Βουλιάζω στο "Τώρα"

Βουλιάζω σ' εκείνο το "Τώρα"

που κρατά μια αιωνιότητα
όπως ο ήλιος βουλιάζει στη θάλασσα
παίρνοντας μαζί του
όλες τις αποχρώσεις του δειλινού
τραγουδώντας τη δύση του
στα σκοτάδια που έρχονται
σε φεγγάρια σβηστά
στα πετάγματα σπασμένων φτερών
σε ξεβαμμένα χρώματα.

Τώρα οι λογισμοί κρύφτηκαν
στην άκρη τ' ονείρου που χάθηκε
μαχαίρι καρφώθηκε στην καρδιά
αόρατα την πλήγωσε
κι οι μέρες, οι νύχτες μίκραιναν
και τα σημάδια δεν φαίνονται πια
με τα τηλεσκόπια της ψυχής,
χάλασαν

από τα δεσμά που λύθηκαν
από την μαγεία που χάθηκε
σ' ανείπωτη σιωπή...