Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2018

Γιώργος Δουατζής: Χρόνου σκιά


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Γιώργος Δουατζής
Χρόνου σκιά
Ποίηση
Σελίδες: 82
ISBN: 978-618-84081-0-4
13 X 20,5 Τιμή: 10,60 €

           
Από τις Εκδόσεις Στίξις κυκλοφόρησε, στη Σειρά Ποίηση, η ποιητική σύνθεση, σε τέσσερις ενότητες, Χρόνου σκιά του Γιώργου Δουατζή.

              Ι.

Μέρα γενέθλιος
και συνεχίζω τον δρόμο μου ήσυχα
όπως σε εκείνες τις γόνιμες σιωπές
που σου αποκαλύπτουν τον κόσμο

πατώ τα φθινοπωρινά φύλλα
με μια πρωτάκουστη ηρεμία
χωρίς σιγουριά, δίχως αβεβαιότητα

απλώς ήσυχα ήσυχα περπατώ
με την ωριμότητα εκείνων
που δεν έχουν να χάσουν τίποτα
ούτε τους μέλει να κερδίσουν κάτι
με τα δάχτυλά της πλεγμένα στα δικά μου
λες και την οδηγώ εκεί που τα βλέμματα
παίρνουν την ύψιστη αξία του ανεπανάληπτου

και νιώθω τις λέξεις να σωριάζονται
όπως όταν γλιστρά άμμος απ’ τις παλάμες
και φτιάχνει έναν μικρό αμμόλοφο
γεμάτο τη σοφία μίας ολόκληρης στιγμής

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Από τις Εκδόσεις Στίξις κυκλοφορούν επίσης τα έργα του Γιώργου Δουατζή: Ο Μουσουργός, Τα Κάτοπτρα, Αντικατοπτρισμοί (συγγράφει με την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ), Τάσος Λειβαδίτης: ο ποιητής, το έργο, η ζωή του.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ:
ΣΙΜΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ, Μαυροκορδάτου 9, Τηλ.: 210 3830491
ΤΖΑΝΑΚΑΚΗΣ Ε. - Παρ’Ημίν, Χαρ.Τρικούπη 11Α, Τηλ.: 210 3811201
__________________________________________________________________________________
Εκδόσεις Στίξις, Πλάτωνος 32, Κάντζα, Αθήνα 15351, τηλ.: 6972 242 956 Email: stixiseditions@gmail.com

Ο Λουκάς Αξελός σε α’ πρόσωπο (παραπομπή για ανάγνωση της συνέντευξης)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ ΑΞΕΛΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΙΧΟ

«Τα Λυρικά» Ποιητική Συλλογή του Γιώργου Κόκκινου








Μια συλλογή κοινωνικοπολιτικών ποιημάτων.

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2018

Για τις λέξεις του / Κατίνα Βλάχου

Για τις λέξεις του
Το ξύλινο μολύβι
Ζει και πεθαίνει
Χαρά του και βάσανο
Μια σιδερένια ξύστρα

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2018

Δημήτρης Μαλακάσης-Τσέκος (μικρή αναφορά)

Ο Δημήτρης Μαλακάσης-Τσέκος γεννήθηκε το 1936 στο Μεσολόγγι. Σπούδασε Νομικά και Γαλλική Φιλολογία Έγινε διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι πρώτοι του στίχοι δημοσιεύτηκαν το 1955 στο περιοδικό Νέα Εστία. 
Εργογραφία:
  • Δοκίμιο το 1982 για τον ποιητή Ανέστη Ευαγγέλου. 
  • 1993 εξέδωσε και μια ανθολογία με τίτλο: Εκλεκτά σύγχρονα ελληνικά ποιήματα (μεταπολεμικοί χρόνοι μέχρι τις μέρες μας). Περιέλαβε 70 ποιητές με 90 ποιήματα. 
  • Πολιτικό δοκίμιο με θέμα: Αναγκαίες συνταγματικές ρυθμίσεις (1990, 1996). 

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2018

Ο Δεκέμβρης της Γέννησης / Μαρία Σκουρολιάκου


Την άγια νύχτα, οι περιούσιοι της ύλης, θα αστράφτουν πάλι. Την ίδια νύχτα θα βάφουνε τη γη άνθρωποι–πεφταστέρια. Παιδιά άλλου θεού που κάνουν κλήσεις αναπάντητες, σε πόρτες σφαλιστές. 
Χάσαμε τον Δεκέμβρη της Γέννησης. Χιλιάδες φάτνες παντέρημες. Στους κάδους με τα περισσεύματα ζωής, στα βρώμικα κράσπεδα που κουρνιάζουν πεινασμένα πουλιά, στους θανάτους που σταματημό δεν έχουν.
Χάσαμε το αστέρι μας. Αυτό που ψάχναμε στον ουρανό της αθωότητάς μας, όταν γινόμαστε άγγελοι και μάγοι στα όνειρά μας, για το μικρό Χριστό που σώθηκε απ’ τη σφαγή. Γιατί είχαμε τη χαρά της άγνοιας. Τώρα που μάθαμε το αστέρι άλλαξε πορεία. Μεσαίωνας στα όνειρα και χρόνος πέτρινος, μας γονατίζει.
Ο μαγικός χρόνος των Χριστουγέννων απλώνει πάνω στον πραγματικό και τον σκεπάζει τραγικά. Επίπλαστη χαρά αφού ο Ηρώδης είναι εδώ. Γυρνάει στα εκθαμβωτικά κέντρα των εξουσιών και υπογράφει θρήνους. Κι όταν θα σβήσουν τα πληθωρικά λαμπάκια της γιορτής θα μείνει πάλι η γύμνια των αναίσθητων ωρών. Η πλάνη και η ερημιά του αληθινού σε μια εικονική «επί γης ειρήνη». 
Εδώ όμως είναι και το άλλο φως. Αυτό που λάμπει στων παιδιών στα μάτια, σαν θα χτυπήσουνε την πόρτα μας, να μας θυμίσουν τα αμάραντα λουλούδια της παράδοσης. Να μας ξυπνήσουνε τα χρόνια μας, όταν τα χέρια μας γέμιζαν με καρύδια, μήλα και υποδιαιρέσεις της δραχμής.
Το φως, που περιμένει στων γονιών τα παιδεμένα πρόσωπα για μια ζεστή αγκαλιά, στων συνανθρώπων την υπομονή για μια στιγμή ελπίδας.
Γιατί η ιστορία των Χριστουγέννων, αποκαλύπτει ότι είναι χάρτινες οι ευχές, σαν είναι μόνο λέξεις.
Ας ελπίσουμε λοιπόν ουτοπικά, σαν ποιητές. Ας πιστέψουμε σ’ αυτό το φως που σηματοδοτεί κάθε γέννηση.
Κι ας παλέψουμε γι’ αυτό με την καρδιά μας.

.....Άνεμος αναπόλησης..... / Χαρούλα Φράγκου


.
.
Αβίαστα η σκόνη επικάθεται
σε γωνιές και ευθείες...
Διατρέχει τις γραμμές
της κομόντα και του σεκρετέρ
επιμένοντας προκλητικά
στις καμπύλες..
Φιλοδοξεί να σκεπάσει
και το τελευταίο ίχνος
στιλπνής επιφάνειας
με όση λήθη της απέμεινε
στα συρτάρια του χθες..
Λέξεις, βιβλία,
ωραίες εικόνες φευγαλέων στιγμών
κλικ και παρέμειναν
αναιτίως σωριάζονται
Ταξίδι για δύο
το καπελίνο στο πορτ μαντό
και αναμνήσεις εκ Παρισίων
χαίρουν εκτιμήσεως
εμφανισθέντος σκώρου.
Εύελπις προσπάθεια,
ο άνεμος της αναπόλησης να επιχειρεί
έστω το διατηρητέον...
.
.
 ( Από την ποιητική συλλογή...κατά δύναμιν.. εκδόσεις Δωδώνη)

ΙΟΥΛΙΑ ΚΟΡΜΕΝΤΖΑ :Νοστάλγησε η ψυχή μου και λαχταρά

Νοστάλγησε η ψυχή μου και λαχταρά 
να ξανακούσει από το στόμα της γιαγιάς, 
παραμύθια τούλινα, λευκά. 
Και να μου λέει με την φωνή της την γλυκιά 
πως θα ’λθει κάποια ημέρα που ξανά 

σάλπιγγες θα ηχήσουν της χαράς,
πάλι να ξαναρχίσουν τα πανηγύρια.
Και τότε με μιας
διάπλατα πως θ’ ανοίξουν τα παραθύρια
των σπιτιών τα κλειστά.
Πως κατιφέδες ακόμη θ’ ανθίζουν και βασιλικά
στα πέτρινα σκαλιά
και ο αέρας πως θα παίρνει την μοσχοβολιά
την μούχλα της ζωής αποδιώχνοντας μακριά.
Και στου δειλινού την αποθέωση σε κάθε γειτονιά
πως ο άνθρωπος δίχως καμία έννοια,
θα βγαίνει σεργιάνι και θα περπατά
όλο καμάρι κι αρχοντιά.
Και σαν σμάρι από χιλιάδες πουλιά
με ηλιάνθεμα θα παίζουν τα παιδιά..
Ω, ας ήταν τέτοια όνειρα καρδιάς παραμυθένια
ν’ άκουγα στην ζωή μου ακόμη μια φορά! 

Η δική μου θάλασσα / Σοφία Σκουλικα - Βέλλου


"Tα ποuλιά" / Ελεύθερος Νικήτας


Στη λησμονιέρα μοu το πρώτο φως θuμάμαι
να'χει την όψη της πιο εuαίσθητης βροχής,
οι νότες πέφτοuνε νεκρές χάμω και να'μαι 
εις την απόρροια μιας άλλης εκδοχής...
Κι όλα ραγίζοuνε ξανά απ'την αρχή τοuς,
κι όλα σημαίνοuνε ταξίδι μαγικό,
εγώ ζητώ πάντα την άπιαστη ψuχή τouς
σε έναν τόνο κάπως έτσι ειδικό...
Σε λεν Περοuτζια,σε λένε Φλωρεντία
σε μι'Αναγέννηση εκ βάθρων κι οuρανών,
δεν είσαι πλέον η αφορμή,είσ'η αιτία
κι εγώ είμαι μέλλον κι ας σπαράζω παρελθόν!
Λίγο πιο πέρ'απ'την οuσία των πραγμάτων
βαδίζει μόνη η κόρη τοu παραμuθιou
κι έχει την όψη των θαuμάτων των κuμάτων
σ'ένα ακόμα <<τέλος>> τοu καλοκαιριοu....
Ότι πεθαίνει δίχως να'χει καν αρχίσει
είναι ο ήλιος ποu αντρανίζεις σιωπηλά,
είναι ολόκληρη μ'εσένανε η φuση
και πρώτ'απ'όλα και κuρίως τα..ποuλιά!!!

ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ / ~Ρένα Γέρου


Γκρίζα τώρα βγαίνουν τα μαλλιά.
Τα μάτια θόλωσαν καθώς κοιτάς από κοντά
και μακριά τις βάζεις τις εικόνες να τις δεις.
Στ' ανθρώπινο το πέλαγο ταξιδεύεις χρόνια.
Διαβάζεις την αλήθεια πια χωρίς γυαλιά.
Ακόμα και μέσα από λογιών καθρέφτες.
Πράξεις και λέξεις είν' ευανάγνωστα
κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί όπως παλιά.
Τόσα τα κάτοπτρα!
Τα δείχνουν όλα καθαρά
Κι όλοι γινήκανε παιδιά
που παίζουν με καθρέφτες .
Κι εσύ θες να κρυφτείς.
Στο λέω,δεν είναι μπορετό.
Τα παιδιά...
τα ξέρουν όλα.

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2018

ΥΠΟΤΡΟΠΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ / Γιώργος Αλεξανδρής


Στα κλειστά ιερατεία,
αυτόκλητοι,αλαζονικά και με υπεροψία,
γόνοι κληρονομικών  μεγαλείων
και αναγκαστικών εφήμερων αποδοχών,
αναγόρευσαν ως βήμα αναγωγής το παρελθόν,
τη συνέχεια ως δικαίωμα και παράσταση,
για να  ’ναι  και η γενιά τους μνήμη και διαδοχή.

Στους ανάστροφους δρόμους,
ετερόκλιτοι, φανατικά και με υστερίες,
σπορά συνδρόμων, άναρχων δοξασιών
και ανερμάτιστων παιδευτικών συμπεριφορών,
στιγμάτιζαν  προσχήματα κι επικλήσεις,
ρηχές αντιδράσεις κι απρόσωπες κριτικές,
για να  ’ναι και οι ομάδες τους ανάκριση και δίκη.

Στις περίβλεπτες εξέδρες,
δογματιστές, υστερόβουλα και με εμμονές,
επίγονοι ιδεοληπτικών μυθοπλασιών
κι απόκρυφων ιστορικών λαθροχειριών,
πομπεύουν κοινές ευθύνες και πάγιες αντιλήψεις,
αλλοτριωμένες συνειδήσεις και πρακτικές,
για να  ’ναι και η εξουσία τους συνεδρία και ανατροπή.

Στον απόηχο των υποτροπών,
ομόλογοι πολίτες, ρεαλιστικά και με αψιθυμία,
κοινωνοί συλλογικών αναγκών ελευθερίας
και ανοιχτών λειτουργιών δικαιοπροστασίας,
ιεραρχούν συνευθύνες και επισφαλή κεκτημένα,
θεσμικές αποκλίσεις και υπαρξιακές προκλήσεις,
για να  ’ναι και η εποχή τους δανεική και  επαναστατημένη.


                                      

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2018

Έτσι μάθαμε να κοιταζόμαστε / Γρηγορία Πελεκούδα


Η μοίρα μας έδεσε στην πορεία του χρόνου
άλλοτε με βουβό πάθος
και άλλοτε με την λαγνεία του έρωτα
στην απελπισμένη έξοδο από τα αδιέξοδα
κυνηγοί των εύθραυστων αισθήσεων
γοητευτήκαμε από το ξέφτισμα
του αναπόφευκτου, απογυμνωμένοι
από την αίγλη του, πληγωμένοι,
γιατί αγαπήσαμε με πάθος τις αντιφάσεις του.
Έτσι μάθαμε να κοιταζόμαστε
μέχρι να βρούμε ουρανό κι ορίζοντα
κι απ΄το σκοτάδι να πάρουμε φως
πριν η ζωή μας νυχτώσει,
αχ τα μάτια του να φιλήσουμε
με τ΄αγέρι που κάθε φορά που ερωτεύεται
την λιτανεία να δούμε να περνά των αστεριών
η καρδιά νοσταλγός των ονείρων μας
εγώ, εσύ, και οι σκιές μας.

Αμαλθείας Κέρας: Παρουσίαση της Ποιητικής Συλλογής της Βίκυς Δρακουλαράκου


Της βροχής το ξωτικό/ Γιάννης Ποταμιάνος

Της βροχής το ξωτικό
================
Πρώτα ήρθε το θυμωμένο σύννεφο
σκορπώντας παντού αστραπές
--------------------------------- και κεραυνούς
Έπειτα ήρθες εσύ
--------------- με τον άνεμο στα μαλλιά σου
Έπιασες το χέρι μου
----------------- και το σύννεφο έγινε βροχή
κύλισε ταπεινά στο δρόμο
-------------------- γλύφοντας τα πόδια σου
Γύρω μου οι σταγόνες της βροχής,
--------------- τα βρεγμένα δένδρα, ο αέρας
Κι εντός μου μια υποψία
------------------ να ροκανίζει το στήθος μου
Μπας κι είσαι της βροχής το ξωτικό;
Γιατί άραγε
με μια τελευταία βροντή αποχαιρετισμού
---- το σύννεφο ξεψύχησε στα πόδια σου;
Γιατί λάμπουν σαν διαμάντια
----- οι τελευταίες σταγόνες της βροχής
------------------------------- στα μαλλιά σου;
Τώρα το ξέρω
Όλα ήταν μια συνωμοσία του έρωτα
--------------- κι εσύ της βροχής το ξωτικό
Έτσι ακριβώς
αφού μια μέρα βροχερή
----------------------- σταμάτησες το χρόνο
Και κάθε που βρέχει
γυρνώ σαράντα χρόνια πίσω
στην οδό Σταδίου να σου κρατώ το χέρι
Η βροχή απόψε επιμένει
------ κι εγώ επιμένω να σε θυμάμαι
------------- ως την τελευταία σταγόνα της
Περιμένω να έρθεις
----- με τον άνεμο στα μαλλιά σου
------------- κι εγώ να σου κρατώ το χέρι
Ένας κεραυνός, μια αστραπή
------------------ ένα θυμωμένο σύννεφο,
---- ένα τρεμάμενο χέρι στη φούχτα μου
Ναι, εσύ είσαι της βροχής το ξωτικό
----- και η νοσταλγία μου απόψε
--------- αξίζει όσο ολόκληρη η ζωή μου

ΚΕΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ / Ανδρέας Διγενής


Πολεμούσε την ίδια του την ψυχή,
όταν έχασε τις αισθήσεις του !....
Το ζωγραφισμένο παιδικό χαμόγελο 
πάγωνε στα χείλη, σημάδευε πιότερο
το σκαμμένο στα χρόνια πρόσωπό του.
Το σκοτάδι, του σφάλισε τα μάτια.
Τα μανιασμένα κύματα
στους βράχους τον πετάξαν....
Αδύναμος, ζητούσε βοήθεια
....άδειος από αισθήματα
....γυμνός από πράξεις
....κενός από σκέψεις !....
Μια αληθινή κατάσταση ....ουτοπική
θόλωνε νου, καρδιά και βλέμμα !
Αθάνατος για μιά στιγμή,
ευάλωτος την άλλη !....
Ένας κόσμος που παράφορα νεκρώνει....
Ίσως σωθεί από το ....Όνειρο !

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018

ΠΡΟΦΎΛΑΞΗ / Πανάγου Μαρούλλα


Κακός δαίμονας της νύχτας
σε πειράζει ανελέητα
κι όμως η σιωπή αντιστέκεται .
Κι όμως η απόφαση
πυλό κι αγγίστρι πήρε
και σε δίπλωσε στο παλιό συρτάρι
Να μείνεις εκεί, στην νεφθαλίνη
μην σε τρυπήσει άλλη μια φορά το σαράκι .
Μην σε μπαγιατέψει η φθορά του καιρού.

ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΚΥΡΑΣ / ΠΕΤΡΟΣ ΤΣΕΡΚΕΖΗΣ


Γεφύρι της Κυράς, γεφύρι της νύφης, 
Κομμένο γεφύρι ακρωτηριασμένο.
Πέρασα πάνω σου έναν χειμώνα, κατρακυλούσαν θολά νερά
Και άκουσα γυναικεία φωνή και μοιρολόι οδύνης
Κι έμεινα εκεί φωνάζοντας το όνομα σου
Στοιχειωμένη Κυρά των λουλουδιών, όνειρο της αγάπης.
Έφυγες τυλιγμένη με το λευκό νυφικό της ομίχλης
Και μέσα από τους θολούς ουρανούς και τους καθρέφτες του νερού
Αναδύεσαι όμορφη σαν αστροφεγγιά με χαραυγή ντυμένη.
Χτυπιέσαι μες τα κύματα, γδέρνεις τη σάρκα του απόβραδου
Και ματώνεις την αθωότητα των νιόπαντρων κοριτσιών.
Χαμένη Κυρά με χρυσά μαλλιά δεμένα με το πέπλο της σελήνης.
Κρατάς μαχαίρι και χτυπάς μες την καρδιά την άνοιξη.
Και τρέχει κόκκινο νερό με την κραυγή του πόνου
Και κορακιάζει, χάνεται το μαύρο χελιδόνι
Που δεν πρόλαβε να τιτιβίσει την ομορφιά της άνοιξης.
Λευκά φτερά το νυφικό σου, σκαρφαλωμένη στο κιγκλίδωμα
Αρπάζεσαι από τα νέφη, αρπάζεσαι από μια αστραπή και πετάς,
Για να σπάσεις τα σκληρά δεσμά από τα χέρια των Κυράδων
Και από τις πέτρινες καμάρες ανοίγεις πόρτες για να μπεις
Στην τρικυμισμένη μας καρδιά και στην κοίτη του θρύλου.
Τοξωτό γεφύρι της Κυράς, αιωρούμενα γεφύρια του τόπου μου
Σύννεφα που ρίχνουν βροχές, ουράνια τόξα με μορφές νυφάδων
Μέσα από τις σχισμάδες των καιρών μας ρίχνετε χαμόγελα
Για να ξυπνήσει η νοημοσύνη στα τυφλά μάτια,
Για να ξανακερδίσει το ρόδο την ευωδιά της αγάπης
Και ο άνεμος που χλιμιντράει αύρα χαδιού να γίνει.
Γεφύρια γκρεμισμένα ριγμένα σε ακτές ακρωτηριασμένων εποχών.
Αχ, πώς κράζει γοερά η ζωή από τις καμάρες της απόγνωσης!

Από τη συλλογή: «ΑΓΑΠΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ»

"Ανήλια Προσμονή:" / Π.Φ.Σαρδέλης


Άρπαγες πουλιά
πήρανε απο πίσω το φεγγαρι,
αθώρητα, χωρίς λαλιά
την ώρα που έστελνε βαθειά,
στης σκέψης την απόγνωση,
μια στάλα αντηλιά.
Άδεια μάτια,και
σαΐτες τα φτερά,
πανω στη γύμνια της ψυχής
νύχια γαμψά ξεθύμαναν,
ψάρι που άστραψε
κάτω απ'το κύμα ανέμελο,
σαΐτεψαν.
Και σκόρπισαν τα όνειρα,
πάνω στην ώρα που
στερέβανε τα δάκρυα
'μπρός στον θολό καθρέφτη,
εκεί που η ελπίδα
πίσω απο την αιώνια προσμονή
επάσχιζε να φέξει

Ιερή φλόγα / Γρηγόρης Σακαλής

Ήρθε χειμώνας.
Παγωμένα σπίτια
παγωμένα χείλη
οι άνθρωποι δεν γελούν
χαίρεται η κάθε εξουσία
να βλέπει
το ηθικό μας πεσμένο
γιατί ξέρει
ότι έτσι δεν κινδυνεύει.
Ήρθε χειμώνας,
στις καρδιές μας
έχουμε λύπη
το χιόνι μας σκέπασε
τουρτουρίζουμε
κι ο νους μας
δεν πάει στην εξέγερση
χαίρεται η εξουσία
όλοι μας πρέπει ν΄ανάψουμε
στις καρδιές μας ένα κερί
να γίνει η μαγιά, το προζύμι
της μεγάλης φλόγας
που θα γεννήσει το καινούργιο.

Γαβριέλα / Δραγκιώτης Θόδωρος

Το ποίημα το διαβάζεται πατώντας επί του συνδέσμου: https://genesis.ee.auth.gr/dimakis////Pandora/2-3/7.html

ΑΝΤΙΦΩΝΟ / Δίπλας Αγγελής

Ελάλησες ψυχή μου 
τον εαυτό σου 
κι αγαλλίασες
ότι παιδιόθεν δια τούτο 
εταλανίσθει σφόδρα


άλλα ποιήματα του ποιητή: https://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Periplous/9-10/16.html

Τα 100 καλύτερα τραγούδια του Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης





Γράφει ο Βενέτης Βενετίου

Όταν αποφάσισα να κατατάξω τα 100 καλύτερα τραγούδια του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης, που ξεκίνησε το 1959 και τελείωσε το 2008 με φανερά τα σημάδια της κόπωσης, γνώριζα ότι ένα  τέτοιο εγχείρημα ήταν πολύ δύσκολο και ίσως της προσπάθειας να εξέλειπε το στοιχείο της πλήρους αντικειμενικότητας. Με πραγματική δυσκολία, νομίζω αρκετή δουλειά, κατόρθωσα να δημιουργήσω την κατάσταση τραγουδιών που ακολουθεί. Ίσως κάποιοι από εσάς να βρείτε τα τραγούδια της αρεσκείας σας σε πολύ διαφορετική θέση από αυτή που ελπίζατε ή που εσείς προσωπικά θα δίνατε. Θεωρώ όμως πως είναι αδύνατον μέσα στα 100 καλύτερα τραγούδια να μην βρείτε αυτά που αγαπήσατε.



Α/Α
Τίτλος Τραγουδιού
Ερμηνευτής
Έτος
Θέση
Το ακούτε
1
«Ποιος να ξέρει στο βλέμμα του πίσω τι κρύβει ο Θεός για μας»
Τώνης Βαβάτσικος
1974
2
«Ήλιε μου»
Πέτρος Καράλης
1983
3
«Ο μπαρμπαλιάς»
Δημήτρης Κοντολάζος
1973
4
«Ετούτη την ώρα ας γίνουμε ένα»
Σόφη Παπά – Γιάννης Πετρίτσης
1978
5
«Ας κάνουμε απόψε μια αρχή»
 Άννα Βίσση
1977
1η
6
«Απαγωγή»
Μαίρη Λίντα
1961
7
«Της γιαγιάς τα παραμύθια»
Τζίνα Σπηλιωτοπούλου
1980
8
«Μελαγχολικές Κυριακές»
Χρήστος Δάλκος
1985
9
«Αρετούσα »
Δ. Λιγοψυχάκη
2007
10
«Της Άρνης το νερό»
και 
"Έλα να δεις τον τόπο μου 
Σταύρος Σιόλας


Λήδα και Σπύρος
2006


1974



--
11
«Άσε με να φύγω»
Αλέκα Κανελλίδου
1974
12
«Χαμένη ισορροπία»
Σοφία Βόσσου
1984
13
«Το καλοκαίρι εκείνο»
και 
Χωρίς Δεκάρα
Νίκος Αντωνίου


Ελένη Βιτάλη 
1968


1974
1η


--
14
«Σαν ένα φεγγάρι»
Φρύνη
1973
15
«Αν ήμουν πλούσιος»
Δώρος Γεωργιάδης
1972
1η
16
«Αδέλφια μου αλήτες πουλιά»
Γιάννης Βογιατζής
1970
17
«Λάφυρα πολέμου»
Σταύρος Σιδεράς
1978
18
«Αν»
Μιχάλης Βιολάρης
1974
19
«Δος μου το χέρι σου»
Νοστράδαμος
1972
Τιμητική διάκριση
20
«Να μείνουμε πάντα παιδιά»
The Charms
1973
21
«Εσύ»
 Αντώνης Πολίτης – Τζίνα Σπηλιωτοπούλου
1977
22
«Σαν ένα όνειρο»
Ρόμπερτ Ουίλλιαμς – Μπέσυ Αργυράκη
1975
23
«Ξένο ρούχο»
Σταυρούλα Αρβανιτοπούλου
2005
24
«Παλιό κανόνι»
Γιάννης Πετρόπουλος
1971
25
«Αγία Σοφία»
Κλειώ Δενάρδου
1972
26
«Μοιρολόι»
Ελένη Μιχαλοπούλου
1989
27
«Πουλί θαλασσινό»
Βιργινία Βίκτωρος
1997
28
«Χωρίς εσένα»

και 
ο Τυφλός
Ευσταθία


Γ. Πολυχρονιάδης
2005


1974



--
29
«Κι όλο ψάχνω να σε βρω»
Δάκης
1975
30
«Άσπρα πουλιά»
Μαρία Δουράκη
1976
31
«Εκείνη»
Γιάννης Βογιατζής
1969
32
«Αν έρθεις»
Μπέτυ Δήμα – Μιράντα Δήμα
1980
33
«Κράτα με»
Χριστιάνα – Τάκης Αντωνιάδης
1978
34
«Άνεμος»
Πάνος Κόκκινος
1971
35
«Αν ξανακατεβείς Χριστέ τη γη»
Γιώργος Πολυχρονιάδης
1979
36
«Δακρυσμένο φεγγάρι»
Σούλα Σταύρου
1995
37
«Κι όμως αγαπιόμαστε»
Μιχάλης Βιολάρης
1977
38
«Ανοχή»
Διονύσης Τσακνής
1984
39
«Θεσσαλονίκη»
Πυροβάτες
1996
1η
40
«Τα παλιά τα τρένα»
Κώστας Σμοκοβίτης
1997
41
«Σαν παραμύθι ελληνικό»
 Νίκος Καραγιάννης
1997
42
«Ξέρω ένα δρόμο»
Νάντια Κωνσταντοπούλου
1962
43
«Το τραγούδι των ψυχών»
Εξαίρεσις
2006
44
Οι χαρές της ζωής
Νάντια Κωνσταντοπούλου
1962
45
Φανταστικό τανγκό»
Αλέξανδρος Γούδας
2008
1η
46
«Κυπαρισσάκι»
Νανά Μούσχουρη
1960
47
«Κάπου υπάρχει η αγάπη μου»
Νανά Μούσχουρη
1959
48
«Μια αγάπη σαν κι αυτή»
Ελένη Δήμου
1981
49
«Όνειρα χαμένα»
Πανίκος Χαραλάμπους
1985
50
«Μονόλογος»
Δημήτρης Παναγόπουλος
1985
51
«Πέταξε ένα πουλί»
Γιάννης Βογιατζής
1963
52
«Μικρό ερωτικό»
Ελένη Μιχαλοπούλου
1988
53
«Ήταν μια στιγμή»
Κώστας Πρατσινάκης
1986
54
«Μοναξιά»
Γιάννης Δημητράς
1990
55
«Αλίμονο»
Κλειώ Δενάρδου
1971
56
«Χίλιες φορές»
Κωστής Χρήστου
1976
57
«Χτύπα καρδιά μου»
Μπελίντα
1968
58
«Ερωτικό σύμπλεγμα»
Ματούλα Λάμπρου – Αθηνά Λάμπρου
1988
59
«Κάρμεν»
Φωτεινή Βάζου
1985
60
«Εσπερινός
Τώνης Στρατής
1970
61
«Πες το μου το ναι»
Τα παιδιά του Οδυσσέα
1990
62
«Η ελπίδα του κόσμου»
Μάνος
1979
63
«Το δικό μου τραγούδι»
Λάκης Τζορντανέλι
1975
64
«Ήσουν το όνειρο»
Πέγκυ Ροδουσάκη
1989
65
«Πως μεγαλώσαμε»
Μάκης Ελευθερίου
1995
66
«Απόψε άργησα»
Κώστας Βρεττός – Γεωργία Ψωμά
1993
67
«Κομμάτια για σένα»
Σώζος Λυμπερόπουλος,
2005
68
«Ελεγεία»
Ειρήνη Τουμπάκη
2007
69
«Σαν προσευχή»
Πάνος Κόκκινος
1970
70
«Αγάπη είναι»
Κόμης Χ – Βασιλική Αλεξίου
2007
71
 «Δακρύζω»
Δημήτρης Νεζερίτης
1992
72
«Ήταν μεγάλη η νύχτα»
Σούλα Μπιρμπίλη
1965
73
«Καληνύχτα παιδί»
Γιάννης Γαρδέλης
1987
74
«Παλιέ μου φίλε»
Δάκης
1976
75
«Πικρό παράπονο»
Δημήτρης Μπαξεβανάκης
1969
76
«Έκανα βάρκα τον καημό»
Γιοβάννα (Φάσου)
1967
77
«Γύρνα πίσω Αποστόλη»
Μιχάλης Βιολάρης
1972
78
«Το φτωχόπαιδο»
Γιοβάννα (Φάσου)
1965
79
«Απόψε Θέλω ή ποτέ»
 Τα κακά κορίτσια
1990
80
«Αν χρειαστεί»
Μπάντα «18 παρά τέταρτο»
2008
81
«Καλημέρα σ’ αγαπώ»
Ειρήνη Ράικου
1990
82
«Τι ζητάς»
Μύρωνας Στρατής
2006
83
«Ερωτικό»
Ανθή Τατσιούλη
1991
84
«Ένας δόκιμος στη γέφυρα εν ώρα κινδύνου»
Νότης Χασάπης
1984
85
«Ποιος!»
Νάντια Κωνσταντοπούλου
1964
86
«Η μπαλάντα του μπαρ»
Ελένη Αντωνιάδου
1986
87
«Δώσε μου»
Ζωή Κουρούκλη
1966
88
Καλώς όρισες έρωτα»
Σώτος Παναγόπουλος
1967
89
«Τώρα»
Τζένη Βάνου
1964
90
«Πανηγύρι»
Κλειώ Δενάρδου
1966
91
«Εκείνον»
Νάντια Κωνσταντοπούλου
1967
92
«Θαλασσινό όνειρο»
Γιοβάννα (Φάσου)
1965
93
«Εδώ τελειώνει ο ουρανός»
Τζένη Βάνου
1963
94
«Άκου»
Τζένη Βάνου
1963
95
«Με μια κιθάρα»
Γιάννης Δημητράς
1979
96
«Σαλονίκη μου»
Νίκος Μωραϊτόπουλος
1986
97
«Θα πάρω τ’ άλλο τραίνο»
Γιάννης Πετρόπουλος
1969
98
Δυτικοί παράλληλοι»
Γιώργος Μεράντζας
1984

99
«Πάμε μαζί»
Δημήτρης Νικολούδης
1988
100
«'Ελα»
(ΠΥΡΟΒΑΤΕΣ-Βασίλης Τσερέλης)
1993

Σκοπός μας είναι η δημιουργία μιας Ανθολογίας Ποιημάτων από το σύνολο των Ελλήνων Ποιητών- Ποιητριών αλλά και ορισμένων ξένων, καθώς επίσης και κειμένων που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Πιθανόν ορισμένοι ποιητές και ποιήτριες να μην έχουν συμπεριληφθεί. Αυτό δεν αποτελεί εσκεμμένη ενέργεια του διαχειριστή του Ιστολογίου αλλά είναι τυχαίο γεγονός. Όσοι δημιουργοί επιθυμούν, μπορούν να αποστέλλουν τα ποιήματά τους

στο e-mail : dimitriosgogas2991964@yahoo.com προκειμένου να αναρτηθούν στο Ιστολόγιο.

Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι σεβόμαστε πλήρως τα πνευματικά δικαιώματα του κάθε δημιουργού, ποιητή και ποιήτριας και επισημαίνουμε πως όποιος δεν επιθυμεί την ανάρτηση των ποιημάτων του ή κειμένων στο παρόν Ιστολόγιο, μπορεί να μας αποστείλει σχετικό μήνυμα και τα γραπτά θα διαγραφούν.

Τέλος υπογράφουμε ρητά ότι το παρόν Ιστολόγιο δεν είναι κερδοσκοπικό και πως δεν η ανάρτηση οποιουδήποτε κειμένου, ποιήματος κτλ γίνεται με μοναδικό στόχο την προβολή της ποίησης και την γνωριμία όλων όσων ασχολούνται με αυτή, με το ευρύτερο κοινό του διαδικτύου.