Γράφει η Κυριακή Μάγκουρα - Αγγελάκη
Η αποτυχία του Α' Ρωσοτουρκικού Πολέμου (1768-1774) με τη Μεγάλη Αικατερίνη Β' και τους Ρώσους αξιωματικούς αδελφούς Ορλώφ (Ορλωφικά) και την κατάπνιξη της Ελληνικής Επανάστασης (1769-1770) δεν πτόησαν το φρόνημα και τη δύναμη του Οπλαρχηγού της Αττικής Μήτρο Μάρα να υποστείλει τα φιλελεύθερα αισθήματά του και να παύσει να πολιορκεί την Αττική.
Η αδράνεια, η ελάχιστη Ρωσική βοήθεια, οι πομπώδεις υποσχέσεις, οι θηριωδίες των Τούρκων, τα στίφη των Αλβανών πεζών και ιππέων που έσφαζαν Χριστιανούς και γίνονταν αυτοί κύριοι των οικιών και των κτημάτων τους, είναι μόνο μερικοί από τους παράγοντες που έδρασαν καταλυτικά στη μεταστροφή του Κλεφταρματωλού σε έναν ατρόμητο αγωνιστή, σε ένα τραχύ οπλοφόρο που «εξελισσόταν» από στεριανός πολεμιστής σε δεινός ναυτικός καταδρομέας.
«Ένας τέτοιος ληστοπειρατής ήταν ο διαβόητος Μητρομάρας από τα Μεσόγεια Αττικής, που ενισχυμένος από τους «Λεμπέσηδες» προσέβαλε και αυτήν ακόμη τη Σύρο» γράφει ο Σαράντος Ι. Καργάκος στο βιβλίο του «Μαθήματα Νεότερης Ιστορίας» τόμος Α' σελ 220.
Τον Ιούνιο του 1771, ο Μήτρο Μάρας με τους Λεμπέσηδές του, φτάνει στην Κούλουρη. Με Ρωσική σημαία στο πλοίο του κατέλαβε τη Σαλαμίνα και τη μετέτρεψε σε ορμητήριό του. Οι «Λεμπέσηδες» και ο Μητρομάρας ενεπλάκησαν σε φονική μάχη στη χερσόνησο του Κερατόπυργου με τον Τούρκο φρούραρχο της Αθήνας, που επέστρεφε από το Ναύπλιο με συνοδεία 100 Αλβανών. Τους έστησαν ενέδρα, χτύπησαν τους άνδρες του φρούραρχου που είχαν «τον μποχτσά των χαρατσίων» πήραν τα χρήματα και δια μέσου του Κερατσινίου τα έφεραν στο λησταρχείο τους, τη «Μοσχοβία» (Σαλαμίνα). Τότε, οι Χριστιανοί Αθηναίοι έστειλαν επιστολές στον οπλαρχηγό να επιστρέψει το δημόσιο ταμείο στους Τούρκους γιατί τους απειλούσαν με αφανισμό. Ο Μητρομάρας επέστρεψε τα χρήματα και σώθηκαν οι Αθηναίοι.
Ο Μητρομάρας και οι Λεμπέσηδες
Η μάχη στον Κερατόπυργο*
Ιούνιος 1771
Σαν βράχος είναι οι πλάτες του
σαν κάστρο η κεφαλή του
και τ' αργυρό του το σπαθί
γεμάτο άλικο αίμα
Ποιος είδε το Μήτρο το ληστή
και δεν τον εφοβήθη;
Τρέμει η στεριά και η θάλασσα
Τρέμει η Μοσχοβία**
Τρέμει η Αττική
Τρέμει η Βοιωτία.
Τρέμει και ο Σαρωνικός
από την πειρατεία.
«Πόσες φορές τραγούδησα
τη Λευτερία να ζήσω.
Πόσες φορές εκίνησα
για να την κατακτήσω.
Προδόθηκα και δεν μπορώ
σε άλλους να πιστέψω.
Θα μάσω εγώ Λεμπέσηδες***
κι εγώ θα διαφεντέψω.
Θα κάνω τα γιουρούσια μου
σ' όλη την πεδιάδα,
θα στήνω τις ενέδρες μου
στην τουρκική αρμάδα,
θα πιάσω σκλάβους μπέηδες
και Τούρκους αφεντάδες,
θα κάψω τα Μεσόγεια
και τους Αρβανιτάδες.
Όρκο βαρύ εδώσαμε
όρκο ζωής- θανάτου
πως γρήγορα με του καιρού
το γοργοκύλισμά του
θα φέρουμε τη Λευτεριά
σ' αυτόν εδώ τον τόπο
Κι αν σκάβοι γεννηθήκαμε
δεν είμαστε και δούλοι,
τον ύπνο δεν χορτάσαμε
τη νύχτα καραούλι,
τα ξημερώματα χορό
και την ημέρα μάχη
από κλεισούρα σε γκρεμό
και από σκαρί σε ράχη
Έτσι στο Θείο πρόσταγμα
που έκαμε η ψυχή μας
φωτιά ήταν το Ανασήκωμα
και άνεμος η κραυγή μας.
Ελευθεριά στον τόπο μας
είναι η βούλησή μας.
Εμπρός στον Κερατόπυργο,
φυλάμε καραούλι,
περνάει από τα βράχια ο μπουλούκμπασης****
με το βαρύ σακούλι.
Φέρνει χρυσάφι μπόλικο
με τους Αρβανιτάδες
για να καλοπεράσουνε
των Αθηνών οι Αγάδες».
Γίνεται μάχη φοβερή
τριγύρω από τον Πύργο
σκοτώνεται η Αρβανιτιά
ξεφεύγει ο φρούραρχός τους
φτάνει στην πόλη των Αθηνών
δίχως το θησαυρό τους
Οργίζεται, βρίζει η Τουρκιά,
κι απειλεί και λέει:
«Αν δεν μας φέρετε το μποχτσά*****
σας χύνουμε το αίμα
όλων των γυναικόπαιδων
ώσπου να 'ρθει το γέρμα».
Έντρομοι οι Χριστιανοί
του γράφουν ένα γράμμα
και τον θερμοπαρακαλούν
ως Άγιο με τάμα.
Να στείλει πίσω τον μποχτσά
να σώσει τη ζωή τους
και θα τον ευγνωμονούν
μέσα απ' την ψυχή τους.
Θρήνος, Αίμα, Αιχμάλωτοι
Γενίτσαροι και Σκλάβοι
Εικόνες γνώριμες ξανά
περνούν από μπροστά του
βουρκώνουνε τα μάτια του
ταράζεται η καρδιά του.
«Τι μ' ωφελούν τα χρήματα
μπροστά στην τόση βία;
Το γένος μου θα αφανιστεί
και θα 'μαι 'γω η αιτία;
Ο Μητρομάρας έστειλε
πίσω το θησαυρό τους
και οι Αθηναίοι σώθηκαν
από το φριχτό χαμό τους.
Ε! Μη θαρρείτε Έλληνες
πως είναι παραμύθια,
σαν παραμύθια φαίνονται,
μα είναι όλα αλήθεια.
Η Λευτεριά το μαρτυρά,
τιμά η Αθανασία
όσα ένδοξα γράφτηκαν
μέσα στην Ιστορία.
* Κερατόπυργος: Η θέση αυτή σήμερα ανήκει στο Νέο Ικόνιο
**Μοσχοβία: Το νησί Σαλαμίνα
***Λεμπέσηδες: Ανυπότακτοι, αντάρτες
**** Μπουλούκμπασης: Αξιωματικός των Γενίτσαρων
*****Μποχτσά των χαρατσίων: Δημόσιο ταμείο
Από το Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Τοπικής Ιστορίας Κερατσινίου «Οι Πύργοι της πόλης μου» της Κυριακής Μάγκουρα - Αγγελάκη.
(Εικόνα: Αποτυχημένη επιχείρηση, Henri Decaisne)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου