τα ματωμένα ίχνη των δακρύων
με δύναμη περίσσια.
Προσπαθώ,
τα βουρκωμένα μάτια
να μην δείξω....
Τούτα όμως δεν κρύβονται
....μήτε αυτά που κλάψαν,
μήτε ‘κείνα που θα κλάψουν !
Πόνος και θλίψη
το πρόσωπο αυλακώνουν !
-Κι αυτοί που την ψυχή ξεχάσαν ;
-Ούτε το κλάμα βλέπουν
κι ούτε θωρούν την λύπη !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου