~ Άδηλοι καιροί ~ Γιώργος Ελ. Καραγιάννης

Η μέρα μια σκηνή
που κλείνει απαλά τις κουρτίνες της
με τους ηθοποιούς ν’ αποχώρησαν
ευχαριστημένοι.

Το έργο τέλειωσε
και δεν λυπάσαι πια
που μια μελαγχολία απλώνεται.

Ίσα ίσα μέσα σου κάτι σ’ ανάβει
κάτι σε συνεπαίρνει
γιατί τα πουλιά
που στάθηκαν στο φράκτη του λιμανιού
με ντεκόρ τα ροζ συννεφάκια
διατηρούν ακμαία την ελπίδα
πως το αύριο κάτι όμορφο θα φέρει.
Αλλά κανείς δεν ξέρει
πότε θα ζωντανέψει
πότε θ’ ανοίξει τα φτερά.

Άδηλοι οι καιροί
με βουβά τα συναισθήματα
κι αλλοπαρμένοι.

(Από «Της Ζωής μου Το Χρώμα», Εκδόσεις Αρισταρέτη, 2017)