Νύχτα θα επιστρέψουμε στα σώματά μας
το ίδιο ανύπαρκτοι όπως όταν ήμασταν εντός των.
Τότε σαν σκιές θα διαφεύγουμε, τότε σαν από άλλες τύψεις
Κυνηγημένοι θα πεθαίνουμε.
Μάταιες οι ματιές που θα μας περιμένουν. Μάταια τα σώματα
Που θα μας ζητούν. Εμείς δεν θα είμαστε πια εμείς.
Θα είναι άλλοι πίσω από εμάς. Μπροστά από εμάς. Τίποτα.
Εμείς πια θα δεν θα έχουμε παρά ένα πρόσωπο μέσα στη νύχτα
Αυτό το αποτυπωμένο στα χαρτιά τους πρόσωπο δεν θα είναι
Το δικό μας.
Εμείς θα διαφεύγουμε από το πλήθος φορώντας γυαλιά,
Δίχως μάτια θα διαφεύγουμε από την ομίχλη, τα δέντρα
Θα διαφεύγουμε.
Χωρίς υποψίες μπροστά στα παράθυρα θα αλλάζουμε
Τα πουκάμισα, τις αθλητικές φανέλες. Εφυγε ο Παύλος,
θα ρωτάμε.
Στα λεωφορεία θα μπαίνουμε. Θα κατεβαίνουμε στις αποβάθρες.
Δίχως επιθυμίες θα πίνουμε. Δεν θα βλέπουμε όνειρα.
Δεν θα βλέπουμε καράβια να περνούν στο βάθος των υαλοπινάκων.
Τραίνα να μακραίνουνε τους τόπους. Το θάνατό μας δεν θα βλέπουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου