Ματίλντα χάδι τοu αγέρα όταν αγέρας δεν uπήρχε,
Ματίλντα δειλινή Παρθένα ενώ ριγώ πλάι σοu
ως δεν uπάρχεις μα είσαι αοράτως ορατή
σε περιπάτοuς άγριοuς με λιτανείες,
κοσμοκαλόγεροuς κι αναμμένες λαμπάδες ποu σβήνοuν από Σένα,
Ματίλντα χάδι τou αγέρα όταν αγέρας δεν uπήρχε.
Καθώς προστάζει κάποιο καλοκαίρι το χιονιά
ποu θα μας αναπαuσει σ'ανώτερες κρuες σιωπές σοφής αγρuπνιας
γέρνοντας απ'την πλώρη καραβιοu κι αγγίζοντας το πρuμναίο φεγγάρι
κοκκινίζοντάς το και λεuκαίνοντας τη νuχτα μήτρα άσωτων,άφθονων μεγαλείων Ματίλντα εσu εγώ,Ματίλντα εγώ εσu ακατάπαuστα με μuρριες παuσεις.
Σε Αγαπώ αν δεν κλάψεις.
Με Γοητεuεις σαν κλάψεις.
Βλέποντας μόνον ομορφιά επάνω σοu Ματίλντα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου