μεταμορφώσεις

Μνήμη Χ. Λ. Μπόρχες

Με τον καιρό το κάθε ποίημα μετατρέπεται σε μια ελεγεία
Οι φίλοι που έχουν φύγει δια παντός σε αγγέλους
και στους θεούς μετέβησαν για να επιστρέψουν σαν χρυσή βροχή
τη στέρφα γη της μοναξιάς που θα ποτίσει

της Λήδας, που της φυλακής τα σίδερα θα γκρεμίσει
γιατί όλα τα μπορεί ο ουρανός με τη βοήθεια του Χρόνου - άν θέλει.
Οι λέξεις του ποιήματος σπόροι είναι που καρπίζουν,
οι τόκοι μιας κατάθεσης που κάποτε γυρίζουν

στον καταθέτη, την τράπεζα του μέλλοντος που είχε εμπιστευθεί.
Κι όλα μαζί αν ξεγελούν τον παρελθόντα κλέφτη
θα είναι γιατί η υποβόσκουσα ζωή έτσι το θέλει
να καμαρώσει όπως πεταλούδα το σκουλήκι: ποιητή!