Αρχίζεις από παντού
Από την έρημη βουή του δάσους
Απ' τα κοράλλινα χαλάσματα της πιο παλιάς αυγής
Από την πετρωμένη ρυτίδα του ορίζοντα
Από το τρυπημένο χέρι της ελπίδας
Από το αίμα το ξεριζωμένο
Αρχίζεις από παντού
Από την πρώτη περπατησιά της άνοιξης
Απ' τις κερήθρες κι απ' τα χαμομήλια
Από τα μάτια των μικρών πουλιών
Από τα πρωτοβρόχια που θερίζουν τις χαρές
Απ' τις ειρηνικές μασχάλες της μοναξιάς
Αρχίζεις από παντού
Απ' τις μέρες που πέρασαν κι' απ' τις μέρες που θάρθουν
Από τον κόρφο της ανάμνησης κι' απ' τ' άγνωστο που φτάνει
Απ' τη μοναδική στιγμή κι' απ' το χρόνο
Από την άγνοια κι' απ' τη στερνή πικρή μου γνώση
Απ' την αρχή και το τέλος
*
Αρχίζεις από παντού
Απέραντη ρίζα αγαπημένη
Για ν' απομείνεις ολομόναχη
Πέρ' από τη σιωπή
Πιο ξένη από τη σιωπή
Μονάχη με τον εαυτό σου
Καθώς αγέραστο ελάτι με τον ουρανό σου
Στοιχειωμένο απ' το χαμόγελο του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου