της Ελένης Κουκουριδάκη
Βαριά τα
βήματα της νύχτας
Σέρνονται
Στα μαύρα
ντύθηκε η μοναξιά
Γλυκά, μαχαίρι
χαιδευει την καρδιά
Τ'αστέρια
αχρωμα, θαμπά
Σα δάκρυα
κρέμονται
Σαν άγουρα
κληματαριάς τσαμπια
Η νύχτα τη
θλίψη θέλει να χαϊδέψει
Μα πως; Της
'κοψαν τα φτερά
Πως την πόρνη
να σκεπάσει;
Η προστυχια
κατέχει την πρωτιά
....
Βαριά τα
βήματα της νύχτας
Λαβύρινθος ο
Γολγοθάς
Πού να'ναι η
αρχή;
Αφανο το τέρμα
Να....!
Της ψυχής οι
δαίμονες επαναστατούν
Τριγύρω της
χορεύουν
Ντέφια
ακούγονται
Τακούνια
δυνατά κτυπούν
Ψεύτικα
φλουριά αστράφτουν
Στ'όνομα της
ηδονής οι δαίμονες χορεύουν
Της τσιγγανας
το χορό
Τα ντέφια
καίγονται, φωτιές πετούν
Οι τσιγγάνοι
τραγουδούν
Οι αισθήσεις
οπισθοχωρουν
Και τι να
πουν;
Το ναό της η
ψυχή λεηλάτησε
Για λίγα
αργύρια την πούλησε
Στο χέρι του
φονιά γελώντας την ακούμπησε
....
Βαριά τα
βήματα της νύχτας
Τα σπλάχνα του
αθώου και αγέννητου μωρού
Αιμοραγουν
Του γέροντα οι
πληγές πονούν
Η φτώχεια, η
πείνα, του άτυχου γονιού η μοίρα
Μ'απελπισίας
τρέλα ξεψυχουν
Τι να γευτουν;
Μαστούς με
δάκρυ μουσκεμενους;
Η νύχτα γέμισε
θυμό
Δάκρυ, αγωνία,
γκρίζο ουρανό
Οι τύψεις τώρα
έκαναν τη προστυχια θεό....!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου