Ήρθες μια μέρα σαν τη βροχή
κι ήταν ο ήλιος μου τότε στο γέρμα,
λίγο προτού να φτάσω στο τέρμα,
άλλαξε μέσα μου η εποχή.
Άνθισαν γύρω μου κήποι ξεροί,
γέμισαν χρώματα, μύρα, λουλούδια,
πουλιά κελαϊδίσματα, γέλια τραγούδια,
μέσα στο τίποτα ήρθε η ζωή.
Πέρασε ο χρόνος σαν μία στιγμή,
για λίγο κράτησε τούτη η τρέλα,
μέσα στη μπόρα, δίχως ομπρέλα
πώς να αντέξω, ψυχούλα γυμνή.
Σου είπα κρυώνω κι έχω βραχεί,
μα έγινες φίλος με τον αγέρα,
σαν σύννεφο έφυγες την άλλη μέρα,
κι άφησες πίσω σου μόνο βροχή.
Χρόνια περάσανε τώρα πολλά.
Στο καταχείμωνο δεν σε προσμένω,
κι αν έρθεις σ’ όνειρο αγαπημένο,
στάλα βροχής στα μάτια κυλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου