Τέσσερις (4) Ποιητές/ τριες της Ελλάδας - Τέσσερα (4) Ποιήματα

ΠΡΩΤΗ ΜΑΓΙΟΥ / Χρήστος Κουκουσούρης

Σου γράφω τα λίγα που η σκέψη γεννάει
σκυφτός καθώς ψάχνω μικρές αναμνήσεις
στους δρόμους που πήρες το βήμα με πάει
τους δρόμους που πήρα θυμάσαι ν’ αφήσεις.

Πρώτη ήταν του Μάη κι οι κήποι ανθισμένοι
κλεμμένα λουλούδια να φτιάξω στεφάνι
με μια κληματσίδα σε κύκλο δεμένη
καινούργιο φορούσες γαλάζιο φουστάνι.

Οι θύμησες τρέχουν νερό στο κρασί μου
βιολέτες και κρίνα και ρόδα κρατούσες
μικρό ήμουν παιδάκι κι εσύ ‘σουν η αυγή μου
θα γίνει ωραίο; διαρκώς με ρωτούσες.

Που να ‘σαι ποιος ξέρει κι αν πλέκεις στη νιότη
στεφάνια από κείνα που γέλιο χαρίζαν
πόσο όμορφη ήσουν αγάπη μου πρώτη
που σαν γιασεμιά τα μαλλιά σου μυρίζαν.

Σου γράφω τα λίγα που η σκέψη γεννάει
καθώς ανατρέχω στις όμορφες μέρες,
αχ πόσο καλή μου η ψυχή μου πονάει
η αγάπη που πλέκαμε βρήκε σε ξέρες.

**

 Ισχύον / Ντέμης Κωνσταντινίδης

Το ποίημα αυτό έχει συναρμολογηθεί
σε κάποιο μακρινό εργοστάσιο στην Κίνα.
Αυτοί που το μαστόρεψαν πήραν για εφάπαξ
έναν θάνατο από το ύψος μιας γέφυρας
ή ενός ουρανοξύστη.
Μη φοβηθείς όμως, η εγγύησή του
δεν έχει παρέλθει. Εκείνοι μόνον.

**

Ἄρρητον Κάλλος, Χαϊκοῦ / Σταυρίνα Λαμπαδάρη

Ρόδα, γιασεμιά
βασιλικά καί κρίνα
θυμιάματα

Στό παράθυρο
φτεροκοπᾶ ἡ καρδιά
τοῦ καλοκαιριοῦ

Ἀνάμεσα στίς
πέτρες ξύπνησε φίδι
στόν ἥλιο βγαίνει

**

Άτιτλο / Ορφέας Σπαρτιώτης

Σε είδα
στο απόμακρο σημείο του ορίζοντα
να λαχταράς τη ζήση.

Σε είδα
να μετεωρίζεις τη σκέψη
στις αιχμές των καιρών.

Σε είδα
στον κύκλο της φωτιάς
να ψάχνεις τις αντοχές σου.

Σε είδα
να αφουγκράζεσαι τη σιωπή
στη σκοτεινή πλευρά των άστρων.