκιές απογυμνωμένες χωρίς εσωτερική αξία επαιτούν κατανόηση.
Άτιτλες, αρχέτυπες μορφές με στόματα σπασμένα,
που τρέφουν πίστη βαθιά, πως κατάλληλο θα βρεθεί έδαφος να τα κοιμίσει
ως να ζήσουν κι αυτά τον άφταστο κολασμό τους.