κάπου από τα βάθη ανασύρονται
μικροί σκελετοί που κρατούν από το χέρι παντοδυναμίες
εξιδανικευμένες θηλυκές μορφές ψαλιδιών
πρησμένα...τερατόμορφα...πεοτραφή κυπαρίσσια
ασπασμένους...ανακόλουθους.. φαντασιογόνους ψιθύρους
...δεν φταίνε οι άνθρωποι που ξεμένουν πάντοτε παιδιά
σε ανήμερες...ανήμπορες...ανήλιαγες σταυρώσεις
σε σπαραξικάρδιους παλμούς
(πάντοτε τόσο μόνοι)
δεν φταίνε που οι κομμένοι όρχεις...οι ακρωτηριασμένες κλειτορίδες
μπουκώνουν στόματα και ξερνούν την κακοσμία
από πελιδνά μάτια που έμειναν στις επάλξεις
...δεν φταίνε οι άνθρωποι ποτέ
φταίνε οι τόνοι μελανιού που γίνονται παρθενορραφές
φταίνε οι αποφάσεις οι μισές...χωμένες σε πρωκτούς άμαθους στη βία
φταίνε οι απώλειες που συγγενεύουν με τις αχερόντειες απωθήσεις
σακατεμένων μαγικών κόσμων εξόριστων της μήτρας
...δεν φταίνε οι άνθρωποι ποτέ
γεννιούνται βετεράνοι νύχτα σε μη οριοθετημένο ναρκοπέδιο
πεθαίνουν ολόκληρες ζωές αγανακτώντας
πώς δεν μπορούν να διαφύγουν τον ημερήσιων αυτοπυροβολισμών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου