ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΩ

Νικολαίδης Λουκάς

----------

Στους Μεγάλους μου Ύπνους
τους γεμάτους από τα Λευκά μου Ονείρατα,
θαρρώ,πως κάθε Μέρα και Νύχτα ταξιδεύω,
και πως με το δρεπάνι της Χαράς,
του κόσμου τα βάσανα θερίζω...
Τις Ώρες της φυγής μου στο Όνειρο,
πίσω μου αφήνω
το λυπητερό τραγούδι της Ανατολής,
γεμίζοντας
τις τσέπες των Αδύναμων και των Φτωχών
με Γέλια,
με Τραγούδια,και,
με Τιτιβίσματα πουλιών,
που μάζεψα κάποιο Ανοιξιάτικο πουρνό
από του κοντινού μου ποταμιού την όχθη,
λάφυρα μερικά από αυτά,
από κάποιων Νεραϊδών το Νυχτογλεντοκόπι!
Και,όταν ξυπνώ,
θαρρώ πως συνεχίζω να πετώ
κάτω από τον Καταγάλανο Ουρανό
και πάνω
από της Ευτυχίας τον Πεντακάθαρο γιαλό,
καβάλα πάντα,στα Άσπρα φτερά του Ανέμου...