[Έτσι δραπέτευσα από αυτό τον κόσμο..]

 το παρακάτω ποίημα το άκουσα σε κάποια τηλεποπτική εκπομπή όπου δεν αναγνώστηκε το όνομα του ποιητή. Το δημοσιεύω με την πεποίθηση ότι κάποιος από τους αναγνώστες να γνωρίζει

Απόμακρος, απόκρημνος, ο νεφεληγερέτης της ψυχής μου 
σε πεδιάδες πράσινες κοιμάται · βλάστηση οργιώδης τα όνειρά του. 
Στο χώρο τους εισβάλλω, μικρή μέλισσα, να ενοχλήσω τη σιωπή 
να αποκομίσω -ανυπεράσπιστη- την ευωδιά των κίτρων 
μέσα από κήπους Εσπερίδων. Απόμακρος. Απόκρημνος. 

Έτσι δραπέτευσα από αυτό τον κόσμο

Με τα μισά μου όνειρα ατελεύτητα

Καπνός μια αναλαμπή και χάθηκα

όμως το σώμα παραμένει εδώ

ουρανόπεμπτο

μυστηριωδώς κυκλοφορεί στους δρόμους

κι ερωτεύεται.

Είναι στιγμές που κουρασμένο πια

τινάζεται σαν χαίτη αλόγου, σαν ελάφι

που δεν παραδέχεται την δίψα του

ωραιοπαθές κοιμάται με μόνη παρηγόρια τις πληγές του