Μην την κρατάς δεμένη, με όρκους παλιούς ,κρίκους,
βασανισμένης ,πεθαμένης αγάπης .
Στον αφρό της θάλασσας να φύγει
ν'αφήσει το πολυτιμότερο της.
Την Αγάπη !!
Μην την κρύβεις στα λασπόνερα
να μην την βλέπει η χαρά, ελευθέρωσέ την,
να χτυπήσει
να νιώσει πως υπάρχει.
Μην περιμένεις σαν αράχνη στον ιστό
να πέσει.
Να αρχίσεις να ζεις,έστω για λίγο,
σπάσε το φράγμα σου.
Να έρθει στη ζωή σου η χαρά και η ευτυχία !
Καθάρισε την απο θλίψεις ,ανούσιες πληγές.
Παράδωσέ την στον Ηλιο,που της αξίζει ,
να την γιατρέψει ,να την μερέψει.
Καρδιά είναι και πονάει.
Δεν ήρθε και δεν μπορεί να ζήσει μόνη της,
κατάκτησε την ευτυχία σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου