Απαλή που σκαρφαλώνει χλόη πάνω απ’ τους τάφους και στο κοιμητήριο
μεσάνυχτα φεγγάρι από πάνω ακούγεται
και γλυκό και άπονο.
γέρνουν προς το γαλήνης μέρος κι ύστερα
να βλέπεις τον άνεμο βιαστικό
να μπαίνει μες το χοϊκό του σκάφανδρο.
Μυρίζει αγγέλου σώμα!
Λίγο η σιγαλιά
λίγο το που φυλάει απόκοσμο
κυπαρίσσι μυτερό ξύνει γαλαχτωμένο ουρανό
και ρίχνει έν’ άστρο.
Άηχες συγκυρίες!
Τρίζουν θεμέλια της γης κι ο δραγουμάνος ψίθυρος
κομίζει τον μεταφρασμένο του ύμνο.
Ένα ή δύο που ξυπνήσανε παιδιά.
Έφυγαν το λοιπόν νωρίς κι ούτε που πρόλαβαν να ζήσουν το κορμί γυναίκας!
Απόηχα ακούγεται έως εδώ η ομορφιά της
και να χαθούν μέσα στο απύθμενό της σώμα, μετερίζι μοναξιάς
που πολεμάς καλύτερα τον χάρο.
Έφυγαν νωρίς…
Τώρα θα πίνουν το αμίλητο νερό. Και μόνο οι μάνες τους θα έρχονται να κάνουν
μαύρα δάκρυα.
Αλλά εκείνοι θα γυρνούν μέσα σε άδειες νύχτες.
Απαλή που σκαρφαλώνει χλόη πάνω απ’ τους τάφους και στο κοιμητήριο
μεσάνυχτα φεγγάρι από πάνω ακούγεται
και γλυκό και άπονο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου