ψαλμός για δυο φωνές

Σίγουρο τ’ ακροπάτημα μουλαριού
Στο φρύδι γκρεμού
Σε βραχίονα ορίζοντα
Την ανοιχτή παλάμη
Φώτα συσκότισης
Μυστική των φορτηγών μεταφορά
Όπως σφαίρα κρυστάλλινη
Παλινδρομούσα επικίνδυνα
Άντρες οκτώ ίπποι δεκάξι
Χωρίς ύπνο νηστευτές
Ή κερί αναμμένο
Απροστάτευτο σ’ ανέμους
Μοράβια και μηχανόλαδο
Του μετάλλου υγρή ανάσα
Μικρό φυντάνι
Αειθαλές μ’ ένα βόλο χώμα ρίζα
Η μέρα ψιλά - των άλλων
Και το κρύο μάτι στην τρύπα
Έψαχναν δεν βρήκαν
γη καρπερή
Αυτοί ήταν
Στους άλλους τ’ αλίμονο