Η πόλη με
οβελίες αλλού γιορτάζει.
Σταθμός
Πελοποννήσου
κι απομεσήμερο
του Πάσχα σε παγκάκι
μόνον εσύ κι
εγώ καθόμαστε, μητέρα.
Είμαστε γέροι πια
κι οι δυο
κι εγώ αφού
γράφω ποιήματα
πιο γέρος.
Αλλά πού
πήγανε τόσοι δικοί μας;
Μέσα σε μια
βδομάδα
δεν απόμεινε
κανείς.
Ήταν Μεγάλη
βέβαια
γεμάτη πάθη,
προδοσίες, σταυρώσεις-
θέλουν πολύ
για να υποκύψουν οι κοινοί θνητοί;
Έτσι ακριβώς,
από τα Βάγια μέχρι σήμερα
θα ‘πρεπε
κάπως να ‘χαμε κι εμείς χωρέσει.
Όμως το Πάσχα
τέλειωσε, μητέρα.
Κι εμείς τι θ’
απογίνουμε
σ’ ένα παγκάκι
αθάνατοι
καθώς
νυχτώνει;
Ποιητική
συλλογή «Ο άνθρωπος μόνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου