Όλοι κουβαλάμε
έναν Οδυσσέα εντός μας
που περιπλανώμενος
χρόνια πολλά
δεν παύει
με φλόγα καρδιάς να ζητά
την επιστροφή
στο σπίτι του Πατρός μας.
Όμως,
όσο πατρίδα μας κοινή είναι η Γη
κάθε κομμάτι της αξίζει
ο καθείς να το εκτιμάει
και κάθε πλάσμα της να τ’ αγαπάει.
Μη κι οι άνθρωποι όλοι,
ποιος λίγο, ποιος πολύ,
δεν μοιάζουμε
στο σχήμα, στη μορφή;
Κι όποια κι αν είναι
του παρελθόντος μας η ιστορία,
όποια κι αν θα ’ναι
του μέλλοντος η πορεία,
όλους,
μας συνδέουν στενοί δεσμοί,
δίχως χρώμα,
δίχως γένος,
σε μια φυλή
στης Ανθρωπότητας τη φυλή.
Ας ήταν απ’ των ματιών της
την «αμβλυωπία»
να καταφέρει της Ανθρωπότητας η φυλή
ν’ απαλλαγεί.
Το νήμα που συνδέει
Ουρανό και Γη
να μπορέσει να δει,
σ’ εκείνο να πιαστεί,
να ξεφύγει
απ’ της «Νύχτας» την ειρωνεία…
Και μες από δρόμους
π’ οδηγούν στην «αυτογνωσία»
να βαδίσει χέρι-χέρι
μ’ όλους τους ανθρώπους μαζί.
Και στο ξεδίπλωμα της διαδρομής
όπου αδιέξοδο,
στου νου κυριαρχώντας την αμφιβολία
και δισταγμό καρδιάς
κι αμφιταλάντευση κατανικώντας ψυχής
φως ν’ αντλεί
απ’ τ’ Ουρανού την αστείρευτη δεξαμενή
και την ύπαρξή της
με χάρη Θεού συνεχώς να τροφοδοτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου