Η καθημερινότητα ως μια ευσχήμονη παραδοχή
πιστής αντιγραφής και μίμησης άδολης συμπεριφοράς,
ως προσήκουσα άρνηση κι απόρριψη αναρωτημάτων,
ομολογία είναι προσωπικών κι ανέσπερων βιωμάτων
στην ευταξία της συνύπαρξης , στην ταύτιση των ιδεών
με τη συνείδηση καθαρή γραφή και οδηγήτρα.
Εικόνα θολή η συνοχή της ταξικής κοινωνίας
στην κοινή διαβούλευση της πολιτικής ερμηνείας,
με την απάτη σύνδρομο κλειστής επικοινωνίας
κι ασύμμετρο περίγραμμα τη σύνεση με τη λογική.
Ομολογίας θέλγητρο η ευπιστία στις παραδόσεις
και άνθισμα οργής η σιωπή σε απαντοχές και μαρτυρίες.
Ορίζοντες κοντινοί κι επίπεδοι η πίστη και η γνώση
με σύσταση στην προσήλωση, την άγνοια και τον φόβο
χωρίς προοπτική απένταξης από μοίρες και λατρείες,
να έχουν πρόσωπα οι καιροί και λειτουργούς οι εποχές.
Ομολογία ο βαθύς φανατισμός και η ιδεοληψία
με ομόθυμη τη συσπείρωση σε πρότυπα και ανάγκες.
Με τη μνήμη στέγασμα αναμνήσεων και ησυχαστήριο,
τον παιδεμό του νου σε σκιές και πλέγματα ορθοφροσύνης
για επίκαιρους συμβιβασμούς και επιτήδειες συμφωνίες,
οι φιλοδοξίες φειδωλές για προτάγματα και δημιουργίες.
Ομολογία η αλλοτρίωση κι η θέσπιση της αντινομίας
σε μια κοινωνία απρόσωπη χωρίς αναφορές και ιστορία.
Γιώργος Αλεξανδρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου