[Ξεδιπλώνοντας μια ανακατωμένη σκέψη]

"Ξεδιπλώνοντας μια ανακατωμένη σκέψη καπνίζεις το τελευταίο τσιγάρο, που

 μαζεύεται στεγνό, στο τσαλακωμένο πακέτο σου/
 
 τραβώντας αχόρταγα, μια βαθιά ρουφηξιά από τον ξεχασμένο σου καφέ, στην 

μισογεμισμένη κούπα/   
ο ήλιος έχει πάρει πάλι το συνηθισμένο δρόμο του, ξεκινώντας βιαστικά, νωρίς το 

ξημέρωμα/   
όλα δείχνουν περίεργα, ακόμα κι οι γνωστές συνήθειες μας, σε χρόνια κρίσης 

αλλάζουν/ ως αντιστάθμισμα της μετριότητας, αυτής που συνειδητά ή ασυνείδητα 
 
απλώνεται, γύρω μας/
 
 λες και θέλει να κερδίσει, τον όποιο χαμένο χρόνο, που της στέρησαν κάποιες 

συγκινήσεις μας/
 
 λες και θέλει να χορτάσει, από τις στερήσεις των αναγκών μας, τις βασικότερες".