Δευτέρα 18 Μαΐου 2020

τό φυτίλι / Μότσης Φώτης


                   Θά βάλω
                   εἶπε
                   Θά βάλω τό φυτίλι στήν ἀμασχάλη                                            

                   τῆς ἀγρύπνιας
                   Καί θά τό κομποδέσω μέ μεταξένιο νῆμα κόκκινο
                   ἀπάνω στό σημάδι ‘ταραχή’
                   Καί θά τ’ νάψω τό τσακμάκι
                   ὅταν
                   Ὅταν ὅλες οἱ συνειδήσεις θά κοιμοῦνται
                   Ὅταν
                   Κατά χιλιάδες θά κλαῖνε τά παιδιά
                   Ὅταν
                   ὁ ἔρωτας ἀπαγχονισμένος
                   θά πέφτει καταγῆς
                   ταπεινωμένος
                   ἀντάμα μέ τά ξερικά τά μύγδαλα
                   Ὅταν
                   ἡ ἀξιοπρέπεια θ΄ ἀναζητᾶ λυγμό καί τήν οὐσία
                   τοῦ σ’ ἀγαπῶ
                   γιά νά τήν ματαπεῖ
                   μέ κανονιοβολισμούς
                   καί στεναγμούς πυρακτωμένους
                   Ἄ, μήν τοῦ μαρτυρήσεις τοῦ Θεοῦ
                   πῶς ἔδραμα μέ μιάν ἀνάσα
                   γιά νά σᾶς ἀνταμώσω
                   Μήν προσευχηθεῖς γιά ἄλλα ποιήματα
                   Ὁ τελευταῖος σχοινοβάτης ἔκανε τήν τέχνη του
                   θηλειά

                  Ἔτσι τό μπόρεσα
                  νά σβήνεις τή φωτιά μέσα στή στάχτη
                  νά πλέκεις τό ἐγκώμιο στό ἀνύπαρκτο
                  κατάφερα
                  νά ζεῖς μές στόν ἀπόηχο τοῦ τραγουδιοῦ πού θά
                  ἤθελα πολύ
                  ν’ ἀκούσεις
                  νά περπατεῖς τούς δρόμους πού εἶχες σβήσει ἀπ’τούς χάρτες σου
                  τόν λόγο σου νά τόνε κουμαντάρουν ἀλλωνῶν οἱ
                  φθόγγοι
                  κι ὁ ἦχος ὁ δικός σου πηγαῖα μποῦστα
                  καί ρετρό φουστάνια
                  καί φάτσες πού μόλις ἀφήσανε τό φιλολογικό
                  κουρεῖο
                  σκυμμένες καί σκυφτές πουλᾶνε τώρα
                  μπουκετάκια μοναξιές
                  γιά τίς κυράδες πού διαβαίνουν τό κατώφλι
                  ὅπου δρᾶ καί ἀνασαλεύει
                  ὁ πολιτισμός τῶν καθωσπρέπειὅσων ἐδιάβασαν Αἰσχύλο καί νομίζουν
                  πώς μέ μνημόνια καί μνημονεύσεις
                  κρατεῖται ζωντανά
                  ὁ καρπός τῆς ποίησης
                  Ἄ! πῶς διασκεδάζει ἡ τραγωδία
                  ἀλλόκοτος ἔτσι ὅπως εἶναι
                  ὁ καθημερινός σου ὁ θάνατος…
                  Ἄν ἱκετέψω πάλι
                  φρόντισε να ’χεις δίπλα σου τρανή φωτιά
                  Τράβα τίς απλωτές σου μέ ὁρμή
                  μέ ὅλη σου τή δύναμη       κατάντικρυ
                  στό πέλαο πού σέ μαυλίζει
                  στό μαῦρο λάγνο καί στό ἀνήμπορο
               
                  πού δέν εδέησε ποτέ…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σκοπός μας είναι η δημιουργία μιας Ανθολογίας Ποιημάτων από το σύνολο των Ελλήνων Ποιητών- Ποιητριών αλλά και ορισμένων ξένων, καθώς επίσης και κειμένων που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Πιθανόν ορισμένοι ποιητές και ποιήτριες να μην έχουν συμπεριληφθεί. Αυτό δεν αποτελεί εσκεμμένη ενέργεια του διαχειριστή του Ιστολογίου αλλά είναι τυχαίο γεγονός. Όσοι δημιουργοί επιθυμούν, μπορούν να αποστέλλουν τα ποιήματά τους

στο e-mail : dimitriosgogas2991964@yahoo.com προκειμένου να αναρτηθούν στο Ιστολόγιο.

Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι σεβόμαστε πλήρως τα πνευματικά δικαιώματα του κάθε δημιουργού, ποιητή και ποιήτριας και επισημαίνουμε πως όποιος δεν επιθυμεί την ανάρτηση των ποιημάτων του ή κειμένων στο παρόν Ιστολόγιο, μπορεί να μας αποστείλει σχετικό μήνυμα και τα γραπτά θα διαγραφούν.

Τέλος υπογράφουμε ρητά ότι το παρόν Ιστολόγιο δεν είναι κερδοσκοπικό και πως δεν η ανάρτηση οποιουδήποτε κειμένου, ποιήματος κτλ γίνεται με μοναδικό στόχο την προβολή της ποίησης και την γνωριμία όλων όσων ασχολούνται με αυτή, με το ευρύτερο κοινό του διαδικτύου.