ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ( απόσπασμα)

της Ευγενίας Βογιατζή 

ΑΡΧΕΙΟΘΕΤΗΣΗ

 Λέω να πάρεις ένα χοντρό ντοσιέ

Βιογράφε,

απ` αυτά με τη σκληρή πλάτη

των οκτώ εκατοστών,

γιατί καθώς εγώ θα σου εξιστορώ

τα παρελθόντα,

τα μελλούμενα αυτόματα προγράφω

και αναρωτιέμαι,

με τόσο βεβαρημένο παρελθόν,

πώς θα σηκώσω εγώ το μέλλον,

ως άλλος Σίσσυφος;

Ενώ έτσι στο ντοσιέ,

τα παρελθόντα σού αποθέτω,

κράτα καλά το αρχείο,

από το Α ως το Ω,

κι αν στο μέλλον ζητηθεί,

σ` αυτά ν` ανατρέξεις με τάξη,

στ` αντίστοιχο το γράμμα.

Καλή αρχειοθέτης εδώ και χρόνια

σπουδαία  τις πράξεις μου ταξινομούσα,

σε σκοτεινά αρχεία,

που αξία πάντα είχαν,

μόνο και μόνο όταν

ήταν η πρόσβαση επιτρεπτή .  

ΚΟΥΤΙ    ΠΑΝΔΩΡΑΣ

Μην ανοίξεις ξανά το κουτί της Πανδώρας,

ένα τζίνι μέσα του έχει κρυμμένο

σαλτιμπάγκος εγώ,

ξεπετιέμ` αδιάκοπα,

στο ακατάπαυστο

του «υπάρχω» αυτό μέσα-έξω.

Χορούς ευτυχίας, ξεγνοιασιάς ,

λησμοσύνης  δε χόρεψα,

-αφέντη ό, τι πρόσταζες-

σε φιάλη μ` ασφυξίας το φέλλινο πώμα,

στη δική σου βολή με λευτέρωνες.

Χρόνια και χρόνια έχω απαγκιάσει,

τζίνι κρυφό σε    Πανδώρας Κουτί,

τη φιάλη  ν` αφήσεις σ` ήρεμο τόπο,

μη ξεχάσεις τη τάπα να βγάλεις.

Λαχανί χορταράκι, τοπίο θαλερό,

σε δυο πεύκων το ίσκιο

μια κούνια  θα στήσω,

στων πρώτων μου χρόνων

το λίκνο  θα μπω.

Νέα λόγια και πάλι θα μάθω,

Κούνια μου –Μπέλα μου

έλα μου δάκρυ αδάκρυστο , έλα μου,

έλα μου χάδι αχάιδευτο, έλα μου,

έλα μου λέξη πρωτόγνωρη

σ` αγαπώ,

τον εαυτό μου αγαπώ ,που λικνίζω....

ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΙΡΟΥ

Καύσωνας ανέκφραστων συναισθημάτων

προβλέπεται για το Σαββατοκύριακο,

η πρωτεύουσα καζάνι που βράζει.

Από πλημμύρες δακρύων

τη Δευτέρα και τη Τρίτη

θα πνίγεται η συμπρωτεύουσα,

το αποχευτευτικό  ομβρίων

δεν σχεδιάστηκε να επαρκεί

σε ξαφνικές νεροποντές.

Σ` άλλες πόλεις αίθριος ο καιρός:

στη  Δράμα οι μνήμες

λούζονται στη Βαρβάρα,

στη Καβάλα τα ψάρια

γιαλώνουν στο Παληό.

Για τη Θάσο δελτίο θυέλλης:

μαζέψτε κουβαδάκια, στρώματα

ομπρέλες από τη παραλία,

τα κύματα θα φτάσουν

έως και τρία μέτρα,

αφρίζοντας θα σκεπάσουν

τις αιώρες

των παιδικών χρόνων.    

ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ

Παλιά μου βήματα αποζητώ,

σε ταβέρνες της Άνω Πόλης,

σε στενά καλντερίμια,

πίσω απ` τα Κάστρα  ήχους παιχνιδιού

ή νεανικής κιθάρας.

Δε τα βρίσκω…

Οξύ χνώτο σε στάσεις λεωφορείων,

καυγάδες με σουγιάδες

ένα σούρουπο στο Βαρδάρη,

μάτια γυάλινα πίσω από προθήκες

απρόσωπων καταστημάτων,

ορίζοντας κοντόφθαλμος,

ψηλά κτίρια και κεραίες,

ίδιες οι εποχές.

Με διώξατε…

Επισκέπτρια επιστρέφω:

δώρα μού αγοράζω

από πλανόδιους της Αριστοτέλους,

πίνω χαλαρά καφέ στη παραλιακή,

ως τόπο συνάντησης σ` ορίζω,

εκθέτω στους πολυχώρους σου,

βλέπω ως θεατής

τα μονόπρακτα μου στο Κηποθέατρο.

Έτσι σε θέλω:

Από τη μια παρατηρήτρια

κι από την άλλη δρώσα,

σε μονόπρακτα που μόνη μου συγγράφω,

σκηνοθέτιδα εγώ κι εσύ το σκηνικό,

Πόλη, δε σε μισώ.

Είμαι μέρος της ύπαρξής σου.

Αναπνέοντας, σου δίνω

απ` τη ζωή μου!