ΔΙΑΜΑΝΤΕΝΙΟ ΑΥΡΙΟ

Αναδύονται μελωδίας αύρες…
Μες στα μάτια σου θάλασσες
όνειρα κόσμων βυθού, προσδοκίες… 
Σκέψης άστρων κλώνοι
σε μαγικά μονοπάτια,
τα “θέλω” ξυπνάνε αισθήσεις…
Φεγγάρια φλερτάρουν
με του γιαλού το κύμα
αγναντεύοντας με λαχτάρα
ανατολές, κοιλάδες,
άκρες δεσμών σε ουράνια τόξα
καρδιάς, που χορεύει στο θρόισμα
από φθινοπωρινά φύλλα.
Αφουγκράζομαι φωνές κοχυλιών
πρωτόγνωρης ηδονής χαρές…
Γλυκοπότιστων λουλουδιών
χαμόγελα, φωλιάζουν στις αχτίδες .
Δε σκιάζεται η ομορφιά αγάπης ,
αναγεννά χτύπους… μύχιες ελπίδες.
Έρωτας αγγέλου φτερά
με οδηγούν μες στη σιωπή
κι εγώ τ’ ακολουθώ…
γυρεύοντας το φιλί που γυρεύεις.
Δε φυλακίζεται το πνεύμα,
δε σβήνει το τραγούδι ζωής,
ούτε ο ήλιος της ποιητικής ψυχής,
που αγγίζει την αιωνιότητα…
Αντιστέκομαι χωρίς ελπίδα
πονεμένης μου φυγής προσκύνημα
στήνω γέφυρες να πνίξω το άδικο.
Στα πέλαγα δισταγμών
άυλων θλίψης αναπνοών
μαζί σου βγαίνω στον άνεμο
να συναντήσω το διαμαντένιο αύριο!

Μαίρη Σουρλή