...μες το λυκόφως τρίζουν πολύτιμες γαίες
ξεπλυμένα οστά χαρταετών σκηνωμάτων
βρωμούν μύρο και ιδρώτα
σκιές γριές ξύνουν στεριά
και στήνουν ντόκους
στους κάβους οι κρεμασμένοι σημαιών
βλέπουν χωρίς σκοτάδι
όχι άλλη στεριά
οι αξίνες σπάνε ράχες
...δύουν οι γλάροι στην ανημποριά των γερμάτων
μουδιασμένες θάλασσες σε στήθη λιμανιών
ωχριούν οι βατραχάνθρωποι
δεν έχουν γρέζι
δεν έχουν σιωπή
πολυκαιρίζονται σε οργή ερημική
βρίθουν μες την λαδιά της θάλασσας
ξεδιψούν από των αφρό των προπελών
σκιώδεις Λάζαροι
απλώνουν σιδηροτροχιές
στις πλάτες των βυθών
αυτό μπορούν
μακάριοι ευθυνών
χωρίς το βάρος των σταθμών
με τα βαγόνια βουτηγμένα
στους μώλωπες των προσευχών
και τις ζωές να πνίγονται στο σώμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου