ΣΤΟ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟ ΗΡΩΑ / Τσελεπίδης Τηλέμαχος

«Οι μεγάλες στιγμές ενός λαού δεν

είναι, φυσικά, πολλές. Κι είναι 

καθήκον όλων των πολιτών να τις    τιμούν, να τις θυμούνται και να σεμνύνονται γι’ αυτές, ώστε, να ενδυναμώνετε το Έθνος από την απεραντοσύνη τους.»

ΣΤΟ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟ ΗΡΩΑ

Εσένα, τώρα, θυμάμαι ηρωικό παλικάρι του ’40,

λοχία του Π9, αφανή μαχητή, φύλακα κι ηγέτη του Μπέλλες.

Εσένα και τους επικούς συντρόφους σου

στο απόρθητο σκυρόδετό σας κάστρο,

·         την ώρα που απομείνατε από εφόδια.

            *

Εσένα λοχία ανώνυμε, αετέ του  ’40

που ο εχθρός στη θέα σου, αυθόρμητα,

σου έσφιξε το χέρι σε στάση προσοχής.

Κι όμως, τη μυθική σου ανδρεία φθόνησε,

κι όντας μικρόψυχος και βάρβαρος,

την ολύμπια λεβεντιά σου σώριασε στο χώμα.

            *

Εσένα ήρωα, καμάρι και δόξα της Πατρίδας,

πρόφραγμα της Ελλάδας στα ακροβούνια της,

γροθιά ατσάλινη στις σιδηρόφραχτες ορδές του Γ’ Ράιχ.

Λοχία ανώνυμε, σ’ αναζητώ στις Πολιτείας τις μνήμες

και δεν σε βρίσκω ...

            *

Τώρα,

στη ροδαυγή της λευτεριάς  μας,

απόβλητος από της ιστορίας  τις χρυσές σελίδες,

άγνωστος κι απολησμονημένος...

            *

Κι  εγώ χλωμός, με θλίψη απέραντη,

σκύβω ευλαβικά, λοχία του Π9,

 δάφνες στη μνήμη σου σμιλεύω τους λίγους στίχους

τούτους, λοχία αθάνατε,  για αιώνια  μνημοσύνη ...