Γνωριμία / ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Μιλούσε δυνατά και καθαρά

κι όλοι

με θαυμασμό τον άκουγαν.

Ξάφνου μπήκε εκείνη.

Ένα αεράκι δροσερό το βήμα της

Άρωμα απαλό η αναπνοή της.

Τόσο όμορφη

σαν του έρωτα θεά.

Τον κοίταξε για ώρα εκστατικά.

Δεν πρόσεχε τα λόγια του

μπορεί να ήταν και ανόητα

γεμάτα πλεονασμούς και κοινοτοπίες.

Μόλις τελείωσε

-τι ηδονή!-

Τον είδε από κοντά.

-Τι όμορφα τα είπατε.

-Είδατε τι υποστήριξα για τον Καβάφη;

Κι ήτανε βέβαιος

πως δεν θα πάρει απάντηση

από εκείνη,

που αλλοπαρμένη τον ατένιζε.

Ήτανε βέβαιος

πως μπήκε στην καρδιά της.

Η ΟΥΡΑ / Μελιτάς Χάρης

Εκπρόθεσμος

εντέλει εκ προθέσεως.

Μονίμως τον πατούσε ο επόμενος

επομένως

γιατί να ξεπαγιάζει στην ουρά

με τα βαριά πτυχία στη μασχάλη;

Εκπρόθεσμος στο έρωτα

στις προσφορές ασπίδων

στις οντισιόν

για παραμύθια χωρίς σύνορα

στις εξετάσεις

για προσλήψεις προψημένες.

Χαράματα στημένος στις ουρές

μισούσε μιας γραβάτας το παράγγελμα:

''Mεταβολή, καλύψαμε τη θέση!''

Πάλευε χρόνια να νικήσει το μυαλό.

Να ξεβιδώσει το κορμί.

Να ξεντυθεί την ύλη.

Και να που επιτέλους τα κατάφερε!

Εμπρόθεσμος στο πρωινό

στο προσκλητήριο των γιατρών

στη βόλτα του Σαββάτου.

Ιδανικός ανιχνευτής

παραχωμένων συνταγών

γνωστών ψυχοφαρμάκων.

Το χειροκρότημα βροχή

μπροστά του προσοχή οι φανοστάτες.

Κι όμως της πύλης το σκυλί

τον δάγκωσε προχθές-

πώς να ξεχάσει το ψαλίδι στην ουρά του;

Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΚΑΛΩΣΥΝΗΣ

Δεν ήσαν όλοι περίτεχνοι πλάστες του πηλού,

μόνο οι λιγοστοί από γεννησιμιού.

Βάττες, κορύπες φτιάχναν

από ανάγκη, αγάπη ερασιτεχνικά,

με τις ατέλειες να φαίνονται προκλητικά

χωρίς το κορακίςιο μάτι του κριτή

στην άκριτη εξέδρα από πάνω.

Σώθηκε ο τόπος

από σκυφτούς αγγειοπλάστες.

Εμφυτευμένη στα μυαλά η ύλη διδαχής

από πρωτάρηδες δασκάλους

με απαρέκκλιτες αρχές αυτογνωσίας.

Το βάρος πεποιθήσεων προσπέρασε

το μάθημα των γήϊνων αμαρτιών

το δακρυσμένο πόνημα εξιδανίκευσης μιας Τροίας,

το αλλοπρόσαλλο μυστήριο της Βαβυλώνας

τη φορτισμένη σχέση του τόπου με το χρόνο.

Αγγεία έψηναν χωρίς αποτυπώματα προσωπικά

ως έργα μη ατομικά αλλά κοινά,

ομόγνωμη συνισταμένη οξύθυμων και πράων

δεσπόζουσων και άτσαλων μορφών

με ταπεινότητα μιας άλλης παρρησίας.

Φύλαγαν σ αυτά λάδι και νερό, ιδέες και οράματα

το κέντρισμα για αναστοχασμό,

φεύγω και ξανάρχομαι,

των άγριων μαυριδερών συννέφων .

Κίνητρο όχι το σύναμα καρπών

αλλά το σφρίγος σιωπής

η γεύση των πραγμάτων.

Ανεμοστρόβιλος ψυχρός όχι από παραδρομή

συνέτριψε την έμπνευση στη μετακαλωσύνης εποχή.

ΗΜΕΡΩΝ ΕΞΟΔΙΣΜΟΣ /Σταυραετός / Β.Α

 

 
Κήδεψα αργά απόψε την κουρασμένη μου γριά μέρα
που ξεψύχησε κάτω από γκρίζα σύννεφα.
Κανείς δεν την έκλαψε.
Τ’ αστέρια μακρινοί  συγγενείς της το κατάλαβαν αργά.
Ο Πατέρας της ο ήλιος
από μακριά της έστελνε αναλαμπές συμπόνιας
κι έσβηνε πιασμένη από τους μακρινούς ορίζοντες.
Ο Αποσπερίτης ιερέας είχε βάλει
κέδρινο θυμίαμα στις γεναριάτικες καμινάδες.
Τον εξόδιο ύμνο της έψαλλαν
μερικά σκυλιά αλυχτώντας
και μια μακρινή απόθαμπη κουκουβάγια.
Έλαμπε σαν νεράιδα όταν γεννήθηκε
μα κάθε ώρα μετασχημάτιζε τον εαυτό της
χάνοντας την πρώτη της ομορφιά.
Οι εραστές της ακολουθούσαν τα χνάρια της
προσμένοντας
να τους δώσει λίγη χαρά πριν έρθει η νύχτα.
Μ’ αυτή μυστικά ερωτοτροπούσε με το διαρκή θάνατο
που τον παρουσίαζε σαν αναγέννηση ζωής.
Δε γνώριζαν ότι η ίδια ήταν η νύχτα
που ντυμένη το φως τους οδηγούσε στο σκοτάδι
για να τραφεί απ’ την αδυναμία της ύπαρξής τους.
Κι ήταν όπως κι η κάθε μέρα
μια μέρα φονιάς.
Έτσι σκοτώνουν οι μέρες
έτσι σκοτώνει το ανατέλλων και δυόμενο φως
όταν την ψυχή στους κύκλους αιχμαλωτίζει.
                                                                             Β.Α.

ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΘΟΙ – ΙΔΑΝΙΚΑ / Γιώργος Αλεξανδρής

 

                         

                              {Ακροστιχίδα}

         { νέος  χρόνος  αθανασία  ψυχής  η  αγάπη }

Νέος χρόνος ήρθε με του Γενάρη το πρώτο λιόφωτο πρωινό.
Έλα  αγαπημένη, μαζί να χαρούμε της νέας χρονιάς τον ερχομό.
Όνειρο μαγεμένο να μείνει η αγάπη μας, κρυφό και γιορτινό,
Στο  διάβα του χρόνου,  τραγούδι να το ακούμε αγγελικό.
                                              *
Χορό να στήσει η πλάση για το αγκάλιασμα το γλυκό,
Ρυάκι να γίνει ο πόθος μας, μελιστάλαχτο και δροσερό.
Όταν όλοι μιλούν γι’ αγάπη, να πούμε και μεις το σ’ αγαπώ,
Να κελαηδήσουν γλυκόλαλα αηδόνια χωρίς σταματημό.
Όπως οι χορδές της λύρας γλυκαίνουν το βαθύσκιωτο καημό,
Στην καρδιά μας να νιώσουμε της ευτυχίας το γλυκασμό.
                                               *
Άστρα χρυσοπόρφυρα σου κέντησαν την ομορφιά,
Θαρρώ πως και το φεγγάρι κρατούσες απόψε αγκαλιά,
‘Αγγελος Παραδείσου έμοιαζες στης νύχτας την ξαστεριά,
Νύμφη χαριτόμορφη φάνταζες και νεράιδα ξωτικιά.
Αγάπη μιλούσες ψιθυριστά, γι’ αγάπη σφύριζε και η σιγαλιά,
Στα ολόξανθά σου τα πυκνά και αραχνοΰφαντα μαλλιά.
Ικέτης της μνήμης γίνομαι εγώ κι εσύ αφέντρα στη λησμονιά,
Αστείρευτη πηγή χαράς, έκστασης και ζωής ανασαιμιά.
                                            *
Ψηλαφίσαμε στο λαμπρό γιορτάσι το δικό μας μερτικό,
Υπερήφανες οι προσμονές και τ’ αντάμωμα γήτεμα μαγικό ,
Χρώματα τα γλυκόλογα και χάρες το βλέμμα το φωτεινό,
Ήρεμο το στάλαγμα του πάθους και το σκίρτημα απανωτό,
Σμίγουν  ιδανικά και πόθοι, στο κοινό της πεθυμιάς μας ριζικό.
                                           *
Η μέρα είναι κάλεσμα ζωής και η νύχτα γνωριμία με το Θεό.
                                           *
Ας ήταν για σένα να είχα ακόμη μια πλατύφυλλη καρδιά,
Γαρύφαλλο ανοιχτό, ρόδο κόκκινο στην πρωινή δροσιά,
Ανθόσπαρτη να σου χαρίσω την ευτυχία  μ’ απλοχεριά.
Περιμένω μικροκόρη ομορφονιά, με μία και μόνη σου  ματιά
Ηλίου ακτίνες να πορφυρώσουν  τις μέρες μας στη νέα χρονιά.

                                                   

ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΛΛΑΔΑ / Γιώργος Αλεξανδρής

Σε χώρες ταξίδεψα πολλές και ξένους τόπους είδα.
Πρωτόγνωροι, ανοιχτοί, σε θέλγητρα απίστευτα μαγικοί,
μα σαν και σένα Ελλάδα γαλανή, τρισένδοξη πατρίδα,
όμοιά σου δε γνώρισα καμιά στα μέρη εκείνα εκεί.

Τ’ αμέτρητα τα κάλλη σου, η πλούσια ομορφιά σου,
μάτια θαμπώνουνε πολλά σε όλη την οικουμένη
και σ’ έχουν τίμημα τρανό, περήφανα τα παιδιά σου
και χαίρονται ανοιχτόκαρδα που σε τιμούν κι οι ξένοι.

Στην αναγνώριση, το θαυμασμό, στης προβολής τα γραπτά,
δόξα  κι αγλάισμα απόχτησες στα χρονικά της ιστορίας,
δόξα που κατακτήθηκε με δόγματα σοφίας και ρητά
και γαλουχήθηκαν λαοί στο πνεύμα της δημοκρατίας.

Επιβουλεύτηκαν πολλοί τ’ αδούλωτο και ιερό σου χώμα,
δυνάστες και κατακτητές στην υποδούλωσή σου να χαρούν,
όμως λεύτεροι πολίτες σε προστάτεψαν κι απέδειξαν ακόμα
πως την αρχαία δάδα της ευθύνης, αναμμένη την κρατούν.

Πρόμαχοι σε Θερμοπύλες, Μικρασίες, σε θάλασσες και βουνά,
λόγιοι και σοφοί στην Πνύκα, την Πόλη, σε Δύση και Ανατολή,
για το λάμπρισμα της ελευθερίας και της φυλής τα ιδανικά,
του πολιτισμού τη λαμπάδα κράτησαν ψηλά κι αέναα φωτεινή.

Και όταν σε κάθε εποχή , δόκιμοι ανεξάρτητων αρχών,
σε προδικάζουν θύμα ευάλωτων καιρών και πατριαρχίας,
μένεις ανοιχτός ναός λατρείας ελεύθερων προσκυνητών,
με πρόσκληση στην επιλογή κι εναλλαγή αδέκαστης εξουσίας.

           

                               

24ος Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός της Εταιρείας Τεχνών Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου

Η Εταιρεία Τεχνών Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου, προκηρύσσει και φέτος, για εικοστή τέταρτη κατά σειρά χρονιά, Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό (ποίηση, διήγημα, θεατρικό, οδοιπορικό, δοκίμιο, παραμύθι και σατιρικό). Οι όροι του διαγωνισμού είναι οι εξής:

1. Το θέμα είναι ελεύθερο.
2. Όλα τα έργα πρέπει να είναι δακτυλογραφημένα.
3. Κάθε διαγωνιζόμενος μπορεί να συμμετέχει με 1 (ένα) έργο ανά κατηγορία, πλην του ποιήματος όπου επιτρέπονται έως 2 (δύο).
4. Το διήγημα δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 15 σελίδες σε διπλό διάστημα,
   καθώς και το θεατρικό, το οδοιπορικό, το δοκίμιο και το παραμύθι.
5. Τα έργα πρέπει να είναι ανέκδοτα και αδημοσίευτα.
6. Η υποβολή τους θα γίνει σε 3 (τρία) αντίγραφα, τα οποία θα φέρουν υποχρεωτικά μόνο το ψευδώνυμο, όπως και ο φάκελος αποστολής τους. Μέσα στον φάκελο θα πρέπει να υπάρχει άλλος σφραγισμένος φάκελος, με τα πλήρη στοιχεία του διαγωνιζομένου (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνο, ηλικία, επάγγελμα, ηλεκτρονική διεύθυνση, την κατηγορία στην οποία συμμετέχει και τον τίτλο του έργου του), ενώ στην εξωτερική όψη και αυτού του φακέλου θα αναγράφεται μόνο το ψευδώνυμο και η κατηγορία στην οποία συμμετέχει.
7. Για τα παιδιά και τους εφήβους, η κατηγορία και η ηλικία να αναγράφονται στην εξωτερική όψη των φακέλων που θα εμπεριέχουν τα στοιχεία των διαγωνιζομένων.
8. Η προθεσμία υποβολής των έργων λήγει στις 31 Μαΐου 2024.
9. Τα έργα να αποσταλούν ταχυδρομικώς στην εξής διεύθυνση:

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΕΧΝΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ & ΠΟΛIΤΙΣΜΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ
POST RESΤANTE 18702 ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ 2
Ταχυδρομικό Κατάστημα Λεωφόρος Δημοκρατίας 7- 9, Τ.Κ. 187 56
Τηλ. 2104315 942 – 6948228939

4ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης Κέφαλος

Επισκεφτείτε την παρακάτω σελίδα 

 https://tovivlio.net/4%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b3%cf%89%ce%bd%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%bf%ce%af%ce%b7%cf%83%ce%b7%cf%82-%ce%ba/

Θερινό ηλιοστάσιο /Λεβαντή Σοφία

Καλοκαίρι
έκλαμψη
του ακαθόριστου.

Καταργώ.

Είμαι ολόκληρη ένα χνούδι ροδάκινου
η μήτρα μου κρέμεται σ’ ένα χασάπικο
κι αναζητώ την ευχαρίστηση του ελάχιστου.

Η Σοφία Λεβαντή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται στον χώρο του πολιτισμού και ζει στην Αθήνα. Η  «Διάβαση» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή και ήταν ανάμεσα στα υποψήφια βιβλία για το βραβείο του Αναγνώστη για το 2022 και για τα βραβεία Jean Moréas 2022, στην κατηγορία «Πρωτοεμφανιζόμενοι στην Ποίηση».

ΣΥΓΓΕΝΕΨΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΕΛΙΚΑ / Τούλιος Δημήτρης

Πιστεύουν, εξορίζουν τον απόκληρο, κόβουν την πίτα, μοιράζουν, εύχονται, δαιμονοποιούν.
Στάζει φλουρί,
έξω από την πόρτα η δυστυχία,
μέσα η ειρήνη σε όλο τον κόσμο
με ολίγο ροκ εν ρολ,
ει δυνατόν,
καλά όλ’αυτά
αν έχεις αγκαλιά που δύσκολα γεμίζει,
αλλιώς μέσα στη φάτνη σου, νομίζεις, νανουρίζεις ένα μωρό,
όμως η πιθανή του ύπαρξη
που θέτει ανάποδα την καρέκλα σου
σε θορυβεί
τόσο ώστε οι ευχές σου να έχουν αστερίσκους
αντί να είναι το άστρο ορατό απ’ όλους.

ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ / Μπούσιος Ηλίας

 

Καταρράκτες των ονείρων που βρέθηκαν
δίχως βάθρα, δίχως ορμή
και δίχως παράθυρο στο φως!
Στις άκρες του κήπου μου
πέτρες της θλίψης.

Και όπως όλα τα ωραία πράγματα
που στριμώχτηκαν και παραγκωνίστηκαν
περιφέρονται άτακτα
στο στενό διάστημα της παύσης.
Αιωρούνται απορημένα στις παρυφές
της καταργημένης ζωής.

ΤΟ ΛΙΚΝΟ / Πασουλή Βάννα

 

Σαν το πλεούμενο πού
ανάβει φώτα στο σκοτάδι
γύριζα και λιτάνευα τα βράδια μου.

Έπλεαν μαγεμένα στη σιωπή
κι αφουγκραζόμουνα συνωμοσία
με το φεγγάρι
ανεξιχνίαστο δισκάρι της Φαιστού
μαλαμοκαπνισμένο ασήμι

με λίκνιζε στα φώτα, στα νερά
και μ’ έδινε στον κόσμο
απ’ την αρχή κάθε φορά.

ΑΠΩΤΑΤΟ ΧΘΕΣ / Σακαλής Γρηγόρης

 

Η καρδιά σου
είναι γεμάτη απολιθώματα
νεκρωμένα συναισθήματα
που άλλα ευτύχησαν
να γίνουν αποδεκτά και να ζήσουν
κι άλλα απορρίφτηκαν
κι έπεσαν στη μεγάλη χοάνη του χρόνου
έτσι ή αλλιώς όμως
όλα τους πέθαναν
με το πέρασμα του χρόνου
τα σκέπασε η λήθη
νέα ήρθαν τώρα
και πήραν τη θέση τους
αφού το μυαλό και η ψυχή
παράγουν συνεχώς
και νέα πρόσωπα παρεμβάλλονται
στη ζωή μας
κάποιες στιγμές όμως
κάτι μας οδηγεί στα παλιά
σχηματίζεται τότε ένα χαμόγελο
ή τρέχει ένα δάκρυ.