Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

Μισάνοιχτο παράθυρο / Ανδρικάκης Αντώνης (Στιχουργός)


Μισάνοιχτο παράθυρο κι εσύ εκεί
κομματιασμένη από σίδερα και τζάμια
το βάσανο της μέρας φορτωμένη, νευρική,
πιασμένη μες στης πόλης τα πλοκάμια.

Μισάνοιχτο παράθυρο κι εσύ εκεί
ξεθωριασμένη και μισή φωτογραφία
το σύστημα πιο δίπλα περιμένει,
απειλεί σε γκρίζα κι ανυπόφορα γραφεία.

Μισάνοιχτο παράθυρο κι εσύ εκεί
να με κοιτάζεις με τα μάτια σου θλιμμένα
βαθύτερη η αγάπη που σημαίνει αντοχή
κι ας είναι όλα τόσο μπερδεμένα.



το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=PjwDY3B5xNE

Θα εκραγώ /Ανδρικάκης Αντώνης (Στιχουργός)

Σε ποιον να μιλήσω, αλήθεια να πω
τα μάτια να κλείσω, να ονειρευτώ.

Ανώνυμο θύμα κρυφής μηχανής, 
εκπέμπω ένα σήμα, μ’ ακούει κανείς;

Έχω τόσο κουραστεί να μοιράζομαι
και μετά να την πληρώνω εγώ, 
σ’ ένα κόσμο εχθρικό κομματιάζομαι, 
για τους άλλους πάντα αιμορραγώ, θα εκραγώ.

Σε κάθε μου βήμα και ένα γιατί, 
κακότεχνο ποίημα αυτή η ζωή.

Πώς να σ’ αγκαλιάσω χωρίς να σκεφτώ
πως κάτι θα χάσω, πως θα προδοθώ.

Έχω τόσο κουραστεί...



το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=6CAzdawCzhg

Έφυγες νωρίς / Ανδρικάκης Αντώνης (Στιχουργός)

Έφυγες νωρίς, ούτε που πρόλαβα ν’ αρχίσω
Έφυγες νωρίς, μα είχα κι άλλα να σου πω
Λόγια μυστικά, την άλλη όψη σου ν’ αγγίξω
Λόγια μαγικά από έναν κόσμο μου κρυφό

Έφυγες νωρίς, κομματιασμένες υποσχέσεις
Έφυγες νωρίς, χειρονομίες βιαστικές
Έκλεισες σιγά την πόρτα μήπως με πονέσεις
Βρήκες τελικά δυο τρεις κουβέντες τυπικές

Ποιος φωνάζει, ποιος πληγώνει τη σιωπή;
Τι να θέλει να μου πει;

Έφυγες νωρίς και όλα μείνανε στη μέση
Ό,τι και να πω, ακροβασία στο κενό
Τόση μοναξιά σε ποιο αστείο να χωρέσει
Τίποτα δε ζω που να μη φαίνεται φτηνό


πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=9vVWJupH6_A

Δυο ναυτικοί / Ανδρικάκης Αντώνης (Στιχουργός)


Δυο ναυτικοί πίνουν ρακί
τα μεσημέρια στο καρνάγιο, 
σαν πειρατές από το χτες
που ’χουν σωθεί από ναυάγιο.
Στόμα πικρό και αρμυρό
απ’ της ζωής τους το αλάτι.
Πού είσαι εσύ, πού είμαι εγώ
μέσα στης θάλασσας το χάρτη;

Μια ξενιτιά είν’ η ζωή, 
ένα καράβι αναμνήσεις.
Για της αγάπης τη φωτιά
αξίζει όμως να τη ζήσεις, 
για της αγάπης τη φωτιά
αξίζει πάλι να τη ζήσεις.

Δυο ναυτικοί στη φυλακή
της νοσταλγίας ζωγραφίζουν, 
και στα παλιά με μια γουλιά
και μ’ ένα δάκρυ αρμενίζουν.
Παραμιλούν και απειλούν, 
θέλουν εκδίκηση να πάρουν.
Είν’ η στεριά πολύ βαριά, 
ψάχνουνε πάλι να μπαρκάρουν.

Μια ξενιτιά είν’ η ζωή, 
ένα καράβι αναμνήσεις.
Για της αγάπης τη φωτιά
αξίζει όμως να τη ζήσεις, 
για της αγάπης τη φωτιά
αξίζει πάλι να τη ζήσεις.



πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=AiUSe5HeXfQ

Βαρέθηκα (Αντώνης Ανδρικάκης)

Βαρέθηκα να ζω με ενδεχόμενα
συγκρίσεις, προηγούμενα κι επόμενα
να χάνω το παρόν που αυτό με καίει
και ύστερα να ψάχνω τι μου φταίει

Βαρέθηκα να βλέπω τα συμπτώματα
να γράφω διευθύνσεις και ονόματα
ανθρώπων που μου γύρισαν τις πλάτες
βαρέθηκα εμπόρους και πελάτες

Να κάνουνε στο χρόνο μου κατάληψη
να ζω το ίδιο έργο σ’ επανάληψη
οθόνες να κοιτάω κι αριθμούς
να κάνω μια ζωή συμβιβασμούς...

Βαρέθηκα τον άψυχο τον έρωτα
τα βράδια με τους φίλους τα ξενέρωτα
Βαρέθηκα τους στίχους, τα συνθήματα
τα λόγια και τα εύκολα αισθήματα...

Βαρέθηκα να κρίνω τα φαινόμενα
να είμαι μόνο για παραλειπόμενα
προβλέψεις ισχυρών να δικαιώνω
να βλέπω των ονείρων μου το φόνο

Με ρίξαν στου αιώνα τα απόβλητα
και έχασα τα λίγα τα απόλυτα
σ’ αυτό που λεν αυτοί πολιτισμό
εγώ βαράω το συναγερμό...


πηγή: 

Άμα δεις τα παιδιά ( Πες ένα γεια ) (Αντώνης Ανδρικάκης)

Άμα δεις τα παιδιά πες ένα γεια
πριν αρχίσουν τελειώσανε όλα
Δε θα ψάξει κανείς ούτε οι γονείς
εγώ ήρθα και φεύγω αφανής

Άμα δεις τα παιδιά πες ένα γεια
γιατί ο κόσμος δεν ήταν για μένα
Ήταν πόρτες κλειστές και δικαστές
ήταν κρύο βροχή μια σκληρή εποχή
που κανείς τους δεν είχε ψυχή

Άμα δεις τα παιδιά,
πες τους μόνο ένα γεια
από κάποιον που ήτανε μόνος
Είχε κάτι να πει,
μα σ’ αυτή τη σιωπή
δεν υπήρξε γι’ αυτόν λίγος χρόνος

Άμα δεις τα παιδιά πες ένα γεια
από μένα και μην εξηγήσεις
Μια κουβέρτα ψιλή σ’ ένα κελί
που το κλείδωσαν τόσοι πολλοί

Άμα δεις τα παιδιά πες ένα γεια
σε αγάπες που μ’ έχουν ξεχάσει
Είναι άγριος καιρός κι είμαι μικρός
έχω ζήσει πολλά κι η ζωή μου κυλά
με το θάνατο που μου πουλά

Άμα δεις τα παιδιά
πες τους μόνο ένα γεια
από κάποιον που ήτανε μόνος
Είχε κάτι να πει
μα σ’ αυτή τη σιωπή
δεν υπήρξε γι’ αυτόν λίγος χρόνος

Δεν υπήρξε γι’ αυτόν λίγος χρόνος



Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017

Σοφία Αγραπίδη (μικρή αναφορά)

Σοφία Αγραπίδη γεννήθηκε στην Ανδραβίδα. Είναι απόστρατος Υπαξιωματικός του Σ.Ξ.Αποφοίτησε από ΙΔ.ΙΕΚ ως Β.Λογιστή και Πρ. Η/Υ. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής. Ποιήματά της διακρίθηκαν σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. 

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

ΓΙΟΡΤΕΣ / Φαλτάκας Ευθύμιος


Δέντρο των Χριστουγέννων που στέκεσαι βουβό,
ούτε για μια στιγμή δεν μπόρεσες
το τόξο της ουράνιας ελπίδας να φωτίσεις.
Τώρα γερμένο στα σκουπίδια σιγοσβήνεις.
Άχρωμες οι μέρες που ζήσαμε μαζί
άλλη μια θλιβερή γιορτή ξεψύχησε
ίδια και απαράλλαχτα με τόσες άλλες.
Μα εσύ τι φταις που η αστραφτερή χαρά
δεν κάθισε ούτε στιγμή στα ψεύτικα κλαδιά σου;
Που οι μάγοι με τις φανταχτερές στολές
με τα στολίδια τα πλουμιστά και τ΄ακριβά τα δώρα
μας ξέχασαν ακόμα μια φορά;
Δεν φταις εσύ, καλό μου δέντρο.
Δική μας είναι η ευθύνη, γιατί ακόμα ονειρευόμαστε.

ΧΑΜΟΓΕΛΟ /Ευθύμιος Φαλτάκας


Αιμορραγώ…
Βαθιές πληγές, θύρες θανάτου
την ύπαρξή μου υπονομεύουν,
προς το τέλος σαν αστραπή κινούμαι…
Όρνια στοιβάζονται τα στερνά μου καρτερώντας,
σε διαρκή διαμάχη βρίσκονται,
τα νύχια ακονίζουν, για το κουφάρι μου ερίζουν.
Το πέταγμά τους ύαινες καθοδηγούν, κι αυτές,
στον τόπο της μοιρασιάς σε αγέλες καταφθάνουν.
Αιμορραγώ αγόγγυστα, μ΄ένα πλατύ χαμόγελο.
Οι πληγές μου είναι παράσημα από τις μάχες που έδωσα
παλεύοντας με τους επιβήτορες
κι όχι από αλυσίδες σε κλουβιά αιχμαλωσίας.

Τα άλογά μας / Βασίλης Κλείτσας


Περπατούνε μ’ έναν αέρα
διαπερνούν τις ανηφόρες τους μ’ έναν αέρα
μ’ έναν αλλιώτικο αέρα έρχονται και σταθμεύουν 
κάτω στα χαγιάτια και στις πιλοτές τους. 
Μη κλείνετε τις πόρτες μη κλείνετε τις πόρτες
και μείνει απ’ έξω η έξαψή τους.

Για το σπίτι μου

Βασίλης Κλείτσας  


Το σπίτι μου είχε δύο εξώστες·

τον έναν ανατολικά για να βλέπω

τον άλλον στη δύση για να με βλέπει.

ΑΦΙΈΡΩΜΑ ΨΥΧΉΣ ΣΤΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ ! / Έλενα Χατζηγιάννη


Σκούπισε τα μάτια σου !
Έχουν μπεί σκουπίδια ζωής !

Φόρεσε εκείνο το λουλουδιασμένο χαμόγελο ! 
Μόνο έτσι φωτίζει ο κόσμος όλος!

Τι ψάχνεις ;
Μια ζωή που ν' αξίζει μια στιγμή ,
ή μια στιγμή που ν' αξίζει μια ζωή ;

Όσο αισθάνεσαι την ανάγκη
να κοιτάς ψηλά και να χαμο-γελάς, 
τίποτα δεν τελειώνει !
Το ταξίδι στο όνειρο σου είναι εκεί !
Αρχίζει και ξαναρχίζει κάθε μέρα !

Η σημαία που αγαπάς ,
έχει το σταυρό που φυλάς στην καρδιά σου
το γαλάζιο τ' ουρανού και της θάλασσας,
το λευκό της χαράς και της ελπίδας !

Όσο υπάρχουν ψυχές που νοιάζονται ,
μπορούν να πλέξουν με απλωμένα χέρια
την τεράστια ατέρμονη αγκαλιά του μαζί 
ΟΙ ΑΠΑΝΤΑΧΟΎ ΈΛΛΗΝΕΣ ΕΝΩΜΈΝΟΙ !
Δεν είσαι μόνη !

Όλα αυτά ζωγραφίζουν την ευτυχία σου !
Αυτήν δε μπορεί να (σ)την πάρει κανείς !
Ούτε να (σ)την αγοράσει !
Ούτε να (σ)την πουλήσει !

Ελένη Χριστοφοράτου (βιογραφικό σημείωμα)

Η Ελένη Χριστοφοράτου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια ολοκλήρωσε με άριστα τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη φιλοσοφία. Έχει πάρει διακρίσεις σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς πεζογραφίας, ποιήσεως και θεάτρου. Θεατρικά της έργα έχουν μεταδοθεί ραδιοφωνικά από το ΡΙΚ της Κύπρου. 

Το 2013 εξέδωσε συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο "Ανακύκλωση" (εκδόσεις Άπαρσις).


έργα της μπορείτε να διαβάσετε στη σελίδα: http://www.easywriter.gr/author/item/1722

Εργογραφία:

(2013)Ανακύκλωση, Άπαρσις
(2010)Παιδαγωγικά ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών, Μέθεξις
(2009)Αρχαία ελληνικά για την Α΄ γυμνασίου, Μέθεξις
(2009)Ο θεατής, Δωδώνη
(2008)Ερωτηματολόγιο νέων ελληνικών, Μέθεξις
(2007)Ερωτηματολόγιο ιστορίας, Μέθεξις
(2006)Εκείνη, Δωδώνη
(2006)Ποιητική Άτροπος, Δωδώνη

Ποιητική Άτροπος: Ποιητική Συλλογή της Ελένης Π. Χριστοφοράτου (Εκδόσεις Δωδώνη/ 2006)

Διονυσιασμός

Με τον Πάνα χορεύεις τρυφηλά
βουτάς σε κυανά νερά σπαρμένα με νυμφαίες.
Περιδιαβάζεις σε δάση νοερά
και κάνεις έρωτα με μυθικούς συντρόφους. 
Λαίμαργα πίνεις το γλυκό κρασί 
και τρως αχόρταγα χοντρό σταφύλι.
Μαινάδες φλογερές και σάτυροι φαιδροί 
σε παρασύρουνε την τρέλα.
Και οι Διόνυσος στεφανωμένος με κισσό 
ρουφά το θέαμα της θεϊκής σου έκστασης!

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017

ΠΥΡΕΤΟΣ / Τζώρτζης Πάνος


Γλώσσες φωτιάς
έζωσαν
το σπίτι
Άγριες μάγισσες
με φρικιαστικά χαμόγελα
Το ρολόι του θανάτου
< <Μητέρα>>, είπα,
< <μην φας το μήλο,
σύντομα θα πεθάνουμε>>
Ουρλιαχτά
εφιαλτικά πρόσωπα
χλωμά
Η κατάρα του ξυλοκόπου
Το δάσος
μια ύποπτη ηρεμία
κίτρινη
και ανεξήγητη
Ψηλά
το φεγγάρι
άλλαζε όψη
έβγαιναν μαύρα δόντια∙
< <θα μας κατασπαράξει>>
έκανα,
< <θα μας κατασπαράξει>>

(Η ίδια αρρωστημένη αίσθηση...) / Χαλικιας Βαγγέλης

Η ίδια αρρωστημένη αίσθηση
Η ευτυχία χρόνο δεν πήρε
Τα μαύρα πουλιά τον τραβήξανε
Σκοτάδι και θλίψη του χάρισαν
Σαν έκρηξη σιωπής στην παγίδα
Σκέψεις που λόγια γινόντουσαν
Λόγια χαμένα στο χρόνο
Ηρεμία κλεμμένη
Οργή παραδομένη
Ένα τέλος να μπει
Η αρχή να είναι η τελευταία
Ο ήλιος σαν δύσει
Φως αγκαλιά να κρατά
Στο σκοτάδι να βλέπει
Τη ζωή να κρατά
Να νικήσει

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ.... / Χαραλάμπους Φρόσω,


Ήταν και κείνο το σιγοβρόχι...
που δεν έλεγε να σταματήσει
και σ' έπιανε η λαχτάρα να δεις λίγο ήλιο.
Να ζεσταθεί η καρδιά σου μια στάλα, βρε παιδί μου!
Αναλογιζόσουν πόσες λίγες λιακάδες,
στην πραγματικότητα,
είχες να θυμάσαι.
Δε λέω!
Ήταν φορές που όμορφα ξεκινούσε η μέρα
μα ως τ' απομεσήμερο γινόταν τεράστια
και που στέγη να μη βραχείς!


Ξέρεις τί μου άρεσε;
Μια μέρα που μουντός ο καιρός ξεκίνησε
μα το μεσημέρι με ζέστανε ξαφνικά
ένα χάδι κι ένα χαμόγελό σου!


Να ονειρευόσουν άραγε;
Κι ήταν κι εκείνο το σιγοβρόχι...
που δεν έλεγε να σταματήσει.
Το σιγοβρόχι των ματιών σου αγάπη μου
λες και σιγοντάριζε το μουρμουρητό της βροχής
ένα θλιβερό ακόρντο
που μύριζε χώμα και πηλό
μόνιμα μουλιασμένα.


Απολογισμός πεπραγμένων και μη πεπραγμένων
αληθών και αναληθών γεγονότων
της κενής σου ύπαρξης
αληθοφανών και ευφάνταστων απραγματοποίητων οραματισμών
τραγικών και τραγελαφικών δραμάτων
για φτηνό εισιτήριο θέαμα.

Ήταν κι εκείνο το σιγοβρόχι...

[Κι όταν σταματήσαμε...] / Χαραλάμπους Φρόσω,

Κι όταν σταματήσαμε να υπολογίζουμε τα χρόνια
και μοιραζόμαστε μόνο στιγμές
- έτσι! σαν να παίζαμε κρυφτό -
ο χρόνος άρχισε να μας φαίνεται λίγος
και τότε μόνο καταλάβαμε πως είχαμε αναλωθεί
ψάχνοντας στα ορεινά για την Κομμαγηνή
ενώ θα έπρεπε να βυθιστούμε στο Αιγαίο για την Ατλαντίδα.
Τώρα πια οι θάλασσες που δεν τολμήσαμε
έχουν συνέχεια άμπωτη
κι ο χρησμός έλεγε πως σε στεγνή άμμο, χαμένες πολιτείες μην ψάχνεις...
Καληνύχτα αγάπη μου!
Κουράστηκα να σκάβω σε τόπους πέρα από τα όρια των προσδοκιών μου.

Καληνύχτα..

[Στη δίνη των ματιών σου στροβιλίζομαι] / Χαραλάμπους Φρόσω

Στη δίνη των ματιών σου στροβιλίζομαι
μια σταγόνα θάλασσα από το πέτο σου τινάζοντας
πριν βυθιστώ στην άβυσσο 
που "πόθο" ονόμασαν οι ανώνυμοι διαβατάρηδες του ωραίου.
Με ποιά κοχύλια τα μαλλιά σου να στολίσω επιστρέφοντας
αφού ούτε οι στεριές, ούτε οι θάλασσες μας ανήκουν.
Τι ψωμί να προσφέρω στον πληγωμένο γλάρο
που ένα τρόπαιο της άμπωτης περιμένει για να γιάνει.
Η υδάτινή μου υπόσταση πάνω στις αλυκές στεγνώνει
πίκρας να δώσει αντί γι' αλμύρας αλάτι στο φαΐ.
Κι εκείνα τα μάτια σου να είναι συνέχεια πάνω μου καρφωμένα
σα να ρωτούν γιατί να υπάρχουν
δρόμοι που ποτέ δεν θα βαδίσουμε
ταξίδια που ποτέ δε θα πλεύσουμε
όνειρα που η ζωή να κάνουμε μας αρνήθηκε.
Κι εκείνα τα χαμόγελά σου να μη γλυκαίνουνε
μα εγώ το ψιθύρισα κι όλας
στους αμνούς που αμίλητα σφάζονται
γιατί τώρα ξέρουν...




Χαραλάμπους Φρόσω

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017

Χατζιδάκι Νατάσα (βιογραφικό)


Γεννήθηκε στην Κρήτη το 1946 και ήρθε το 1964 στην Αθήνα, όπου σπούδασε δημοσιογραφία, και αργότερα αγγλική λογοτεχνία στο Λονδίνο.
Συνεργάστηκε στη σύνταξη των λογοτεχνικών περιοδικών «Πρόσωπα», «Σήμα» και «Ρεύματα». Επίσης, συνεργάστηκε ως παραγωγός εκπομπών λόγου στην Ελληνική Ραδιοφωνία/ Τρίτο και Πρώτο Πρόγραμμα, καθώς και στην ΕΤ1.
Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και γαλλικά. Απεβίωσε το 2017.


ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
Ποίηση

Στις εξόδους των πόλεων, Περγαμηνή 1971
Ακρυλικά, Πολυπλάνο 1976
Δυσαρέσκεια, Πλέθρον 1984
Aλλοι, Κέδρος 1990
Βαθυέρυθρο, Νέο Επίπεδο 2005
Aδηλος αναπνοή, Ύψιλον 2008
The Others, Dionysia Press, Εδιμβούργο, 2007


Πεζογραφία

Συνάντησέ την, το βράδυ (Νουβέλα), Μικρή Εγνατία, Θεσσαλονίκη 1979
Ιβίσκοι, νάρκισσοι (Νουβέλα), Κέδρος 1985
Ξένοι στην πόλη (Διηγήματα), Κέδρος 1993

Μεταφράσεις
Ελεωνόρα Κάρριγκτον, Η πέτρινη πόρτα, Αιγόκερως 1982


Περισσότερα για την Ποιήτρια και συγγραφέα, στη σελίδα:  http://www.authors.gr/members/view/author_217

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΝΥΧΤΕΣ / Χατζιδάκι Νατάσα



Όχι ορχιδέες για την δεσποινίδα πού είναι Μπλά-
ντις
αν και σε σχέση
αμέσως μετά πλεονάζει. Χλόη χλοάζει
Την περονιάζει ή φυγή
ύπνος την τέρπει.

Την νύχτα αυτή με ανίσχυρα τακούνια διασχίζω
τραβώντας είναι αδίστακτοι
φτιαγμένες από σαύρες πού κοάζουν

Στα στεγανά υπόγεια τους
σκάζουν ακυρωμένα ραντεβού
εντόσθια προάγουν σε εξόδους
γλυκείες χεριές
ανάψαυση με κάτοπτρα, βαμβάκι ρυακιού κυλάει
Ήρθες αργά
τώρα σ' αφήνω
Μένω.
Μείνε. Στο αββαείο.
Με την στερητική του βλάστηση
τριγύρω.

ΜΑΓΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ / Χατζιδάκι Νατάσα


Μωβ μαραίνεται πράσινο πασχαλιές πού
πάλι Πάσχα είναι. Κόβει τις κύστεις των
ματιών, ρήξη Μαΐου έρχεται με λύσσα –
υγρές γεννήτριες τα μάτια του
πυρκαϊάς χρήσιμο φόντο, συστάδες τα
πουλιά μετακινούνται πάνω από στέγες
ενσκήπτουν βλοσυρά στα φυτώρια από τουλίπες
χαμηλού βολτάζ, ποταμών ψάρια ψάλλουν
μασάει το λεμόνι της οι εξατμίσεις
την στεφανώνουν, τα μάλλινα της βρέχονται
του εαυτού της μοιάζει ομολογούν πλήρη απάθεια
θα πιει παλαιωμένο τούλι αφέψημα φτύνει
το νυφικό πού θαύμασε το ηλεκτρικό της
σίδερο την γαύγισε
– «πρόσεξε», τότε μου είπε
«μην κάνεις αυτούς τους φρικτούς μορφασμούς.
Αν αλλάξει ο άνεμος
το πρόσωπο σου θα μείνει έτσι για πάντα. Και
μην καταπίνεις αυτούς τους σπόρους. Μηλιές θα φυ­τρώσουν
στο στομάχι σου και θα σε πνίξουν» –
άρτιγέννητα θαλασσίων λεόντων
με λυγμικό κλάμμα βγαίνουν στους βράχους των ποιημάτων
του Τέννυσον.
Βγαίνω πίσω τους
κρατώντας ζεστό ν’ αχνίζει πλαδαρό τον πλακούντα.

Πορτραίτο μιας γυναίκας που κοιμάται / Χατζιδάκι Νατάσα

Με ένα βηματισμό ηνίοχου έρχεσαι προς έμενα κάθε νύχτα.
Ό σκουριασμένος σου χιτώνας σε τραβά στο παρελθόν.
Κι εσύ απελπισμένα με το μαστίγιο σου μαστιγώνεις
δέσμες αδάμαστων ενιαυτών πού σε μαστίζουν.
Ξυπνάω έντρομη. Τινάζομαι.
Η σκοτεινή κρεβατοκάμαρα μου είναι πάμφωτη
πνιγμένη σε κισσούς και πράσινα αόριστα πού κυματίζουν.
Απάνω τους φωλιάζουν πεταλούδες-κύκλωπες, μουγκά
τριζόνια,
τεράστια σκιά χιτώνα πού ανεμίζει, άρματα χρυσαφιά
με άλογα πού αλυχτούν σαν τα σκυλιά,
φριχτές συνάξεις. Πλήθη στρατιωτών πού σε ακολούθησαν,
με δόρατα και ασπίδες ματωμένοι,
κοόρτεις
αλλά και τα βαριά, μαρμάρινα αγάλματα,
και τα βαριά, μαρμάρινα επιτύμβια και λήκυθοι
πού σε περιστοιχίζουν,
την σκοτεινή κρεβατοκάμαρα μου διασχίζουν.

Τί κάνεις μ’ ἕνα σπασμένο καθρέφτη / Χατζιδάκι Νατάσα

Είπα : Δὲν πει­ρά­ζει. Μό­νο ποὺ ὁ κα­θρέ­φτης ἔ­πε­σε πά­νω μου. Τὸ μπρά­τσο μου μά­τω­σε. Πο­νῶ λί­γο. Δὲν ξέ­ρω πῶς νὰ στα­μα­τή­σω τὸ αἷ­μα.
       Ἐ­κεῖ­νος εἶ­πε: Σὲ εἶ­χα προ­ει­δο­ποι­ή­σει. Ἦ­ταν σα­φὲς ὅ­τι αὐ­τὸς ὁ Κα­θρέ­φτης ἐ­πρό­κει­το νὰ σπά­σει. Ἡ ἀ­στά­θειά του ἦ­ταν με­γά­λη. Καὶ ἡ δι­κή σου ἀ­στά­θεια. Ἄλ­λα δὲν μὲ ἀ­κοῦς. Πο­τὲ δὲν ἀ­κοῦς ὅ,τι σοῦ λέ­νε οἱ ἄλ­λοι.
      Ἀρ­χί­σα­με νὰ μα­ζεύ­ου­με τὰ σπα­σμέ­να κομ­μά­τια. Ἕ­να με­γά­λο μέ­ρος τοῦ κα­θρέ­φτη εἶ­χε δι­α­σω­θεῖ. Γιὰ τὴν ἀ­κρί­βεια, τὸ με­γα­λύ­τε­ρο. Εἶ­χε ὅ­μως ἕ­να πε­ρί­ερ­γο σχῆ­μα. Ἐ­ξαι­ρε­τι­κὰ ἐ­πι­κίν­δυ­νο. Τό­τε τὸν ἔ­βγα­λα ἀ­πὸ τὸ πλαί­σιο καὶ τὸν ἀ­κούμ­πη­σα πά­λι ἐ­κεῖ. Ἀ­νά­με­σα στὰ δυ­ὸ ἀ­ση­μέ­νια κη­ρο­πή­για μὲ τὰ γα­λά­ζια κε­ριά. Πά­νω στὴν μπὲζ δαν­τέ­λα. Στὸ σκοῦ­ρο σα­τέν. Πο­λὺ κον­τὰ στὸ κι­τρι­νι­σμέ­νο βε­λοῦ­δο μὲ τὰ κεν­τή­μα­τα.
      Εἶ­πα: Δὲν πει­ρά­ζει. Θὰ πά­ω τὴν κορ­νί­ζα αὔ­ριο γιὰ ἕ­ναν ἄλ­λο Κα­θρέ­φτη. Θέ­λω αὐ­τὴ τὴν Κορ­νί­ζα.
      Ἐ­κεῖ­νος εἶ­πε: Γιὰ φαν­τά­σου. Ἂν δὲν ἔ­σπα­ζε ὁ κα­θρέ­φτης, δὲν θὰ πρό­σε­χα πο­τὲ πὼς ἀ­νά­με­σα στὰ κη­ρο­πή­για μὲ τὰ γα­λά­ζια κε­ριά. Πά­νω στὴ λευ­κὴ δαν­τέ­λα. Κά­τω ἀ­πὸ τὸ βε­λοῦ­δο. Μπρο­στὰ στὸν ἴ­διο σου τὸν κα­θρέ­φτη. Εἶ­χες κρυμ­μέ­νο τὸν «Χα­μέ­νο Πα­ρά­δει­σο» τοῦ Μίλ­τω­να.
      Εἶ­πα: Μά, δὲν τὸν εἶ­χα κρυμ­μέ­νο. Γιὰ τὴν ἀ­κρί­βεια, δὲν εἶ­ναι κρυμ­μέ­νος. Εἶ­ναι χα­μέ­νος.

      (Ἔ­τσι ἔ­σπα­σε ὁ κα­θρέ­φτης ἐ­κεῖ­νο τὸ βρά­δυ.)

Καθεστώς / Χατζιδάκι Νατάσα

Επίχρισμα στο ρούχο, το αίμα που αναπαύεται στους τριαρτηριακούς χώρους,
τοιχωματική έκφυση στα κρατητήρια των λεοπαρδάλεων – κυκλοφορώ μέσα στους
υπνοβάτες
με επιχείλιο πακέτο τις αναλήψεις μου
κι είναι καλό
που σε βρίσκει το καλοκαίρι έτσι ανάσαρκο
κι είναι καλό που τα οιδήματα της πόλης τα σηκώνουν οι
διατάσεις των ήχων
κι εγώ τα οσφραίνομαι
οι οιμωγές μου διευρύνονται
με την παράπλευρο κυκλοφορία του κορμιού
με τον ιδρώτα στα εκκριτικά κύτταρα
μέσα στην μέρα εσύ ερμαφρόδιτος
μέσα στην μέρα κι εγώ
μαύρο περίστροφο σε ανθοστήλη

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ / Χούλης Παντελής


Γεμάτα τα σταχτοδοχεία
στο τραπέζι με αποτσίγαρα.
Νομίζεις πως σβήνουν οι σκέψεις
στο τελευταίο ρούφηγμα.
Πλανεμένη νιότη που εξορίστηκε.
Δυσανάγνωστο το αύριο
γραμμένο στη μεμβράνη της ψευδαίσθησης .
Όνειρα αδιάκριτα θωπεύουν τις νύκτες.
Στην έδρα των δικαστών μαρτυρώ,
ενάγον και εναγόμενος.
Εκεί που ο δρόμος τελειώνει
άφησα την ελεημοσύνη.
Φανερώθηκε  ο εαυτός μας στα θολωμένα τζάμια,
μάτια κλειστά, σώματα ανήμπορα.

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ / Χούλης Παντελής


Ύστερα ήρθε ένας άγγελος
και έσπασε τις στάμνες
που ‘χε κρεμασμένες στα φτερά του.
Έβρεχε χρώματα παντού,
γύρω μας όλα αλλιώτικα.

ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΝΩΕ / Χούλης Παντελής


Φτερούγισα απ’ την κιβωτό του Νώε
γυρεύοντας να βρω το δίκιο του ουρανού.
Μέρες τ’ αναζητούσα,
ύστερα  δίψασα από την άλμη του κόσμου.
Να πιω καθάριο νερό
από των λόγων Του θέλησα.
Στάθηκα σε μια μαρμάρινη κρήνη
Γεύτηκα τις αλήθειες Σου
και πάλι πέταξα γυρεύοντας.

ΟΡΚΟΣ / Χούλης Παντελής



Μια συννεφιασμένη ημέρα
και είπα να της μαρτυρήσω τα μυστικά μου.
Το συνοικέσιο του ήλιου
μελαγχόλησε την αγάπη μου.
Στο πέρασμα της μέρας
γδύθηκα μπροστά στην αλήθεια.

Προς ώρας ξεγέλασα τις στιγμές.
Αργότερα αυτές με πούλησαν,
με εκδικήθηκαν.
Οι μνήμες φωτιά που καίει,
η προσμονή αέρας που με παρασέρνει.

Κλώτσησα και πάλι την αισιοδοξία,
μου αρνήθηκε τα χάδια της.
Ορκίστηκα να μην ξανά αγαπήσω
μα πάλι γελάστηκα.

ΟΙ ΘΡΗΝΟΙ ΤΩΝ ΣΚΙΩΝ / Παντελής Χούλης


Ένα αγιοπότηρο γιομάτο απ' το αίμα των Αγίων Ποντίων,
ξεδιψά τα χείλη των τιποτένιων εκείνων Ελλήνων
που στέγνωσαν τα χείλη τους υμνώντας τα σάπια κουφάρια των βέβηλων
της μαυροφορεμένης μας φυλής.

Στις ερημιές του Πόντου ακόμα οι θρήνοι βοούν,
μοιάζουν με τα κρυμμένα μυστικά,
με  τα όνειρα που έμειναν να παίζουν στις σκιές.

Τα νήματα του χρόνου έπλεξαν την ιστορία
βαμμένα κόκκινα απ' το αίμα των μαρτύρων.
Στάθηκε απέναντι τους του μέλλοντος ο ιστορικός
και έγιναν γι' αυτόν τα νήματα αυτά αγχόνη.

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ / Παντελής Χούλης


Αλλάζουν τα πρόσωπα
μα όλα είναι τόσο ίδια.
Στο πέρυσι εισέβαλε το φέτος ξεδιάντροπα.
Πάλιωσαν τα αισθήματα,
ξεθώριασαν στον ήλιο του καλοκαιριού.
Κονταίνει και πλαταίνει η μνήμη
όπως η άμμος στων κυμάτων τα καπρίτσια.

Μοιάζουν με κουρέλια τα φύκια στην ακτή
όπως πάλιωσαν οι στιγμές και γίνηκαν νοσταλγία.
Και πάλι το φέτος θα γίνει πέρυσι.

ΤΗΣ ΘΥΓΑΤΕΡΑΣ Ο ΧΑΜΟΣ / Παντελής Χούλης

 
Θρηνεί  ακόμα ο Μάης το χαμό της,
μια θυγατέρα έχασε όμορφη.
Στάζει δάκρυ και αίμα τώρα το βασιλικό λαδόπανο
που βάσταζε τότε στα χέρια του ο νουνός της.
Στα χέρια  ‘ κείνα  αναστήθηκε, γυναίκα όμορφή
και ζηλεμένη που ως τα τώρα στέκει.
Μα ύστερα από τ’ αξημέρωτο ήρθε φωτιά,
φωνές και σκύλοι λυσσασμένοι αλυχτούν στα καλντερίμια.

Βροντούν του κάτω κόσμου τα τύμπανα,
και δαίμονες σιδερόφραχτοι αλαλάζουν.
Διψούν,
ζητούν με των Ρωμιών το αίμα
να γράψουν το παρελθόν των απογόνων τους.

Στοιβαγμένα τα κορμιά στους παράδρομους
και στις πλατείες.
Και οι εκκλησιές άγια ποτήρια γεμάτα αίμα!
Ερείπια και έξω επαιτεί η αριστοκρατία,
της συγκλήτου τα χρυσά νομίσματα  ιερά συλημένα.

Σαν ήρθε εκείνη η άτιμη η ώρα, η κόρη ξεψυχά,
ανήμπορη ν’ αντισταθεί στο ουρανού την προσταγή.
Αποχαιρετά η πνοή το σώμα
σαν κλείσει και ο  τελευταίος Βασιλιάς τα μάτια του.
Βασίλεψε ο ήλιος μα το στεφάνι αστραποβολεί
του μαρτυρίου και της ιστορίας την ασάλευτη καθέδρα.

Ποίηση του Παντελή Χούλη

Παντελής Χούλης (μικρή αναφορά)

Ο Παντελής Χούλης, γεννήθηκε το 1979 στη Σκιάθο. Ασχολείται με την γαστρονομία και την Ποίηση.

Ποιητικές Συλλογές:

  • 2012 : ''Λογοζωγραφιές''.
  • 2014 : Μαρτυρία
  • 2016 : Μικρά Συναπτή

ΛΟΓΟΖΩΓΡΑΦΙΕΣ: Ποιητική Συλλογή του Χούλη Παντελή /2012 (Απόσπασμα)


ΔΕΚΑ ΑΝΤΙΦΩΝΑ

Χαμένος στις ερήμους
άγγιξα και προσκύνησα
τις άκρες των αστεριών Σου!
Δουλικά εναπόθεσα την ύπαρξη μου
στην απεραντοσύνη Σου!
Ζέστανα την ανήλιαγη πλευρά της καρδιάς μου
με τη θέρμη της ελπίδας Σου!
Γλυκοχάραξε της σκοτεινιάς η θλίψη μου
με τη λάμψη της μορφής Σου!
Στο όρος αφουγκράστηκα
και πείστηκα απ’ τα λόγια της αγάπης Σου!
Ξέπλυνα τα βρώμικα χέρια μου
με τον ιδρώτα της προσευχής Σου!
Χόρτασα την πείνα μου
με το ψωμί που μοίρασαν τα χέρια Σου!
Επούλωσα τις πληγές μου
με τους θρόμβους του αίματος Σου!
Σ’ είδα νεκρό κι ατιμασμένο
και το πένθος μου διέρρηξε η αστραπή της θεότητας Σου!


==============================

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Σε κοινή θέα εκθέσαμε τη γύμνια μας
όταν η αλήθεια αντίκρισε τον ήλιο.
Κρύσταλλοι δεμένοι με χρυσό κι ασήμι,
κόσμημα στο λαιμό της πληρωμένης πόρνης.
Χαρίστηκε σ’ ένα κόσμο
που αναζητά τον πλούτο σε ματόχαντρα.
Απαξιώθηκε η ζωή
και ξεπουλήθηκε στα σκλαβοπάζαρα
για μια ουγγιά ματαιοδοξία.
Τώρα κοιτάμε τον ορίζοντα,
προσμένοντας να επαναπατριστεί
ο εξορισμένος μας εαυτός.
Στη φτώχεια της εποχής τραγούδι
έγινε η απληστία που επαιτεί τώρα η ίδια
στημένη στη γωνία.
Τα χέρια άδειασαν από νομίσματα
και τα μυαλά από όνειρα.
Μα κι ψυχές μας στέρεψαν
κι ύστερα γέμισαν βρομόνερα.

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

Ταξίδι / Παρασκευουλάκου Αναστασία


Αφετηρία, η κόμη με τις λευκές στιγμές
στο όρος του ελαιώνα.
Καλοκαίρι.
Αγριοκάτσικα στα βράχια.
Κοκκινόχωμα.
Το βλέμμα σου φτερουγίζει
στης θάλασσας το αλμυρό παρόν
Επιθυμίες εξατμίζονται στον αφαλό.
Λάβα τα χείλη σου.
Χέρια παραδομένα στην άμμο
καθώς οι βάρκες ρίχνουν τα δίχτυα
στο μπλε φόρεμά σου.
Μοιάζουν όλα τόσο πραγματικά αγάπη μου.

Στον Βυθό / Αναστασία Παρασκευουλάκου


Στον βυθό της θάλασσας
γκρίζα πουλιά
κλέβουν το φως
των ματιών μας.
Τυφλοί
ποθούμε το μέλλον.
Ο βυθός αλλάζει διαστάσεις
κι ο άνθρωπος
τρέφεται με βρύα.
Τα βράδια αλυχτά
για όσα κέρδισε, καβαλάρης
ενός άπτερου παρελθόντος,
γέρνει στο παρόν.

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ / Βασιλόπουλος Μάριος

           



Η μοναξιά της Κυριακής
Μόνο μου δε μ’ αφήνει
Απ’ το ψωμάκι μου ζητά
Κι απ’ το νερό μου πίνει.

                   *
Η μοναξιά της Κυριακής
Μόνος δε θέλει να ’μαι
Κι ένα σεργιάνι με καλεί
Στις ερημιές να πάμε.

                  *
Η μοναξιά της Κυριακής
Μόνη της δεν αντέχει
Και ψάχνει ταίρι σε καρδιές
Που όλα τα χρόνια βρέχει.

                  *
Μ’ ένα κουρέλι μουσικής
Από γιορτή θλιμμένη
Η μοναξιά της Κυριακής

Παντού με περιμένει.

"Σημείο Αντιλεγόμενο" της Σοφίας Κιόρογλου




Σημείο αντιλεγόμενο,
μεγαλοπρέπεια, δόξα και τιμή
έργα χειρών μου μη μου δίνεις
μακροθυμία και έλεος ζητώ.

Θαυμαστό το όνομα Σου εν πάση τη γη
τα πετεινά του ουρανού υποταγή χαράς
θαλάσσια όντα σε αέναους παιάνες
λίγο πριν ξεπροβάλλεις ψάλλουν το χερουβικό.


Έργα χειρών μου μη μου δίνεις,
μακροθύμησε και δείξε έλεος
Τα πετεινά του ουρανού και τα ψάρια της θάλασσας
υποτάσσονται στην δόξα Σου.

Μην με απορρίψεις Κύριε,
Εσύ αστέρας και σελήνη εθεμελίωσες
ταπείνωσε με να κατανοήσω την αλήθεια Σου
σώμα και αίμα μετάληψης να λάβω.

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

Οι καλημέρες μας



Τα χρόνια μας μετράμε
Σ' ένα κομμάτι νήμα απ' το κουβάρι της ζωής
Τις μέρες της χαράς ιχνηλατούμε
Μ' ένα ανύποπτο ανασκίρτημα της μνήμης
Να ξέρουμε, να περιμένουμε ή να ξεχάσουμε...
Πώς η ζωή στο παρά πέντε θα χαθεί ένα πρωί
Καθώς μια νέα μέρα θα γεννιέται
Αναζητώντας το χαμόγελο που σπάνια χαρίζεται
Σ' ένα κομμάτι σπάγγο σημαδεύουμε τις καλημέρες μας
Που λιγοστεύουν σιωπηλά και σταθερά.


Άντρια Γαριβάλδη

21 ο ΠΑΖΑΡΙ ΒΙΒΛΙΟΥ 2017

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 
21 ο ΠΑΖΑΡΙ ΒΙΒΛΙΟΥ 2017 – 
ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (ΚΟΤΖΙΑ) 
13 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ – 05 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017 
Ανοιχτά καθημερινά, Σάββατα και Κυριακές από 9 πρωί έως 9 βράδυ 
180 εκδότες – 300.000 βιβλία – τιμές από 1 € 

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ: 
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΚΔΟΤΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ (Σ.ΕΚ.Β.) 
ΚΑΙ 
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΚΔΟΤΩΝ – ΒΙΒΛΙΟΧΑΡΤΟΠΩΛΩΝ (Π.Ο.Ε.Β.) 

 Το 21 ο Παζάρι Βιβλίου 2017, θα πραγματοποιηθεί και φέτος στην Πλατεία Εθνικής Αντίστασης (Κοτζιά), σε συνδιοργάνωση του Συνδέσμου Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.) και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εκδοτών-Βιβλιοχαρτοπωλών (Π.Ο.Ε.Β.) και με την ευγενική υποστήριξη του Δήμου Αθηναίων και του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α.). 

 Από την Παρασκευή 13 Ιανουαρίου και για είκοσι τέσσερις ημέρες, έως και την Κυριακή 05 Φεβρουαρίου 2017, πραγματοποιείται, στην Πλατεία Κοτζιά, το μεγαλύτερο και πλέον οργανωμένο Παζάρι Βιβλίου στην πόλη των Αθηνών, με κεντρικό σύνθημα: «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ». Το Παζάρι Βιβλίου, είναι η θεσμοθετημένη εκδήλωση, που διοργανώνεται εδώ και είκοσι ένα πλέον έτη, προσφέροντας στο αναγνωστικό κοινό, χιλιάδες τίτλους βιβλίων σε πολύ χαμηλές τιμές, που αρχίζουν από μόλις 1 ευρώ! Στο 21 ο Παζάρι Βιβλίου 2017, όπως κάθε χρόνο, συμμετέχουν εκδότες από όλη την Ελλάδα (μέλη πρωτοβάθμιων σωματείων), προσφέροντας πάνω από 8.000 τίτλους βιβλίων, σε τιμές, που δεν ξεπερνούν το 30% της αρχικής τους λιανικής τιμής. Σε μία σύγχρονη, υπαίθρια, στεγασμένη και θερμαινόμενη εγκατάσταση, το αθηναϊκό, και όχι μόνο, αναγνωστικό κοινό, έχει την ευκαιρία να προμηθευτεί αξιόλογα βιβλία από μία μεγάλη ποικιλία τίτλων, όλων των κατηγοριών, για όλες τις ηλικίες. Όλα τα βιβλία διαθέτουν αυτοκόλλητη ετικέτα, με την τιμή πώλησης στο Παζάρι Βιβλίου. Καλούμε όλους τους αναγνώστες να μας επισκεφθούν και να επωφεληθούν, αγοράζοντας αξιόλογα βιβλία σε τιμές έκπληξη. 

Το 21 ο Παζάρι Βιβλίου 2017, στην Πλατεία Εθνικής Αντίστασης (Κοτζιά), από 13 Ιανουαρίου έως και 05 Φεβρουαρίου 2017, θα λειτουργεί καθημερινά από τις 09:00 το πρωί μέχρι και τις 21:00 το βράδυ. Η είσοδος είναι επί της οδού Αθηνάς (μπροστά από το Παλιό Δημαρχείο). 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ 
ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ 
ΓΙΑΤΙ 
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2017

ΠΡΟΤΡΟΠΉ / Τριάντης Χριστόφορος


Ν’ ανεβαίνεις ψηλά
στις κλίμακες των άστρων
ράθυμε εικονολάτρη .
Η τύχη άλλαξε πλατώματα
 κι οι υπηρέτες της συμμαχούν
με τους ψηλαφιστές στα ορυχεία ,
μετρώντας –λεπτομερώς-
κάρβουνα , μαλάματα κι ασήμια .
Άξιοι νομοθέτες ευκαιριών θανάτου
( σε τιμές ξεδιαλέγματος και αγορών ).
Όμως , η σοφία , μπροστά σου  ,
χαράσσει τις ζεστές νύχτες
καταργώντας τα ευχολόγια του τίποτα ,
για να ‘χουν χώρο και δικαίωμα
( ταφής κι ανάστασης ) 
η θλίψη κι η χαρά .

Μάθημα Αυτογνωσίας/Λεόντιος Κατσιγιάννης



Μέσα στον κόσμο υπάρχουνε διάφοροι χαρακτήρες,
μέσα σ’ αυτούς μπορεί να βρεις, κάθε λογιών φωστήρες.                        
Και όπως είναι δύσκολο ζώο χωρίς τσιμπούρι,
έτσι ο καθένας κουβαλά κι ένα μικρό κουσούρι.                    

Θα ιστορήσω μερικά. Είναι μικρό το δείγμα,
που δείχνει όμως καθαρά του καθενός το στίγμα.                             
Μάθημα είν’ ωφέλιμο, είναι για το καλό σου,
να καταλάβεις φίλε μου, το χούι το δικό σου.                                    

Είναι αυτός που αν σε δει ούτε θα σου μιλήσει,   
μα θα’ ρθει ώρα να σε βρει, ψήφο να σου ζητήσει.
Δε θα ντραπεί όταν σε δει για να σε χαιρετήσει,                 
μα ευκαιρία θε να βρει να σε ξεσυνορίσει.

O σπάταλος κι ασυλλόγιστος χόμπι του έχει ένα,
πως να χαλά πολλά λεφτά,δικά του ή και ξένα.
Αν του ’χεις δώσει δανεικά κάνει πως δε σε βλέπει                                
μα αν σ’ εκείνονε χρωστάς σε πιάνει απ’ τη τσέπη.

Πολλούς σταυρούς στην εκκλησιά αν τονε δεις να κάνει,
κράτα απόσταση αρκετή γιατί μπορεί να χάνει.
Aν είναι πάλι βλάστημος-μεγάλη αμαρτία-         
μην τον ξεσυνερίζεσαι, πιστεύει εις τα θεία.

Άλλος, είν’ ο νεόπλουτος που κάνατε παρέα,                                  
που απ’ όταν τα κονόμησε σε βλέπει σα φορέα.                              
Τεμπέλης και φυγόπονος της δράσης αποστάτης,
είναι της καλοπέρασης καλύτερος προστάτης.                          

Είναι και ο ζηλόφθονος παλιός συμμαθητής σου,
που έμεινε ανύπαντρος και δε μιλά μαζί σου.                            
Μα στάσου, τ’ αποφάσισε! Παντρεύτηκε αντίκα,
αιτία πρώτη ήτανε ότι εβρήκε προίκα.                                

Ο τύπος του φιλάργυρου είναι διαδεδομένος
μαζεύει και στον ύπνο του μες  στα σκουτιά χωμένος.
Κι ενώ η όλη φάτσα του δε μοιάζει για Εβραίος,
σε τούτο το ελάττωμα γνήσιος  Ιουδαίος.

Ιδιαίτερη  περίπτωση είναι ο φαντασμένος.
Νοιώθει πως είναι ανώτερος.Ρε τι τραβά ο καημένος!                          
Περιφρονεί τον άλλονε δε δίνει σημασία,
ζει μόνιμα στο κόσμο του, μέσα στη φαντασία.                              

Δίβουλος, αλλοπρόσωπος, που έχει διπλή τη σκέψη.
Άλλα πιστεύει μέσα του και άλλα βγάνει η λέξη.                          
Καλύτερα να σε μισούν γι αυτό που πράγματι είσαι,
παρά άλλο να σκέφτεσαι και άλλο να προσποιείσαι.                                

Είναι κι ο κυκλοθυμικός που έχει μεταπτώσεις,
μα μην τον πάρεις σοβαρά γιατί θα μετανιώσεις.                             
Υπάρχει κι ο φιλόδικος με φίλο ειρηνοδίκη, 
πού χει μονίμως στο μυαλό πως θα μπλεχτεί σε δίκη.

Αν πέσεις σε αχάριστο το έκανες το λάθος,
τη κεφαλή σου θα χτυπάς μα δεν θα ’σαι μονάχος.
Α! Είναι κι ο κουμπάρος σου.Έχει  καχυποψία.
Πολλά είναι τα τηλέφωνα που παίρνει η συμβία.  

Φιλάνθρωπο μπορείς να βρεις με αγαθές  προθέσεις,
υπάρχει κι ο φιλάνθρωπος με πλούσιες καταθέσεις.
Είναι αυτός που γίνεται απ’ της κλεψιάς τις τύψεις,
κι έχει γι αυτή την αρετή δικές του αντιλήψεις.

Αν ίσως ειν’ πολιτευτής και πας να τον ψηφίσεις,
γι αυτόνε πρώτα ρώτησε πριν το αποφασίσεις. 
Ψάξε να μάθεις σίγουρα ποιος είν’ ο χαρακτήρας,
αν είν’ κομμάτι έντιμος ή της κλεψιάς μνηστήρας.                           

Άλλος είναι προληπτικός,κρατάει τα σημεία,
σα δει παπά στο δρόμο του αλλάζει τη πορεία.
Κι αν δει παιδί πεντάμορφο τη βόλτα του να κάνει,
το φτύνει μες τα μούτρα του για να μη το βασκάνει.                       

Αν είναι λίγο νευρικός μην τον παρεξηγήσεις,
δυο λόγους έχει σοβαρούς εδώ θα συμφωνήσεις.
Ο ένας είναι λογικός και λέγεται γυναίκα,
η κρίση είναι ο έτερος, του μείναν πέντε-δέκα.

Φευγάτος άλλος φαίνεται, αυτόν μη τον φοβάσαι,
σίγουρα είναι ποιητής, ήσυχος να κοιμάσαι.
Βλέπει τον κόσμο ανάποδα, με το δικό του μάτι,
είναι αλαφροΐσκιωτος, βαδίζει με ραχάτι.                             

Πίσω από κάθε ελάττωμα κάθε κακή εικόνα,
κρύβεται ο εγωιστής με δύναμη τυφώνα.
Είναι πηγή καταστροφής μήτρα ελαττωμάτων,
που αναδίδουν γύρω τους οσμή περιττωμάτων.                          

Aν κάτσεις και συλλογιστείς,πόσοι είναι οι χαρακτήρες,
όσοι και όλοι οι άνθρωποι που γνώρισες και είδες.                     
Αφού κι εσύ που θεωρείς νορμάλ τον εαυτό σου,
αν ψάξεις λίγο μέσα σου θα χάσεις το θεό σου.

Κοίτα καλύτερα να βρεις σε ποια κατηγορία
μπορεί κι εσύ να ενταχθείς, χωρίς δικαιολογία.
Τότε μονάχα αποκτάς πλήρη αυτογνωσία,
για το στραβό που κουβαλάς κι αρχίζεις θεραπεία.

Αν σας θυμίζει τούτο δω Ανδρέα Λασκαράτο,
δεν πέσατε έξω φίλοι μου,πήρα απ’ το ίδιο πιάτο.
Δώδεκα χρόνια έκανα κι εγώ μες στο Ληξούρι,
μαθήτευσα στο πνεύμα του κι ας είμαι σχολιαρούδι.-

Σκοπός μας είναι η δημιουργία μιας Ανθολογίας Ποιημάτων από το σύνολο των Ελλήνων Ποιητών- Ποιητριών αλλά και ορισμένων ξένων, καθώς επίσης και κειμένων που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Πιθανόν ορισμένοι ποιητές και ποιήτριες να μην έχουν συμπεριληφθεί. Αυτό δεν αποτελεί εσκεμμένη ενέργεια του διαχειριστή του Ιστολογίου αλλά είναι τυχαίο γεγονός. Όσοι δημιουργοί επιθυμούν, μπορούν να αποστέλλουν τα ποιήματά τους

στο e-mail : dimitriosgogas2991964@yahoo.com προκειμένου να αναρτηθούν στο Ιστολόγιο.

Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι σεβόμαστε πλήρως τα πνευματικά δικαιώματα του κάθε δημιουργού, ποιητή και ποιήτριας και επισημαίνουμε πως όποιος δεν επιθυμεί την ανάρτηση των ποιημάτων του ή κειμένων στο παρόν Ιστολόγιο, μπορεί να μας αποστείλει σχετικό μήνυμα και τα γραπτά θα διαγραφούν.

Τέλος υπογράφουμε ρητά ότι το παρόν Ιστολόγιο δεν είναι κερδοσκοπικό και πως δεν η ανάρτηση οποιουδήποτε κειμένου, ποιήματος κτλ γίνεται με μοναδικό στόχο την προβολή της ποίησης και την γνωριμία όλων όσων ασχολούνται με αυτή, με το ευρύτερο κοινό του διαδικτύου.