Ατενίζω μάγισσες λέξεις, μ' ένα παράξενο δέος
μέσα στη συμπαντόσκονη
και στων ορμών του πνεύματος
μ' επίκτητο το κλέος!
Στου χρονοβόρου τ' άδολο
στην άναρχη γκραβούρα
που καίνε τ' αετώματα, με μαγική πρεμούρα.
"Προ ουδενός δεν ορρωδώ"
με πείσμα υποδόριο και κόντρα στη φουρτούνα
"στα άνισα της εποχής"
στο μέτωπο της Γαίας.
Να εξεγερθεί η συνείδηση
ν' αδράξει σκόρπιες μέρες
και να μινύρουν ένθερμα, το φάρδεμα της σκέψης
π' ανοίγουν τα γαρύφαλλα
και προκαλούν τις γεύσεις.
Μια αγκαλιά χίλια φιλιά
κι η φλόγα να μας καίει
έτσι θα κορυφώσουμε
στων οργασμών το κάστρο!
Τ' άρωμα απ' τις ηδονές
γλυκιά να φέρει μέθη
κι η θάλασσα αναντίρρητη
σε τούτη την αντάρα!
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου