Αθήναι 21/3/1951
Αν τ’ άρωμα των λουλουδιών φέρνει τη μυρωδιά σου
κι αν τ’ άρωμά σου με μεθά όπως και η θωριά σου
κι αν η θωριά σου με τραβά όσο και η ψυχή σου
κι αν η ψυχή σου μου μιλά όπως και η σιωπή σου
κι αν η σιωπή σου τραγουδά σαν τη γλυκιά λαλιά σου
και η λαλιά σου είναι θερμή όσο και τα φιλιά σου
κι αν τα φιλιά σου μού δωκαν την άγια ανατριχίλα
κι η ανατριχίλα αν θέριεψε μες της καρδιάς τα φύλλα,
θα σου το πω τραγουδιστά μ’ ενός πουλιού τον τόνο,
είναι γιατί σ’ αγάπησα πολύ, εσένα μόνο.
Αν στ’ ακρογιάλι ένα πρωί σ’ απόλυτη ησυχία
μου’ δωκες μιας ολόκληρης ζωής την ευτυχία
και θάλασσα έγινε πλατιά η αγκαλιά σου
κι η αγκαλιά σου κύμα που με έλουζε με τα φιλιά σου
κι αν το φιλί σου ήτανε πνοούλα της ψυχής σου
και η ψυχή σου καθαρή όπως η προσευχή σου
κι ο ουρανός αν ήτανε ως το χρώμα των ματιών σου
κι αυτά αν ήταν φωτεινά ως ο ήλιος των μαλλιών σου,
πάλι τραγουδιστά θα πω μ’ ερωτευμένο στόμα,
είναι γιατί σε αγαπώ πολύ και πιο πολύ ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου