στο προνόμιο της αυτογνωσίας
που αναζητά, την εσχατιά του παραδείσου
το λυτρωτικό απαγορευμένο
δοκιμάζει την αντοχή της ψυχής
σαν την τοποθετεί, στην φωτιά της καρδιάς.
η τελική ερμηνεία
ο έρωτας που αναπνέει
ατον πρώτο ήλιο
μα και στον έσχατο.
Η στεριά του, η γη της Εδέμ.
Ο αέρας του, ωδή στις ευλογημένες στιγμές
των Αλληλούια.
το πεπρωμένο του, νικά τον θάνατο.
Κι όλα τα χάδια τ' Ουρανού,
δικά του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου