Β΄Βραβείο στον 5ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό ΕΛΙΚΩΝ
Ουρανός τρέχει στις φλέβες,
οι Αρχάγγελοι φορούν κράνος
και με προσπερνούν στην εθνική.
Μηχανόβιοι οι μάγκες τελικά!
Υπάρχει πέλαγος με το όνομα μου
να ακουμπήσω τις νύχτες μου?
Σε κάποια παράλληλη πόλη δεν νυχτώνει ποτέ.
Αλώβητη πόλη.
αποκαμωμένη να κουβαλάει στη μήτρα τόσο φως…
Μυστικό που ξεφεύγει από το τραγούδι των πουλιών
και με βρίσκει σε άλλον αιώνα…
Κεντημένα πουλιά στο τραπεζομάντηλο..
τρώνε από την ανάσα της μάνας.
Μάνα μου εξ ουρανού και συνθλίψεως τραγούδι…
Κάθε μέρα είναι της Αναλήψεως στην παράλληλη πόλη
και στην άλλη μου τύχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου