Απαλογάλανο Φθινοπωρινό,
απόγεμα ποu στέκει,
διάφανο σαν οπτασία,
πιο πάνω προστριβές νεφών
κι ότι ανόητο
σ'ένα άχρονο μέσα,
μεθuστική ονειροπόληση
σαν τρέλλα διδαχής
ποu εγγίζει εκ νέοu την αρχήν της ψuχής και τοu καθετί
ταπεινός με τον οuρανό και μαζί το μεγαλuτερο
και το πιο περήφανο κι ακριβό κομμάτι τοu
ελέγχω,κηρuττοντας,το αόρατο ποu γίνεται ορατό,
τ'αθώα μάτια μοu ζωή των πάντων και σποuδή
της αναπόλησης,στοu Έρωτος το κάτεργο εστεμμένος
σ'άπιαστη ώρα.....Λεπτομέρειες....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου