Μινόρε

του Βασίλη Πανδή 

στη Δήμητρα

Όλα στραβά γινήκανε και όλα είν” ωραία

Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Αμιγώς νυχτερινό· γυρεύει να σημάνει η ακλέρια· υγρή ανθρωπότητα, ένας κόσμος που γελιέται αγέλαστος· όταν η αυταπάτη γίνεται φρεναπάτη· ασκόπως περιφερόμενος· ασκόπως παραφερόμενος· πένθος και πόθος και πάθος· πένθος του πόθου· πόθος του πένθους· πάθος του πόθου του πένθους· απλώς υπάρχω· στη θάλασσα που αναριγάει και στο κύμα οπού σειέται λυγερά· σαν βράχος χαμηλός· σαν βρόχος ασφαλώς· και δεν το “νιωσα· αλλά μονάχα τό “δα στη φωνή, στο χρώμα και στο χέρι· φλεγόμενη και μη καιόμενη η γιατρειά· μικρά νεκρά· φωτογράφω χίλια φίλια παρελθόντα δυσπνέοντα μπρος στο νυμφώνα· χάσματα ομίχλης· χάσματα ομιχλώδη άρριζα· ποστούμιον· de profundis· το κεφάλι μου σας περιμένει στο πιάτο σερβιρισμένο και μακρό και στρογγυλό και και και· και τα σύννεφα χτικιό και η αγάπη κρίμα