Παρασκευή 30 Απριλίου 2021

ΕΙΡΗΝΗ ΓΕΡΟΝΤΑΡΑ - ΧΡΟΝΙΚΕΣ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΕΣ : Ποιητική Συλλογή που εκδόθηκε (Εκδ: ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ) το έτος 2019


 …Απόψε ήθελα να ονειρευτώ χάρτινα πλοία

   που αγκαλιά κρατούν μικρές Παναγιές
      και ταξιδεύουν σε όνειρα παιδικά.
Μα με πρόλαβες.
Ανήμπορο το χάδι σου 
   ξεχάστηκε στου χρόνου την αδύναμη ανάσα.
Κι απόρησα.
Ήθελα να άντεχε

   και να ήταν διαμαντένιο

      κι όχι από στάχτη.
Νικήθηκε η ψευδαίσθηση από την αλήθεια της ζωής.
Το ήξερες;
«Η ζωή πάντα κερδίζει», σου είχα θυμίσει όταν γονάτιζες.
Μα δεν με πίστεψες. 
Κοίτα τώρα πόση δύναμη. 
Τα φτερά μιας πεταλούδας πάντα αντέχουνε.

Με τη δεύτερη προσωπική της ποιητική συλλογή, η Ειρήνη Γεροντάρα απευθύνεται στη συλλογική μας μνήμη, στις υπαρξιακές μας ανησυχίες και στους φιλοσοφικούς μας προβληματισμούς. Η ποίησή της «κρατάει αγκαλιά τις θύμησες» και «κάθε μέρα το ίδιο σκοτάδι αναμόχλευε. Φορούσε το λευκό και βυσσινί πουκάμισο και το καλό το τζιν το πανταλόνι, κρεμούσε το τσιγάρο απ’ το στόμα κι έμπαινε στ’ αμάξι». «Διάβαζε πίσω από τις λέξεις…», «μίκραιναν οι μέρες καθώς μεγάλωναν οι σιωπές…». Η ποιητική συλλογή «Χρονικές Δευτερεύουσες» είναι «της ζωής η ποίηση»  

Ειρήνη Γεροντάρα

Η Ειρήνη Γεροντάρα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη. Είναι μητέρα τριών παιδιών και ζει σε μια κωμόπολη του Κορινθιακού, κοντά στους Δελφούς. Εργάζεται ως καθηγήτρια αγγλικών κι έχει σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία και Ιστορία στο Αμερικάνικο Κολέγιο Ελλάδας (Deree College).  Η σχέση της με τη συγγραφή ξεκινά από τα σχολικά της χρόνια. Έχουν εκδοθεί δύο προσωπικές ποιητικές συλλογές και ένα ανθολόγιο ποίησης με δική της επιμέλεια και σε συνεργασία με άλλους 14 δημιουργούς. Το καλοκαίρι του 2019 εκδόθηκε η πρώτη της συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Τα προσωπεία των Θεών». Το 2021 κέρδισε έπαινο στον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό «Νίκος Καζαντζάκης» από τις Εκδόσεις Ραδάμανθυς και τα έργα της συμπεριλήφθηκαν στις εκδόσεις με τα βραβευθέντα έργα. Γράφει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης  με το ψευδώνυμο «Ρένα Γέρου». Έργα της, έχουν συμπεριληφθεί σε διάφορα ανθολόγια ποίησης και πεζογραφίας. Έχει βραβευθεί και σε πολλούς ακόμα λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.



Το Μοιρολόϊ, ἢ Καταλόϊ τῆς Παναγιᾶς

 

Το Μοιρολόϊ, ἢ Καταλόϊ τῆς Παναγιᾶς

Σήμερο μαῦρος Οὐρανός, σήμερο μαύρη μέρα,

σήμερο ὅλοι θλίβονται καὶ τὰ βουνὰ λυποῦνται.

Σήμερο ἔβαλαν βουλὴ οἱ ἄνομοι Ὁβραῖοι,

οἱ ἄνομοι καὶ τὰ σκυλιὰ κι οἱ τρισκαταραμένοι

γιὰ νὰ σταυρώσουν τὸ Χριστό, τὸν πρῶτον Βασιλέα.


Ὁ Κύριος ἠθέλησε νὰ μπεῖ σὲ περιβόλι

νὰ λάβῃ δεῖπνον μυστικόν, νὰ μεταλάβουν ὅλοι.

Κι᾿ ἡ Παναγιὰ ἡ Δέσποινα καθόταν μοναχή της,

τὰς προσευχάς της ἔκανε γιὰ τὸ μονογενῆ της.


Φωνὴ τῆς ἦρθ᾿ ἐξ Οὐρανοῦ ἀπ᾿ Ἀρχαγγέλου στόμα:

-Φτάνουν κυρά μου οἱ προσευχές, φτάνουν κι᾿ οἱ μετάνοιες, τὸ γυιό σου τὸν ἐπιάσανε καὶ στὸ φονιὰ τὸν πᾶνε καὶ στοῦ Πιλάτου τὴν αὐλή, ἐκεῖ τὸν τὸν τυραννᾶνε.

-Χαλκιᾶ-χαλκιᾶ, φτιάσε καρφιά, φτιάσε τρία περόνια.


Καὶ κεῖνος ὁ παράνομος βαρεῖ καὶ φτάχνει πέντε.

-Σὺ Φαραέ, ποὺ τὰ ᾿φτιασες πρέπει νὰ μᾶς διδάξεις.

-Βάλε τὰ δύο στὰ χέρια του καὶ τ᾿ ἄλλα δύο στὰ πόδια,

τὸ πέμπτο τὸ φαρμακερὸ βάλε το στὴν καρδιά του,

νὰ στάξει αἷμα καὶ νερὸ νὰ λιγωθεῖ ἡ καρδιά του.


-Ἄντε μωρὲ ἀτσίγγανε, στάχτη νὰ μὴ ποτάξῃς,

μηδὲ διπλὸ πουκάμισο στὴ ράχη σου μὴ βάλῃς.

Κι᾿ ἡ Παναγιὰ σὰν τἄκουσε ἔπεσε καὶ λιγώθη,

σταμνὶ νερὸ τῆς ρίξανε, τρία κανάτια μόσχο

γιὰ νὰ τῆς ἔρθ᾿ ὁ λογισμός, γιὰ νὰ τῆς ἔρθ᾿ ὁ νοῦς της.


Κι᾿ ὅταν τῆς ἠρθ᾿ ὁ λογισμός, κι᾿ ὅταν τῆς ἠρθ᾿ ὁ νοῦς της,

ζητᾶ μαχαίρι νὰ σφαγῇ, ζητᾶ φωτιὰ νὰ πέσῃ,

ζητᾶ γκρεμὸ νὰ γκρεμιστεῖ γιὰ τὸ μονογενῆ της.

-Μὴν σφάζεσαι, Μανούλα μου, δὲν σφάζονται οἱ μανάδες

Μὴν καίγεσαι, Μανούλα μου, δὲν καίγονται οἱ μανάδες.

Λάβε, κυρά μ᾿ ὑπομονή, λάβε, κυρά μ᾿ ἀνέση.

-Καὶ πῶς νὰ λάβω ὑπομονὴ καὶ πῶς νὰ λάβω ἀνέση,

ποῦ ἔχω γυιὸ μονογενῆ καὶ κεῖνον Σταυρωμένον.

Κι᾿ ἡ Μάρθα κι᾿ ἡ Μαγδαληνὴ καὶ τοῦ Λαζάρου ἡ μάνα

καὶ τοῦ Ἰακώβου ἡ ἀδερφή, κι᾿ οἱ τέσσερες ἀντάμα,

ἐπῆραν τὸ στρατὶ-στρατί, στρατὶ τὸ μονοπάτι

καὶ τὸ στρατὶ τοὺς ἔβγαλε μές του ληστῆ τὴν πόρτα.

-Ἄνοιξε πόρτα τοῦ ληστῆ καὶ πόρτα τοῦ Πιλάτου.

Κι᾿ ἡ πόρτα ἀπὸ τὸ φόβο της ἀνοίγει μοναχή της.

Τηράει δεξιά, τηράει ζερβά, κανέναν δὲν γνωρίζει,

τηράει δεξιώτερα βλέπει τὸν Ἅη-Γιάννη,


Ἅγιε μου Γιάννη νεαρὲ καὶ μαθητὰ τοῦ γυιοῦ μου,

μὴν εἶδες τὸν ὑγιόκα μου καὶ τὸν διδάσκαλόν σου;

-Δὲν ἔχω στόμα νὰ σοῦ πῶ, γλώσσα νὰ σοῦ μιλήσω,

δὲν ἔχω χεροπάλαμα γιὰ νὰ σοῦ τόνε δείξω.


Βλέπεις Ἐκεῖνον τὸ γυμνό, τὸν παραπονεμένο,

ὁποὺ φορεῖ πουκάμισο στὸ αἷμα βουτηγμένο,

ὁποὺ φορεῖ στὴν κεφαλὴ ἀγκάθινο στεφάνι;

Αὐτὸς εἶναι ὁ γυιόκας σου καὶ μὲ διδάσκαλός μου!


Κι᾿ ἡ Παναγιὰ πλησίασε γλυκὰ τὸν ἀγκαλιάζει.

-Δὲ μοῦ μιλᾶς παιδάκι μου, δὲ μοῦ μιλᾶς παιδί μου;

-Τί νὰ σοῦ πῶ, Μανούλα μου, ποὺ διάφορο δὲν ἔχεις·

μόνο τὸ μέγα-Σάββατο κατὰ τὸ μεσονύχτι,

ποὺ θὰ λαλήσει ὁ πετεινὸς καὶ σημάνουν οἱ καμπάνες,

τότε καὶ σύ, Μανούλα μου, θἄχης χαρὰ μεγάλη!


Σημαίνει ὁ Θεός, σημαίνει ἡ γῆ, σημαίνουν τὰ Οὐράνια,

σημαίνει κι᾿ ἡ Ἁγιὰ-Σοφιὰ μὲ τὶς πολλὲς καμπάνες.

Ὅποιος τ᾿ ἀκούει σώζεται κι᾿ ὅποιος τὸ λέει ἁγιάζει,

κι᾿ ὅποιος τὸ καλοφουγκραστῇ, Παράδεισο θὰ λάβει,

Παράδεισο καὶ λίβανο ἀπ᾿ τὸν Ἅγιο Τάφο.

Μεγάλη Τετάρτη Το συνέδριο των ανόμων / Κρεμμύδας Κώστας



Ιούδας ο δόλιος και είπεν το Κύριε Ελέησον
τετράκις
και δωδεκάκις στη συνέχεια εν χορώ
σε ήχο τρίτο περί της ωραιότητός σου
κατόπιν τέταρτο κι έπειτα πάλι απ’ την αρχή
ουράνια.

Τι να προλάβουνε ν’ αποστηθίσουνε τα μάτια
Δόξα και νυν και αύριο στις ταβέρνες
Τον θησαυρόν σου δολίως εμελέτησας
μα ήθελα σώνει και καλά να αγγίξω μέχρι τέλους
και βιαίως
τ’ άρωμά σου.
Κάθε που έφευγα το χέρι σου στην άκρη
να επιστρέφει
εκεί ορθός και πάλι ν’ ανασαίνω μόνος
στο χαμόγελό σου.
Τώρα τι να τα λέμε εκ του μακρόθεν
κι ανασφαλείς…
Λέγε με Περσεφόνη τις νύχτες.

Ο Φίλιππος στη Βηθσαϊδά
εγώ κατά Κουκάκι περιφέρομαι
και να ξεχνώ τη γενική:
Δράκου ή Δράκοντος;
Το πρώτο στη δημοτική
τα’ άλλο πιο πέρα να χάνεται στα μάτια σου.
Κι όμως σε είδα ξαφνικά να κυματίζεις
ανάμεσα σε δυο τρολέδες
γοργόνα δε ακρόπρωρο τρικάταρτο.
Στον ουρανό το μπλε
βαθύ στο χρώμα των ματιών σου
γαλάζια η λεπτή απόχρωση στα βλέφαρα
κυματοειδή τα πέπλα σου στο πορφυρό
κι εσύ φωτιά ολόρθη στους τρολέδες
να καις και να μακραίνεις μες τη νύχτα.

Απεμπολώ την ευσπλαχνία σου
ως τραμβαγέρης
οσμίζομαι νεκρόν και έρωτα.

Ξέρω τους ήχους που θα γράψω σήμερα
και νυν και αύριο στους αιώνες.

–Τι μοι θέλετε δούναι;
–Το σώμα σου, θα αποκριθώ
σε πέντε στίχους.
Τετύφλωκεν γαρ αυτών τους οφθαλμούς
κι οι μέρες μου να χάνονται σαν χρόνια
Φωτιά-Φανή-φωστήρας-φύσημα και φλόγα
κι ας προσπαθώ να σε διακρίνω σ’ ένα έψιλον.

Αχ, να σε ονομάτιζαν Ελένη!

Τετάρτη 28 Απριλίου 2021

" Μετεξεταστέοι στον Έρωτα" / Βασιλάκη Λιλή


 Πώς να με νιώσεις; Πώς να στο πω,
πως λιώνω σαν αγιοκέρι σ' άδειο ναό.
Νιώθω ξωκκλήσι μακριά απ' τον πιστό.
Χλωμό φεγγάρι που αλυχτά σε μπλαβί ουρανό...
Χώμα σ' άνυδρη στέππα που σε διψάει
και δεν του ρίχνεις σταγόνας νερό.
Κι όλο μια λέξη σου πως καρτεράει,
μα εσύ σιωπάς σαν 'να βιολί χωρίς νότες νεκρό...
Πώς να με νιώσεις, πώς να στο πω;
Πως στη δίνη του Έρωτα για σένανε ζω
μα ψάχνω μια σπίθα σε πόθο σβηστό...
Ω! Πεφταστέρι στο θάμπος της αυγής θα χαθώ...
Χαρτί 'μαι, κι ένα μολύβι, πέννα που κλαίει
που όλο σου γράφει διπλό καημό,
γιατί δεν σ έχω κι έχεις στραγγίξει
στο λινό της καρδιάς σου το γλυκό "σ αγαπώ"...
Πώς να με νιώσεις, τί να σου πω...
Πως σαπιοκάραβο θαλασσοδέρνω
σε άξενα κύματα, δίχως σκοπό...
Αχ, πως βουλιάζω στο μέγα θλίψης ωκεανό!
Καθε μου χτύπος σου γράφει ποίημα.
Κι όλο η μορφή σου εμπρός βολτάρει
και η καρδιά μου θεριεύει σαν κύμα
αφού η σκέψη σου σαν χάντρα την κουμαντάρει ...
Κι όλο βάζω τελεία και παύλα
κι όλο γυρίζω με ίδια ναύλα.
Σαν ξωτικό γυροφέρνω στο δάσος,
απ' ένα ξόρκι αποστρέφω της καρδιάς μου το λάθος...!
Αχ, δεν το νιώθεις, μα εγώ θα στο πω:
Πόσο μισώ το εγώ σου, μα και τ' αγαπώ!
Πόσο ο νους και η καρδιά αντιπαλεύουν,
πως σ' απωθούν και τα δυο σου μάτια λατρεύουν...!
Λιλή Βασιλάκη

Κατάλογος Ελληνίδων Ποιητριών που το επίθετό τους ξεκινά από: Θ



1.     Θάνου – Κουζιώκα Αγγελική

2.     Θάνου Γεωργία

3.     Θέμα Χριστίνα

4.     Θεοδοσιάδη Σοφία

5.     Θεοδοσοπούλου Καίτη

6.     Θεοδωράκη Σοφία

7.     Θεοδωρίδου Α. Άννα

8.     Θεοδώρου Αρετή

9.     Θεοδώρου Βικτωρία

10.                        Θεοδώρου Ελευθερία

11.                        Θεοδώρου Μαρία

12.                        Θεολογίδου-Βελισσάρη Ελένη

13.                        Θεοφανοπούλου Βίκυ

14.                        ΘεοφανοπούλουΡούμπη

15.                        Θεοφιλοπούλου Δώρα

16.                        Θεοχάρη Κατερίνα

17.                        Θεοχάρη Πελαγία

18.                        Θεοχάρους Ελένη (ποιήτρια της Κύπρου)

19.                        Θεριστή Μαρία (ποιήτρια της Κύπρου)

20.                        Θηλυκού Σάρα

21.                        Θλιβέρη Χαρά

 

 

Τελευταία ενημέρωση: 28 Απρ 2021

Κατάλογος Ελληνίδων Ποιητριών που το επίθετό τους ξεκινά από: Η



1.     Ηλία-Φράγκου Χαρούλα

2.     Ηλιάδη Μαίρη

3.     Ηλιοπούλου Αγγελική

4.     Ηλιοπούλου Ιουλίτα

5.     Ηλιοπούλου Κατερίνα

6.     Ηλιοπούλου-Ζαχαροπούλου Ελένη

7.     ΗλιοφώτουΑνδρεανή (Ποιήτρια της Κύπρου)

8.     Ησαΐα Νανά

                                                                             

Ο κατάλογος συνετάχθη βασιζόμενος σε Ελληνικές - Κυπριακές Ποιητικές Ανθολογίες, Ποιητικά Ανθολόγια, Εκπαιδευτικά Βιβλία του Υπουργείου Παιδείας, Ιστοσελίδες και Ιστολόγια ποίησης, Εκδόσεις Εκδοτικών Οίκων, Εκδόσεις στο διαδίκτυο. Συμπεριελήφθησαν και γυναίκες  στιχουργοί, που πιστεύεται ότι ορισμένοι από τους στίχους που έχουν γράψει μπορούν να ενταχθούν στον κύκλο της ποίησης.

Το πιθανότερο είναι η απουσία και άλλων ποιητριών του Ελληνισμού. Όσοι από τους αναγνώστες επιθυμούν μπορούν να αποστείλουν τα ονοματεπώνυμα αυτών των ποιητριών που δεν συμπεριελήφθησαν (μη σκόπιμα) προκειμένου ο κατάλογος να καταστεί όσο το δυνατόν πιο πλήρης.

Ο κατάλογος των Ελλήνων Ποιητριών έχει ανεπίσημο χαρακτήρα

 

Δημήτριος Γκόγκας

 

 

Τελευταία ενημέρωση: 28 Απρ 2021

Ω! Κράτος/ Δουτσίου Σίσσυ



Ω! Κράτος με το αήττητο εμπόριο
και τα δαιμονισμένα δέντρα γύρω
από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης
ξέχασες να χαϊδέψεις τα όμορφα βυζιά
της ελευθερίας – απ’ τη βιασύνη σου –
τύφλωσες όλους τους αγγέλους της πόλης.

Ω! Κράτος οι τρομαγμένοι στρατιώτες
κούρεψαν τις αρχαίες πόλεις γουλί
τα φορέματα του πολέμου κλαίνε με αναφιλητά
κάτω από χοντρές μαργαρίτες και
οι άτεκνες γυναίκες έκρυψαν τα εσώρουχα τους
στις αποθήκες των σκλάβων.

Ω! Κράτος έστειλες τους ζητιάνους να κοιμηθούνε
σε αόρατες πόλεις
μάζεψες τις φλέβες της άστεγης Μαίρης
σαν έργο τέχνης
τα κρέατα κρεμασμένα στην αγορά
ειρωνεύονται την ασιτία

και οι αποικίες
και η εκπόρνευση
και η κληρονομική φτώχεια.

Ω! Κράτος επέτρεψες τις αδελφοκτόνες μάχες
παρακάλεσες τους νέους ανθρώπους
να λιγουρεύονται την αιματοχυσία
προσκύνησες εθνικιστικά αγάλματα και
μίλησες εκ μέρους της φωτιάς,
των υπογείων και των παντοτινών ταραχοποιών

και η Ιστορία
και ο εξαγνισμός
και ο πλούτος των απελευθερωτικών αγώνων.

Ω! Κράτος που δεν μπορείς να θεραπεύσεις τους ασθενείς
που συγχωράς την πλήξη του ουρανού και
τους κτηνώδεις φόνους
οι νεκροί σου – προσφέρουν ιδρωμένους
υάκινθους στο πεπρωμένο,
στο απόλυτο χθες, στα απελπισμένα σώματα.
Ω! Κράτος το ιππικό σου έκαψε τα άνθη
από τις συνοικίες της ενδοχώρας
εκεί που ο κόσμος σπρώχνει τον ήλιο κατάχαμα
εκεί που ο κόσμος θυσιάζει τα σωθικά του
για ένα κομμάτι ψωμί.

Ω! Κράτος σιχάθηκα να θαυμάζω τα ερείπια σου
να σπρώχνω τις ευχές ηλιοτρόπιων προς τα έξω
προς την τέφρα
προς τη ναφθαλίνη
προς τα φίδια.

Κοίτα, οι σφαίρες
βαραίνουν τους ώμους του ήλιου
η καρδιά της γης εμπιστεύεται τα
υγρά μάτια της αιωνιότητας
ο φόβος χάθηκε μέσα στα όνειρα των σύννεφων
ζεστά κάστανα μοιράζονται σε όλους.

Ω! Κράτος.
Ζήτω η κάθαρση!

Επιτέλους
οι πρίγκιπες φιλιούνται μεταξύ τους
οι φτωχοί κληρονομούν τον μεγάλο θησαυρό
οι εραστές κλωτσάνε τους οπλαρχηγούς
οι καταληψίες της επόμενης χιλιετίας γελάνε
πλημμυρίζοντας το πιο μακρινό σημείο του ορίζοντα
με άγρια ζώα
και ευτυχισμένους ιθαγενείς.

Επιτέλους,
πάνω από τις στάχτες των καταπιεστών
θα ανεμίζουν μαύρες σημαίες.

Το σπίτι της Πηνελόπης του Ιωάννη- Πρωτοπαλίκαρο του Άρη / Δουτσίου Σίσσυ



Τα μάτια της έχουν ζαρώσει τόσο πολύ
ζητάνε να καλυφτούν από τη ζωή.
“Τίποτα κανείς δεν ξέρει,
τώρα πέσε και σκεπάσου στο κρεβάτι”
είπαν οι Νεφέλες.

Η ζωή σκεπάζει τον θάνατο.
Θα πεθάνει.
Η οριστική παύση των ζωτικών λειτουργιών
χτυπάει τους συγγενείς,
δυστυχισμένοι θεριστές.
Δεν θα μπορέσουν να αναπνεύσουν
ή να χωνέψουν
Αιφνιδίως, Ακαριαίος
Το τέλος
Ιδού ο αφανισμός της Σταχτοπούτας
και εκείνου του σπάνιου Δράκου με τις τρεις πριγκίπισσες.

Ένα σπίτι γεμάτο καπνισμένους τοίχους
Η σόμπα υγραερίου για το χειμώνα
Το πετρογκάζ για την κουζίνα
Και το κερί δίπλα από το καντήλι
Αυτά μαύρισαν τους τοίχους
Και η σαραντάχρονη υγρασία του σπιτιού
Τα γαρύφαλλα έχουν ξεραθεί
Οι γλάστρες πλέον έχουν σπάσει
Κανείς δεν έμεινε εκεί να φροντίζει τίποτα.

Οι αμυγδαλιές δεν στάζουν αμύγδαλα 
και τα φίδια έφαγαν όλα τα σύκα.                                                                                  
Αφήνω πίσω μου χρόνια που δεν έζησα.

Η αγάπη της προξενεί φλεγμονή 
στα πνευμόνια μου σε μία τοπική διάλεκτο. 
Διασώθηκαν οι οδύνες του τοκετού                                                                       
λέγεται ειρωνικά από κάποιον. Εμένα, αυτό που με πληγώνει –
Η υπέρτατη αγάπη
Η καλοσύνη
Η αγνότητα
Η αγάπη τρέχει κυριολεκτικά
στο σώμα ενός ζώου και στο δικό μου.

Οι πράξεις δεν καθορίζονται από κίνητρα
Η γιαγιά μου ντυμένη με ένα γαλάζιο φόρεμα
κοιτάζοντας την εξώπορτα
στις τέσσερις η ώρα το ξημέρωμα
όταν εγώ ξερνάω βαλεριάνα με ουίσκι στη λεκάνη της μάνας μου.

Το σημείο πέραν του οποίου δεν συνεχίζεται το δάκρυ της
Το έσχατο σημείο
Πώς μπορεί να συνεχίσει η ζωή μου χωρίς εσένα;
Πώς μπορεί να συνεχίσει η ζωή μας
χωρίς τους αγαπημένους μας ανθρώπους

Τι βάσανο
Τι γελοιότητα                                                                                                          

Τα κοσμήματα φαντάζουν ασήμαντα
Όλες οι βόλτες, οι τσακωμοί
στερούνται σημασίας
όταν
τα γράμματα δεν φαίνονται καθαρά
το σπίτι φαίνεται από μακριά.
Μεσοπαθητικό ρήμα εμφανίστηκε
ξαφνικά μπροστά μας κατά τα μεσάνυχτα
Οι πλούσιοι πυροβολούν την εργατική τάξη
Αυτή, έζησε δύο πολέμους τώρα
Δεν θέλει να είναι μάρτυρας

του τρίτου παγκοσμίου πολέμου
Θα ήθελε λίγο νερό
Αρκετά είδε
Αρκετά διήρκησε η διαμονή της στη Δυτική Ελλάδα
Εξοικονόμησε τα απαραίτητα από τη ζωή
Θες από την ταλαιπωρία
Θες από την βροχή
Θες τα παπούτσια της
Δεν μπόρεσε τελικά να φτάσει έγκαιρα
Το σημείο πέραν του οποίου δεν συνεχίζεται το δάκρυ της
Το έσχατο σημείο
Το πέρας του δέρματος της
Τα τέλη του αιώνα


Το τέλος του δρόμου

Ο Παράδεισος είναι το όνομά μου / Δουτσίου Σίσσυ


Ο ουρανός γέμισε την καρδιά μου με ηλεκτρισμό.
Μια λάμψη
ανάμεσα στις παρατημένες πλατείες της πόλης
και τα χείλη μου.
Η καρδιά μου λαχταρά
αυτή την περίφημη ευλογημένη ηρεμία.

Έτσι είναι,
τα πλούτη βουλιάζουν στις παλάμες του φεγγαριού
όταν τη νύχτα τα πρόσωπα φοβούνται την πίστη .

Οι τρομαγμένοι δεν αντέχουν άλλες συμφορές.
Η οικογένεια, οι φίλοι, οι θαυμαστές
δεν υποφέρουν τη ζέστη ή το κρύο,
κάποιος βρέθηκε μπροστά στα μάτια του βρέφους.           

Οι περασμένες δόξες ευχαριστήθηκαν
τις οπές στον κατάλευκο λαιμό της.

Τα φύλλα τρέμουν
ο μαύρος θησαυρός υποφέρει
μέσα στην αγκαλιά του μοναχικού άντρα.
Άφησε λοιπόν, την κληρονομιά σου άρχοντα
και δωσ' μου εμένα την προίκα  που μου αξίζει.

Απόψε ήρθες
στην πόλη του φθινοπώρου
ζωντανός.

Αυτό το ευσπλαχνικό ζευγάρι στην άκρη του δρόμου
δεν ήξερε πως να με καθησυχάσει.
Ακούω τα βήματα σου,
στερήθηκα την αρετή της θείας ηλιαχτίδας.
Αδερφέ μου, στην μάχη αυτή είμαι μόνη μου.

Δυο παιδιά χαράζουν το ωραίο σου πρόσωπο
μόνο εσένα αγαπούσα
ο φόβος
μας προστάτευσε να μην χωρίσουμε
στη γη κάτω βάζω τα γόνατα μου
και σε παρακαλάω
μη φύγεις
τουλάχιστον να έχω εσένα.

Κράτησε με ζεστή κάτω από τα χέρια των εραστών
οι άγγελοι γεννιούνται σαν άνθη ανοιγμένα κάτω απ' την άσφαλτο
η αιώνια ευτυχία ρέει
μέσα στα μάτια του Απόλλωνα και της Ευρυδίκης.

Ο παράδεισος είναι το όνομά μου
ο πολιτισμός με έχει αποκεφαλίσει
το κεφάλι μου αφημένο στα χέρια του βασιλιά
νεκρή συνάντησα τα εκλεκτά μαργαριτάρια.

Σκοπός μας είναι η δημιουργία μιας Ανθολογίας Ποιημάτων από το σύνολο των Ελλήνων Ποιητών- Ποιητριών αλλά και ορισμένων ξένων, καθώς επίσης και κειμένων που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Πιθανόν ορισμένοι ποιητές και ποιήτριες να μην έχουν συμπεριληφθεί. Αυτό δεν αποτελεί εσκεμμένη ενέργεια του διαχειριστή του Ιστολογίου αλλά είναι τυχαίο γεγονός. Όσοι δημιουργοί επιθυμούν, μπορούν να αποστέλλουν τα ποιήματά τους

στο e-mail : dimitriosgogas2991964@yahoo.com προκειμένου να αναρτηθούν στο Ιστολόγιο.

Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι σεβόμαστε πλήρως τα πνευματικά δικαιώματα του κάθε δημιουργού, ποιητή και ποιήτριας και επισημαίνουμε πως όποιος δεν επιθυμεί την ανάρτηση των ποιημάτων του ή κειμένων στο παρόν Ιστολόγιο, μπορεί να μας αποστείλει σχετικό μήνυμα και τα γραπτά θα διαγραφούν.

Τέλος υπογράφουμε ρητά ότι το παρόν Ιστολόγιο δεν είναι κερδοσκοπικό και πως δεν η ανάρτηση οποιουδήποτε κειμένου, ποιήματος κτλ γίνεται με μοναδικό στόχο την προβολή της ποίησης και την γνωριμία όλων όσων ασχολούνται με αυτή, με το ευρύτερο κοινό του διαδικτύου.