Στου κορμιού σου τη θάλασσα
θέλω να ταξιδεύω
με το καράβι των ονείρων
κι αν χαθώ δεν με πειράζει
αφού θα βρίσκομαι στη δικιά σου θάλασσα
και θα συνεχίσω ν’ ακολουθώ τον ίδιο προορισμό
που δεν είναι άλλος από την μορφή σου.
Θα με συνοδεύει ένα ολόγιομο φεγγάρι,
να φωτίζει τον ανεξερεύνητο δρόμο μου
κι εγώ να προσπαθώ ν’ αφουγκραστώ τα μυστικά
που ψιθυρίζουν τ’ αστέρια μεταξύ τους
για να μην τ’ ακούσει η σελήνη
και μου τα μαρτυρήσει,
για να μην χάσω την μαγεία της αποκάλυψης του έρωτα
που ξεπροβάλλει μπρος μου και καθρεφτίζεται στα νερά σου.
Έπειτα σε κάποια ακρογιαλιά θα φτάσω
κι αυτή θα είναι ίσως τα χέρια σου,
ίσως τα μάτια σου
ή τα χείλη σου να μουρμουρίζουν τη μελωδία του έρωτα
όπως το κύμα στην άμμο όταν την αγγίζει απαλά.
Όποια κι αν είναι αυτή η ακρογιαλιά
πάνω στην αμμουδιά της θα πλαγιάσω,
θα δώσω φιλιά ζωής
κι εσύ , θάλασσά μου,
σαν κύμα θα έρθεις
να μ’ αρπάξεις στα γαλάζια, αφρισμένα νερά τη αγκαλιάς σου
κι εκεί πάλι από την αρχή θα χαθώ
με τη βάρκα των ονείρων
κάτω από την σελήνη και τ’ αστέρια,
ν’ ανασαίνω τ’ αναρίθμητα σ’ αγαπώ σου,
να ψάχνω τον ίδιο προορισμό,
εσένα και την καρδιά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου