Στο παχυλό ποτάμι της ζωής
ρέουν ανάμικτα κι αταξινόμητα τα υλικά
τα ιερά με τα ανόσια
τα όμορφα με τα αποτρόπαια
τα μέτρια με τα αξέχαστα
σε μία γκάμα απεριόριστη
με εμφάνιση σταχτιά και υφή βουρκώδη
χωρίς διακριτό ρυθμό και αποχρώσεις.
Κι ο ποιητής ευλαβικά
επιτελώντας μιαν αποστολή βαρύνουσα
σκύβει κι εξάγει
χρώματα εξαίσια
αναλαμπές και ωραία σχήματα
τα στερεώνει με καρφάκια μικροσκοπικά και λεπτεπίλεπτες συνδέσεις
και τα επιστρέφει να κυλήσουν
πιο ασφαλή
μήπως και διατηρηθούν αχώνευτα
ως μήνυμα σωτήριο
μες την κοιλιά του κήτους “Εντροπία”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου