κάθε βράδυ, ικέτης των θεών να περιφέρομαι
ανάμεσα σε σκάφη νεόπλουτων
με ονόματα φαιδρά.
που καραδοκούν στο κύτος των πλοίων να χωρέσουν,
ενώ εγώ,
-ο κατά γενικήν ομολογίαν επιτυχημένος-
παρακαλώ στον κόρφο σου να με περιθάλψεις.
με σκυμένο κεφάλι, να ψάχνω τα ίχνη σου.
κανείς δεν αποκρίνεται στις κλήσεις μου.
Κι εσύ δεν είσαι πουθενά,
συνέχεια ακούω τη φωνή να λέει
αφήστε το μήνυμά σας…
τώρα που ο πόνος στο στήθος δυναμώνει
να μην είσαι δίπλα μου·
και στο τηλέφωνο η φωνή είναι μαρτύριο,
δεν είναι παρηγοριά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου